Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

καθρεφτίσματα ψυχής ειδώλων...


μια στιγμή στο βάθος της ψυχής τους αχνοφαίνεται μιαν ηλιαχτίδα,
κάτι σα θερμή αναζωπύρωση μιας  εύθραυστης ιστορίας,
που τρεμοπαίζοντας καθρεφτίζεται δειλά μες στα δυο τους μάτια 

και χαράζεται απαλά στα χνάρια του μυαλού τους...
ο φόβος κι η αντίσταση απ΄το χθες χάνονται χωρίς ουσία στο τώρα,
αλλά αλίμονο  στο παρελθόν  τους είχαν κατασπαράξει, 
σπάζοντας σε κομμάτια τον καθρέφτη της ψυχής τους... 


μια θαμπή ανάμνηση που με λυγμούς κατακεραυνώνει , 
λάθη που τους σημάδεψαν, που τους καταρράκωσαν...
τώρα όμως καθρεφτίζονται ξανά ατενίζοντας αισιόδοξα το αύριο...
μη μόνο αναποδιά σπάσει πάλι το γυαλί  
-ξανά κατάλοιπο του φόβου στο προσκήνιο κι αστάθεια-
και βρεθούν στην άλλη του πλευρά,
σκιές παγιδευμένες μέσα στο παγερό εικονικό υποσυνείδητο, 
κει που δε βρίσκει διέξοδο να αντικρίσει η ψυχή του ενός την ψυχή του άλλου,
 κλειστό και το μονοπάτι στο άχρονο τους, να ψάχνουν τρόπο για ιδανικής επαφής ταύτιση...



αποφεύγοντας τις ρωγμές που οδηγούν στην άλλη πλευρά του καθρέφτη
που φυλακίζει τα είδωλα σε γυάλινες αντανακλάσεις,
σε παιχνιδίσματα άχρωμα, άυλα, άπνοα, άχρονα, αφύσικα...
άκου τη φωνούλα εκείνη μέσα στο μυαλό της που ουρλιάζει σπαρακτικά...



 "μην κοιτάζεις το καθρέφτη της ψυχής σας μόνο κοίτα τα μάτια του 
εκεί  να ψάξεις μόνο  για να βρεις αυτό που ζητάς...
το ολογράφημα του ειδώλου σου μέσα στα μάτια του
και η ολοκλήρωση σου μέσα στης ψυχής του τα κρυφά μονοπάτια
μπορούν να σβήσουν το μαγνητισμό του καθρέφτη 
και να σε παρασύρουν μακριά απ' τις διαστρεβλωμένες εικόνες με ασφάλεια...
αν δεν μπορείς να αποφύγεις την έλξη του,


αν νιώθεις να σε κυνηγάνε τα φυλακισμένα είδωλά σας,
να προσπαθούν να  σ' αρπάξουν στο ψεύτικό τους
και δε μπορείς παρά ν' αντισταθείς σθεναρά
πέταξέ τον, σπάστον σε μύρια κομμάτια 
να μη μπορέσει να σε παγιδέψει ποτέ ξανά..."
παραλειπόμενο συνειδητοποίησης...
 Ο καθρέφτης τούτος αν και μαθημένος  να αντέχει το ψέμα, 
αδυνατεί όμως να παραβλέπει και την αλήθεια...
 κι η  αλήθεια είναι συγκεκριμένη, χωρίς παραισθήσεων αλλοιώσεις πια...
το αληθινό αντιλαμβάνεται, αντικρίζει το ψεύτικο και του επιβάλλεται...

 τώρα  το συγκεκριμένο ψάχνει ανταπόκριση στα όμορφα και στα άσχημα  
στην ύπαρξη και στην απόλυτη ζεστασιά του βλέμματός τους
στην αίσθηση χαράς, στην έκρηξη ευτυχίας που ζωγραφίζεται στα μάτια τους,
στο όμορφο συναίσθημα που έχει απόηχο στο είδωλο της ψυχής τους,
μιας ψυχής που παλεύει να μείνει άθικτη κι αλώβητη αυτή τη φορά 
προστατευμένη απ' το όραμα του έρωτά τους...


κι αν η αγάπη είναι ικανή να προστατεύει της καρδιάς τη λάμψη,
η λάμψη ρυθμικά βάλλει κι  αποκτά αντίκρυσμα στο είδωλό της,
χαρίζοντάς του άπλετο φως κι αναδύοντας καθρεφτίσματα μυρωμένης αφθαρσίας...

