Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί μ’ αγάπησες - Μαρία Πολυδούρη

    _______________________________ 




Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

                                                   Μαρία Πολυδούρη


http://www.youtube.com/watch?v=5Xk9pSlcCCg&feature=player_embedded


16 σχόλια:

IonnKorr είπε...

Ρομαντική Ονειρομάτα!!!!!

Απέραντα Ρομαντική Ονειρομάτα!

Ολοκληρωτικά Ρομαντικά Ονειρομάτα.

Ανώνυμος είπε...

Ονειρεμάτα, διάλεξες ένα πολύ ωραίο ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη να μας παραθέσεις. Ένα ποίημα που εκφράζει τον ατέλειωτο και παθιασμένο έρωτά της για τον Κωσταντίνο Καρυωτάκη. Κρίμα που πέθανε πολύ νωρίς ο αγαπημένος της. Το γεγονός όμως αυτό σημάδεψε την Μαρία Πολυδούρη και την επηρέασε τόσο ώστε να εμπνευστεί το ποίημα αυτό και πολλά άλλα βέβαια. Ήταν τόσο ερωτευμένη που μετά από μια άστατη ζωή πέθανε πολύ νέα από φιματίωση.
Είχα κάνει ολόκληρη εργασία πάνω σε ένα από τα ποιήματά της στο Λύκειο. Μου θυμίζει πάρα πολλά το ποίημα αυτό. Η ποιήτρια είναι μία από τις αγαπημένες μου. Είναι τόσο ωραία και όμορφα τα ποιήματά της γεμάτα πάθος, έρωτα, συγκίνηση και λύπη για τον χαμό του αγαπημένου της.

ღ oneiremataღ είπε...

@IonnKorr
χαχαχαχα ευχαριστώ πολύ, πολύ, πολύ Ίωνα :-)))))))))

ღ oneiremataღ είπε...

@simblogko
σαν σήμερα πέθανε ο Νερούντα, γι' αυτό και η πρώτη ανάρτηση' μετά είχα χθες κάνα δίωρο εδώ μέσα χωρίς να μπορώ να μπω στο φατσοβιβλίο λόγω προβλήματος, οπότε έγραφα διάφορα κάτι σαν σε "ό,τι θυμάμαι- χαίρομαι δηλ", γι΄αυτό η δεύτερη ανάρτηση' και μετά φυσικά θυμήθηκα ένα απ΄τα αγαπημένα μου ποιήματα που το βρήκα και στην αρχική του γραφή απ΄το μπλογκ (greekpoems).
Κι εγώ την Πολυδούρη τη γνώρισα στην Α Λυκείου σε ανάλογη εργασία μιας κι είχα καλή φιλόλογο και την αγαπώ πολύ παρόλο που είναι γενικά πεσιμιστικής έκφρασης ποιήτρια. Συμπληρώνω σ΄αυτά που γράφεις ότι: Έγραφε για να εκφραστεί αλλά και για να περιγράψει τις ομορφιές και τον έρωτα, που οι άλλοι αγνοούσαν.Γι΄αυτό χαρακτηρίζεται σαν η ποιήτρια με το χαρακτηριστικά ερωτικό λόγο, την ευδιάκριτη ρομαντική φύση σε κάθε στίχο, αλλά και το έντονο ανικανοποίητο συναίσθημα.
Οπότε μιας και είναι και δική σου αγαπημένη ποιήτρια, σου αφιερώνω κι εγώ με τη σειρά μου αυτή την ανάρτηση -είδες βρε, για τις φώκιες τι τραβάς?!!- κι εσύ να την αφιερώσεις όπου αγαπάς -είδες που ξέρω, είδες που ξέρω-...φιλάκια πολλά :-)))))

α Κενταύρου είπε...

O πολυσυλεκτικός Ιονας είναι η αιτία να δω τι κρύβεται πίσω από τη ποιητική λέξη Ονειρομάτα .Το ένστικτο μου δεν λάθεψε.
Ποίηση και μάλιστα Πολυδούρη άρα λεπτότητα στη αίσθηση.Το ποίημα αυτό το έχει στο blog της μια φίλη που έκλεισε το blog της.
Αυτό το ποίημα της Πολυδούρη ταιριάζει σε ένα αποχωρισμό.
Ένα βράδυ στο σταθμό
Τι θλιβερό πράγμα ο Σταθμός
που μόλις νάχει φύγει το τραίνο.
Η άδεια θέση κι η σιωπή
μεσ΄στο Σταθμό που τούφυγε το τραίνο.

