Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

πορφυρό πάθος




κοιτάζεις γύρω σου 
τάχα αδιάφορος, σιωπηλός,
μα νιώθω το βλέμμα σου 
να στέκει καυτό πάνω μου,
να ζωγραφίζει το περίγραμμα του κορμιού μου,
να μου ψιθυρίζει...
"γυναίκα εσύ,
μουσικής πανδαισίας άκουσμα,
νιώσε με...
δως μου το χέρι σου, 
δεινός χορευτής του πάθους σου εγώ,
να σε στροβιλίσω στην έκσταση των αισθήσεων...
παραδώσου στο άγγιγμά μου,  
κάψα φωτιάς που ξανάβει πυρκαγιά,
κατακλυσμός πορφυρής λάβας ηφαιστείου,
κατακαίει τα σωθικά σου...
 άσε τα ακροδάκτυλά μου 
να χαϊδέψουν τα πλήκτρα του κορμιού σου,
αναταράσσοντας παλλόμενα κύματα πάθους...
σφίξε με στην αγκάλη σου 
κι εγώ δοξάρι τρυφερό χαϊδεύω
τις βελουδένιες χορδές της καρδιάς σου...
άσε το  φιλί μου,
πυρακτωμένο δαδί,
απόσταγμα μεθυστικό μαγείας,
μυρωμένης αφθαρσίας αντανάκλαση,
είδωλο της ψυχής μου,
να ταξιδέψει 
στα βάθια του κορμιού σου".........ydp

10 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Φαίνεται ότι η μουντή αυτή ατμόσφαιρα έχει ιδιότητες ερωτικές. Αλλιώς δεν εξηγείται η πανέμορφη αισηθησιακή αυτή εικόνα που καίει και τα δικά μου μάτια διαβάζοντάς την.
"να χαϊδέψουν τα πλήκτρα του κορμιού σου"
Τι υπέροχος στίχος αλήθεια ονειρομάτα.
Τι θαυμάσιο πάθος!.

~reflection~ είπε...

Mοιάζει το αίμα σου τσιγγανικο σιρόπι που κοχλάζει.....
Μεθυσμενος βρασμος και όλα ένα κατακοκκινο τανγκο στο μαυρο φόντο των ματιών του...

Τσιγγανα Ψυχη..
Με κάνεις να σκέφτομαι ότι όντως όλες οι Γυναίκες θρεφουν φωτιές στο αίμα τους....

Σου αφηνω φιλιά κατακοκκινα.... φλογισμενα... νότες στο χορό που σε τυλίγει...

Theodosia είπε...

Δεν ξέρεις πόσο ζηλεύω όλες τις φίλες που μπορούν να εκφράζονται τόσο ρομαντικά.
Μου λείπει, δεν το έχω. Κι όταν είμαι και μια μέρα ολόκληρη με τον τρελό τον Δημήτρη μόλις έρχομαι εδώ, ηρεμώ.:)))

ღ oneiremataღ είπε...

@Χριστόφορε ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου αυτό, μετά από παρότρυνση της Κάρυ να φτιάξω ένα βιντεάκι σαν κι αυτό περίπου που βλέπεις...κι έψαξα πρώτα-πρώτα μέσα μου φυσικά, αλλά και στις ..σκέψεις μου για να μπορέσω να βρω τους κατάλληλους στίχους που θα το ζωντανέψουν... το πείραμα ολοκληρώθηκε με το να τολμήσω να συνδυάσω διάφορες μελωδίες...
Χαίρομαι που σου άρεσε,σημαίνει πως τα κατάφερα κάπως, ν΄αποδώσω αυτό που ήθελα...ένα κατακόκκινο πάθος να καίει το βλέμμα και τα σωθικά!!!!
Σ΄ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σου :-))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάκια μου, κάθε γυναίκα θέλω να πιστεύω κι εγώ πως κρύβει μια τσιγγάνα μέσα της, παθιασμένη σαν εκείνη τη δική σου, που το αίμα της κοχλάζει κι αρκεί ένα μόνο βλέμμα ή κι ένα άγγιγμα για να γίνει ολοκαύτωμα...πόσο μάλλον κάποια σαν εμένα που έχει και τσιγγάνα καρδιά που θέλει ελεύθερη να ταξιδεύει με τα φτερά της φαντασίας της, να νιώθει το άγγιγμα της μελωδίας να τις ξυπνά τις αισθήσεις και το γλυκό μεθύσι των στίχων να αναταράσσει τα κύματα του μυαλού της!!
πολλά φιλάκια :-)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία μου, αποκλείεται να μην έχεις ρομαντισμό εσύ μέσα σου και να μην μπορείς να τον εκφράσεις κιόλας,απλά έτσι νομίζεις ή ίσως δεν το αφήνεις να σε συνεπάρει.. κι όμως ξέρω πως γράφεις με το πολύ συναίσθημα -όπως μου είπες να κάνω κι εγώ- γι΄αυτό και είναι τόσο όμορφα και μας αγγίζουν αυτά που γράφεις!!!
Το γνωστό Δημήτρη ή έτσι λένε και το νέο αφεντικό σου?
Χαίρομαι που νιώθεις να ηρεμείς εδώ, αυτό κάνω κι εγώ και σε μερικά ακόμα μπλογκ που με συνεπαίρνουν και μου ξυπνάν τις αισθήσεις...
φιλάκια πολλά :-)))))

Απανεμιά είπε...

...ρομάντζο... ταμπεραμέντο γεμάτο πάθος... ψυχής φλογοβόλας, έτοιμης να εκραγεί και να ξεχυθεί παλλόμενη στους ρυθμούς των αρχέγονων χορών της ομορφιάς και της ζωής!...
μ'αρέσεις!
Καλημέρα και τα φιλιά μου! :)

ღ oneiremataღ είπε...

Καλημέρα σου κι εσένα Απανεμιά μου, όμορφα τα λόγια σου, ας πω κι εγώ αυτό...
λέξεις καμωμένες με πάθος κατακόκκινο να ρέουν μέσα στο αίμα και ν΄αναζωπυρώνουν κάθε ίνα της κάθε ευαίσθητης ψυχής και της κάθε ζοφερής φαντασίας, πλαισιωμένες με ρομαντική μελωδία και στολισμένες με εικόνες που τις ολοκληρώνουν...που χαίρομαι τόσο να αγγίζουν γυναίκες με καρδιές καμωμένες για να νιώθουν το μεγαλείο των αισθημάτων και της έξαρσης των αισθήσεων...
φιλάκια πολλά :-)))))

negentropist είπε...

Έξοχο πάθος που ξεχειλίζει αυθόρμητα, όπως ανάλογα συμβαίνει και στο παρακάτω πανέμορφο tango σε κάποιο τυχαίο δρόμο του Buenos Ayres :

Natalia & Juan: Tango, La Boca

Πολύ μου άρεσε η αισθητική του ποιήματος Γιούλα.

:)

ღ oneiremataღ είπε...

@negentropist φίλε μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!!! :-)))))...χαίρομαι τόσο που σε άγγιξαν τα λόγια μου στον παθιασμένο χορό των λέξεων, των αισθήσεων, των αισθημάτων και των κινήσεων!!!... πολύ όμορφο το αργεντίνικο τάνγκο στους δρόμους τους πλημμυρισμένους καλλιτέχνες της La Boca, όπου περπατώντας μπορείς να ζητήσεις από κάποιον να μοιραστεί μαζί σου έναν χορό του πάθους, όπως αυτός...!!