                                                                      ydp




6 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Πολλά νοήματα σε όμορφη επανάληψη του εαυτού τους μεσα στο κείμενο..

Μην κατοσυφιαζεις...
εγω έιμαι της επαναληψης..
τοοοοοοοοσο καιρό λέω τα ίδια και τα ίδια.

γραμμενα αλλιως...
να μοιαζουν Καινούρια Σκιρτήματα..
μα είναι παντα τα ίδια..

Μία απορία μόνο..
Εξήγησε μου πως νιώθεις το παγερό ομιχλώδες εικονικό ασυνείδητο

Φιλια.. πεταλουδίσματα....

ღ oneiremataღ είπε...

Κάκια μου γράφεις, "πολλά νοήματα σε όμορφη επανάληψη του εαυτού τους μέσα στο κείμενο..Μην κατσουφιάζεις..." μα δεν κατσούφιασα,ούτε πιστεύω πως ξαφνικά κι απρόσμενα εγώ άρχισα να διαφέρω απ' τους υπόλοιπους και πρωτοτυπώ, αντίθετα επαναλαμβάνω κι εγώ κι επαναλαμβάνομαι,όπως όλοι μας...

Σωστή η απορία σου, εδώ μάλλον χτύπησα διάνα κι εγώ ακόμα απορώ πως το σκέφτηκα αυτό..μην προσπαθείς να το νιώσεις με τις σταγόνες των συναισθημάτων σου και μην προσπαθείς να το εξηγήσεις με τη λογική, δες το λίγο πιο ελεύθερα, πιο ποιητικά, ίσως με λίγο παραπάνω φαντασία...
άλλωστε όπως δεν είναι εύκολο ούτε απλό να νιώσεις πνοής πεταλουδίσματα ακροβατώντας στο εύθραυστο φτερό της πεταλούδας, έτσι και το παγερό ομιχλώδες αλλά εικονικό ασυνείδητο, δεν είναι εύκολο να στο περιγράψω, φαντάσου το ίσως σαν μια αντανάκλαση του υποσυνείδητου στον καθρέφτη της ψυχής που αλλοιώνει πράγματα και καταστάσεις φυλακίζοντας τα είδωλά τους... φιλάκια πολλά, καλό σου βράδυ :-)))))

IonnKorr είπε...

Ρε Γιούλα, πολύ όμορφο.

Έχεις πολύ ρομαντισμό μέσα σου.

Πολλή ποίηση.

Απίστευτη ορμή.

~reflection~ είπε...

"Εικονικο Α-συνείδητο"...
το είδωλο έχει συναίσθηση του αποτυπωματος που αφηνει...
και το πρωτότυπο έχει συναίσθηση του ειδώλου που δημιουργεί κι ας είναι σε αμετρητες επαναλήψεις μέσα στο κάτοπτρο της υγρής ψυχής...

Οι Σταγόνες Συναισθημάτων δεν είναι για εννοιολογικές μεταφράσεις..
με βοηθούν μόνο να "νιώθω" και να αισθάνομαι....
και τη λογική μου σπανια τη χρησιμοποιώ..

Συνήθως μεταφράζω ενστικτωδώς και διαισθητικά...
μα στο "εικονικό Α-συνείδητο" κολλησα...
Ενεργοποιήθηκε το πεπερασμένο της μετάφρασής μου....

οποτε?...

ღ oneiremataღ είπε...

@ IonnKorr
καλά απίστευτο, τόσα καλά λόγια μαζεμένα από σένα, δεν τα περίμενα Ίωνα...σ΄ευχαριστώ πολύ, μια χαρούμενη εβδομάδα, καλημέρα σου :-))))))))

ღ oneiremataღ είπε...

@ Kakia_p
Καλημέρα,όλη μέρα, έχεις δίκιο το βιάστηκα μάλλον τούτο δω, το έγραφα και κομμάτι-κομμάτι αυτές τις μέρες, όπως μου ερχόταν και στη συγκεκριμένη πρόταση είχα γράψει άλλα, τα έσβησα μετά, πρόσθεσα κάποια άλλα, γενικά στο τέλος το άφησα για να το ξαναδώ στο σύνολό του, αλλά κάπου ξεχάστηκα και...το διόρθωσα μετά απ' την επισήμανσή σου όμως, τουλάχιστον είναι λιγότερο άτοπο τώρα νομίζω... εσύ τι λες, εντάξει είναι?? Ευχαριστώ!!!
Χαρούμενη κι ευχάριστη εβδομάδα :-))))))