Και αυτοί που μείνανε σκορπούν
κι έχουν το βήμα τ΄αποφασισμένο
όσων τη μοίρα ακολουθούν.
Κάθε φορά τους φεύγει κι από κάτι
και κείνοι μένουν στο Σταθμό
λυγίζοντας το θολωμένο μάτι.
Στρέφουν στα ίδια θαρρετοί
δήθεν κ΄η πλάτη τους κυρτώνει πίσω.

Καταραμένε χωρισμέ
όμως και σένα θ΄αγαπήσω
Γιατί το χαίρε ήταν γλυκό
καθώς το χέρι σειόταν στον αέρα
απ΄το μαντήλι πιο λευκό
κι απ΄τον ανθό,σα φως που έφευγε πέρα,
που δεν το είχα ιδή ποτέ
τόσο γαλήνια τ΄ όραμα σου,
καταραμένε χωρισμέ.
Μου τρέμουνε τα χείλη στ΄όνομα σου.
Μαρία Πολυδούρη

to alataki είπε...

Τι πάθος κι αυτή η γυναίκα, ολοκληρωτικό και καταστροφικό...
Δεν ξέρω αν αξίζει να ζει κανείς έτσι τη ζωή του...
Έκανες όμως πολύ καλά που το δημοσίευσες.
Καληνύχτα σου...

ღ oneiremataღ είπε...

@α Κενταύρου
καλωσόρισες στο μπλογκ μου!!!! Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για το υπέροχο ποίημα της Πολυδούρη, λεπτότητα στην αίσθηση η ποίησή της όπως το λες, ή σε ελκύει όπως ένα ευαίσθητο και λεπτεπίλεπτο λουλούδι με αισθησιακό άρωμα, θα έλεγα εγώ...όπως για παράδειγμα στο παρακάτω ποίημά της

Όνειρο

'Ανθη μάζευα για σένα
στο βυθό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα
κι όπως τα 'σφιγγα πονούσα.

Να περάσεις καρτερούσα
στον βορηά τον παγωμένο
και το δώρο μου κρατούσα
με λαχτάρα φυλαγμένο

στη θερμή την αγκαλιά μου.
Όλο κοίταζα στα μάκρη.
Η λαχτάρα στη καρδιά μου
και στα μάτια μου το δάκρι.

Μες στον πόθο μου δεν είδα
μαύρη η Νύχτα να σιμώνει
κι έκλαψα χωρίς ελπίδα
που δε στα 'χα φέρει μόνη.

ღ oneiremataღ είπε...

@to alataki
είναι το αγαπημένο μου ποίημά της γλυκιά μου, το έχω και σε απόσπασμα μόνιμα στο τέλος του μπλογκ μου...πάθος ολοκληρωτικό και καταστροφικό, γιατί αγάπησε κι αγαπήθηκε πολύ αλλά εκείνη αγάπησε κι απόλυτα ίσως... καταστροφικό όπως το λες, αλλά όπως κι εκείνη λέει στο "τελευταίο γράμμα της στον κόσμο που ποτέ δεν έγραψε σε κείνη (www.perigrafis/com):

"........Τώρα, καθώς γράφω τις τελευταίες γραμμές, κυττώ πίσω κι αντιλαμβάνομαι πόσο στάθηκα τυχερή: έζησα ελεύθερη όσο καμμιά άλλη γυναίκα της εποχής μου, έκανα πράγματα που δεν έκανε καμμιά άλλη κι αγαπήθηκα όσο λίγες. Και, δεν το ξεχνώ, καθώς το βλέμμα μου έσβηνε, κείνη τη μελαγχολική αυγούλα τ' Απρίλη, δεν ήμουν πεια μόνη. Νέοι που μ' αγάπησαν ήρθαν να μ' αποχαιρετήσουν και φίλες γκαρδιακές στο προσκεφάλι μου ένα τελευταίο τραγούδι να μου χαρίσουν.
Αυτό είναι το γράμμα μου στον κόσμο που ποτέ δεν έγραψε σε μένα, όπως λέει κι η καλή μου φίλη. Με αγάπη
Μαρία Πολυδούρη"

Theodosia είπε...

