Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.
Μιλώντας παντού,
πως χτες ήταν που κράτησες στα χέρια σου
το χτυποκάρδι ενός φθινοπώρου,
κ' είδες το λιποψύχισμα μιας πολιτείας στη βροχή.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Σφυρίζοντας παντού,
τι δρόμους μέσα στη νύχτα περπατήσαμε,
σε ποια παράθυρα μας έφεγγαν τα όνειρα των ανθρώπων,
ποιοι κήποι άνθισαν απ' την ανάσα μας.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Ολομόναχος ακολουθούσε,
συναθροίζοντας από κάθε βήμα μας τον έρωτα,
την κάθε στιγμή,
που γίνεται κύμα γαλάζιο και μας χτυπά με πάθος.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Το ρίγος πήρε απ' το κορμί μας,
κι όλο το σθένος, που κλείνει μέσα μας η επιθυμία,
το ύψος απ' τ' άστρο, το λυγμό της θάλασσας, την αλλόκοτη πικρία,
που φέρνει το δάκρυ μιας βροχής, όταν κυλά στο πρόσωπο.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Δεν υπάρχει άλλη ώρα να μας καλύψει,
τώρα είναι που ζει μέσα μας ολοζώντανο το γεγονός,
η αίσθηση του νέου χυμού στο αίμα, η χαρά της συγκατάθεσης,
το ταξίδι στη σιωπή του χρέους και το τέλος.

Χρήστος Κουλούρης

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο !! Σε συγχαίρω για το γούστο της επιλογής. !

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
η χαρά της συγκατάθεσης... σ΄ευχαριστώ Γιώργο!!!

@Sκρουτζάκοs,
σφυρίζοντας παντού, τι δρόμους και τι μονοπάτια πέρασες πάλι μέσα στην μπλογκόσφαιρα για να φτάσεις κι εδώ... σ΄ευχαριστώ!!

χαίρομαι που σας άρεσε...πολλά φιλάκια και στους δύο, επίσης μια χαρούμενη εβδομάδα :))))

IonnKorr είπε...

Βλέπουν τα μάτια πιο καλά αν τα κρατάω κλεισμένα,
όλα τριγύρω αδιάφορα απ' το πρωί ως το βράδυ
Μα όταν κοιμάμαι στα όνειρα, κοιτάνε μόνο εσένα
και με το μαγικό τους φως διαλύουν το σκοτάδι

Μέχρι να σε δω,
μέχρι να σε δω,
οι μέρες μου θα είναι μέρες δίχως μάτια
Αν σ' ονειρευτώ,
αν σ' ονειρευτώ,
οι νύχτες μου θα κλέψουνε της μέρας τα παλάτια

Τι αιμοβόρος τύραννος που έγινε ο χρόνος,
των μακρινών αιώνων του τις ώρες θα ρωτάω
Θέλω καλή απάντηση κι όσο όσο την πληρώνω
Ο έρωτας ακούει με τα μάτια, γι ' αυτό κουφός είμαι και μόνος

Μέχρι να σε δω,
μέχρι να σε δω,
οι μέρες μου θα είναι μέρες δίχως μάτια
Αν σ' ονειρευτώ,
αν σ' ονειρευτώ,
οι νύχτες μου θα κλέψουνε της μέρας τα παλάτια

Despina είπε...

μέσα στον άνεμο
κρύβεται η ανάσα μας!!!!
μια όμορφη νύχτα
με τον άνεμο να γλυστρά
απ' τις χαραμάδες της πόρτας
της ψυχής μας ως το ξημέρωμα!
σε φιλώ!

Theodosia είπε...

Έμπλεξα με τις εκλογές και απουσίασα από την γωνιά σου. Ε τώρα ξαποσταίνω κι ηρεμώ.

ღ oneiremataღ είπε...

@Ίωνα,
μου κάνεις αφιέρωση την ανάρτησή σου και το τραγούδι αυτό???
σ΄ευχαριστώ ιδιαίτερα και χωρίς να θέλω να καταθέσω τη σιωπή μου, νιώθω την ανάγκη πως έχω χρέος κάτι να απαντήσω...
αλλά τί απάντηση να ψάξω πάλι νά βρω, σε τούτα τα λόγια που όμοια κι απαράλλαχτα είναι με κείνα που πριν λίγο μόλις ερμήνευσα?
δεν έχω άλλη απάντηση, η ίδια πάλι είναι...

πάντα το όνειρο θα έχει τη δική του γοητεία...
πάντα θα είναι πρόκληση στου φεγγαριού το αντιφέγγισμα και στου απόβραδου την αίσθηση...
πάντα θα είναι δύναμη ελπίδας η ολοκλήρωσή του, καθώς είναι ώθηση για να παλέψουμε γι' αυτό...
πάντα ανοίγοντας τα μάτια διάπλατα στο όνειρο θα βλέπουμε την αξία του στην ελευθερία και στην έμπνευση για ζωή...
πάντα το όνειρο μας βοηθάει
να διαλύσουμε ό,τι κουρελιάζει την αξιοπρέπειά μας,
πάντα μας δείχνει τον άλλο κόσμο εκείνον που δε μπορεί να αγγίξει ό,τι πληγώνει το βλέμμα μας, ό,τι μας ισοπεδώνει...
πώς λοιπόν να μην αποζητώ την πνοή του ονείρου? πώς να μην ακροβατώ στις ονειρικές άκριες και βηματισμούς??

