Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης - Παντ. Θαλασσινός

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...


7 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Χρώματα, μυρωδιές, συννεφιές εικόνες μελαγχολικές αλλά γλυκές, κίνηση σαν χορογραφία..
Όμορφη σύλληψη. Αισθαντικό!!!

IonnKorr είπε...

To βίδεο με τον Θαλασσινό υπέροχο και ως άσμα και ως εικόνα. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν δικό σου.

ღ oneiremataღ είπε...

Χριστόφορε και Ίωνα, Ίωνα και Χριστόφορε,

χαίρομαι που σας αρέσει το τραγούδι του Π. Θαλασσινού σε στίχους Η. Κατσούλη και μουσική Π. Θαλασσινού,με το όμορφο βίντεο με τις μελαγχολικές εικόνες και τις γλυκιές μυρωδιές...ταιριάζει με τη διάθεσή μου σήμερα αρκετά..
όχι δεν είναι δικό μου βέβαια, απλά εγώ ξεχάστηκα αυτή τη φορά και δεν έβαλα τις σχετικές πληροφορίες, όπως κάνω συνήθως...
Δικό μου δεν έχω γράψει κάτι ακόμα ολοκληρωμένο σήμερα, τριγυρίζουν διάφορα στο μυαλό μου, μπερδεμένες σκέψεις που ψάχνουν να βρουν το φωτεινό μονοπάτι των λέξεων και να γίνουν εικόνες, να γίνουν φράσεις... μουντζουρώνω διάφορα σε χαρτάκια, αλλά ή τα σβήνω ή δεν μ΄ενθουσιάζουν τόσο όσο χρειάζεται για να δουν το φως της δημοσίευσης στο μπλογκ μου... θα δείξει

Matriga είπε...

Γιούλα, εύχομαι να έρθει σύντομα η μέρα που θα σε ενθουσιάσουν τόσο που θα δουν το φως της δημοσίευσης εδώ τα γραπτά σου :)

Πολλά κοχυλένια φιλιά!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Θα μπορούσε να είναι δικό σου όμως!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@ matriga

Μαρία μου τα καινούρια μου γραπτά μέχρι στιγμής είναι σκόρπιες εικόνες και σκέψεις που πρέπει να τις βάλω σε τάξη και σειρά κι ύστερα σίγουρα θα τις δημοσιεύσω κι αυτές... μέχρι στιγμής πάντως έχω ενθουσιαστεί κι έχω καταπιαστεί περισσότερο με την οπτικοποίηση (βιντεάκια) των παλιότερων σκέψεων και ποημάτων μου και γι' αυτό...αν και η έμπνευση είναι κάτι που έρχεται από μόνο του όταν δεν το περιμένεις, χωρίς να το προδιαθέτεις και να το σχεδιάζεις, οπότε δεν ανησυχώ... φιλάκια πολλά :-)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Χριστόφορε θα μπορούσε? Θα μπορούσε άραγε? ...δεν ξέρω γράφω τόσο όμορφα εγώ? Μπα δε νομίζω...
Σ' ευχαριστώ πάντως για τα πολύ όμορφα λόγια σου, ειδικά επειδή έχουν άλλη αξία όταν τα λέει ένας συγγραφέας και δεινός χειριστής του γραπτού λόγου όπως εσύ. Πάντα με τον καλό λόγο είσαι!!!!
Καλό σου απόβραδο :-)))))))