"Αγαπήθηκα όσο λίγες"
Πόσο τυχερές είναι οι γυναίκες που μπορούν να το πούν αυτό. Κι αυτές που ζούν την ζωή τους έξω από τα κοινότυπα της κοινωνίας.
Πολές φορές αισθάνομαι κι εγώ τόσο τυχερή γιατί η ζωή μου δεν διαφέρει πολύ από την δική τους. Ναι είμαι πολύ τυχερή τελικά.
Αγάπησα κι αγαπήθηκα με πάθος. Κι από τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου με χώρισε ο θάνατος... Τυχερή; γιατί δεν μας αλλοίωσε ο χρόνος; Άτυχη γιατί μου λείπει; Ποιος ξέρει. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι θα πεθάνει πραγματικά μόνο όταν φύγω εγώ από την ζωή. Πολλά φιλιά:)

α Κενταύρου είπε...

Δακρύζουν οι άντρες?δεν δακρύζουν.

ღ oneiremataღ είπε...

@Τheodosia
έχω μείνει άφωνη,ένα κόμπος έχει ανέβει προς τα πάνω,δεν έχω τίποτα να συμπληρώσω σ' αυτά που γράφεις και σίγουρα κι αυτό που γράφει ο Κένταυρος για τα δικά σου λόγια το γράφει, εγώ πάντως έχω δακρύσει... φιλάκια πολλά γλυκιά μου φιλενάδα :-)))))))

ღ oneiremataღ είπε...

@α Κενταύρου
το ξέρω ότι η ερώτησή σου είναι καταχρηστική οπότε δε χρειάζεται και να την απαντήσω, άλλωστε και η απάντηση που έδωσες μόνος σου εμένα μου φαίνεται πως δηλώνει το αντίθετο απ΄αυτό που γράφεις...κι όμως θα πω μόνο οι πραγματικοί άντρες δακρύζουν με αξιοπρέπεια...

kariatida62 είπε...

Όταν οι φίλοι δεν σε ξεχνούν ποτέ,ο χωρισμός γίνεται ελαφρύτερος...
Εγώ είμαι η φίλη του Κένταυρου, που μίλησε για την ευαίσθητη ποιήτρια, που άφησα στο κλειστό μπλογκ μου να υπάρχει.
Η Μαρία Πολυδούρη μέσα στους μελαγχολικούς της στίχους αφήνει πάντα νότες αισιοδοξίας και ελπίδας. Απλή και κατανοητή πάντα, κατατάσσεται στις μεγάλες Ελληνίδες ποιήτριες!

Ονειρεμάτα σε διαβάζω συχνά, έχεις όντως λεπτότητα στην αίσθηση, όπως εύστοχα είπε ο φίλος Κένταυρος!
Καλό Σ/Κ νάχεις!

ღ oneiremataღ είπε...

@Kariatida62
όταν ο Κένταυρος μίλησε για φίλη που έκλεισε το μπλογκ της αμέσως το μυαλό μου πήγε σε σένα, έτυχε να διασταυρωθούμε στο μπλογκ του Ίωνα -κι απ' ό,τι είχα καταλάβει είχατε πολύ όρεξη για πλακίτσα μεταξύ σας κι οι δυο σας,- κάποιες μέρες πριν πάρεις αυτή την απόφαση και πριν εκείνη τη μεγάλη παρεξήγηση που έγινε εκεί, που μας δυσαρέστησε όλους.Και μετά από σένα κάνα δυο ακόμη φίλοι έκλεισαν κι εκείνοι τα μπλογκ τους κι υπήρχε για μέρες μια βαριά ατμόσφαιρα που πλανιόταν στην μπλογκογειτονιά μας...ακόμα με μελαγχολούν όταν τα θυμάμαι όλα αυτά. Πάντα θα υπάρχουν κάποιες δυσάρεστες στιγμές αλλά καλό είναι να τις προσπερνάμε όσο μπορούμε... χαίρομαι που δεν εγκατέλειψες εντελώς και βρίσκεσαι και πάλι κοντά μας...
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και που με διαβάζεις ακόμα περισσότερο!!!...ένα ευχάριστο σαβ/κο και σε σένα!!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ Θ ΑΡΧΙΣΕΙ ΟΜΟΡΦΑ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΦΟΒΕΡΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ!!!!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@JK O SKΡΟΥΤΖΑΚΟS
καλησπέρα σου φίλε μου, σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τις ευχές κι ανταποδίδω, για μια καλή, όμορφη εβδομάδα επίσης με υγεία και με αισιοδοξία!!!!
Και της δικής σου ανάρτησης το κειμενάκι είναι φανταστικό κι απ΄τα αγαπημένα μου...όσο υπάρχει το κερί της Ελπίδας αναμμένο, μπορούμε πάντα ν' ανάψουμε τα άλλα κεριά της Αγάπης, της Πίστης και της Ειρήνης!!!! φιλάκια πολλά, καλό σου βράδυ :-)))))