σ΄ευχαριστώ και πάλι, καλό σου βράδυ, φιλάκια πολλά :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Δέσποινα,
ναι, ο άνεμος που φυσάει μέσα σε κάθε μικρή γωνιά της πλάσης και δίνει πνοή σε όποια απαλή σκιά και θρόισμα, μάρτυρας πολλών στιγμών κι ονείρων, σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες,σ' ανθισμένους κήπους, σε αρμύρας δαντελένια αφρίσματα, σε αστερόσκονης νεφελώματα, σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας ανάσες,πείσματα και ψιθυρίσματα ζωής κι αγάπης σε κάθε ευαίσθητη ψυχή!!!!
πολλά φιλάκια ποιήτρια, καλό σου βράδυ :)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία,
κι εγώ όπως βλέπεις φιλενάδα προσπαθώ να ελαφρύνω όσο περισσότερο γίνεται το κλίμα και τον απόηχο αυτόν (κι η ελάχιστη προσέγγιση που έκανα χθες ήταν αρκετά λυρική)...
πάντα είσαι ευπρόσδεκτη -όταν μπορείς- στη μικρή γωνίτσα μου και το ξέρεις, για να της δίνεις τη δικιά σου αίσθηση κι απόχρωση, με το μοναδικό σου τρόπο, που την χρωματίζει διαφορετικά κι εξίσου όμορφα...
φιλάκια πολλά φιλενάδα, καλή σου ξεκούραση :))))

IonnKorr είπε...

Κι όμως τα τραγούδια πολλές φορές λένε την αλήθεια, ό,τι ψέμα στη ζωή μου και να πω...στίχοι που μιλούν στην καρδιά όταν εγώ κρύβω τις λέξεις τις δικές μου πίσω από σκιές, πίσω από σιωπή, πίσω από βλέμματα...αφιερώσεις σε κείνην που τις βλέπει ή και όχι, αλλά εγώ ξέρω πως είναι για κείνην, τις νιώθει, τις ξέρει...τ΄αστέρια φαντάζουν τόσο μακρινά, είναι μόνο για να τα βλέπουμε μαζί και να ονειρευόμαστε είναι άπιαστα πώς να της τα χαρίσω? πώς να της τα αφιερώσω?
Στον κύκλο με τις δύο συνιστώσες, ημικυκλικά του τμήματα που συνθέτουν τις πτυχές μου, χωρίζοντάς τες διακριτικά μια διάμετρος και συνάμα ενώνοντάς τες, με περιμετρικές εξισωσεις και συντεταγμένες, επιβάλλομαι στο σκοτεινό μου ημικύκλιο περιορίζοντάς το και βγαζω στην επιφάνεια το φωτεινό να κυριαρχεί...

~reflection~ είπε...

Φοβάμαι πιο πολύ μην μας προδώσει ο άνεμος που ο Ερωτας κρύβει στο Φθινοπωρινό φιλί του... μέσα σ'εκεινη τη ζέστη στην οποία εναποθέτουμε τις ελπίδες για αλκυονίδες μερες μέσα στο Καταχείμωνο....


Τα φιλιά μου ...Ονειρέματα μέσα στο Νοέμβρη...

ღ oneiremataღ είπε...

@΄Ιωνα,
μα... τα λόγια μου?!!
τις γνωρίζω αυτές τις λέξεις...
μου είναι τόσο γνώριμες οι σκέψεις...
μα αν σε εκφράζουν κι εσένα τόσο, ώστε να τις υιοθετήσεις και να μου τις "επιστρέψεις", χαίρομαι ακόμα περισσότερο...σημαίνει πως τα λόγια μου δεν είναι βορά στους ανέμους, αλλά κάπου σε κάποια γωνίτσα της ψυχής σου ή ψυχής σας πιάνουν λίγο τόπο... σ' ευχαριστώ!!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια των συναισθημάτων,
αυτές τις μέρες είναι έντονη κι εμφανή η ποιητική μου διάθεση, αλλά το συνονθύλευμα που τριγυρίζει στο μυαλό μου δεν είδε φως λέξεων ακόμα...
ξέρω ότι θα συμφωνήσεις κι εσύ μαζί μου,
πολλές φορές νιώθουμε πως οι λέξεις περισσεύουν -όχι όμως και τα αισθήματα- αλλά και φωτίζουν
ηλιαχτίδες που ζεσταίνουν τις ψυχές...εκφράζουν επισης, αλήθειες κι αισθήματα σαν αλκυονίδες μέρες μεσ΄το καταχείμωνο που φέρνουν ευφορία κι ευτυχία απρόσμενη..,
απαλό χάδι φθινοπωρινού ανέμου σε ψιθύρων θρόισμα, ελπίδες μέσα στο μουντό χειμωνιάτικο τοπίο,
υάκινθοι που ανθίζουν,
συνένοχες στη μαγεία του έρωτα,
της αγάπης, της ελπίδας, του ονείρου με τα πιο γλυκά τους χρώματα...

πολλά φιλάκια με ζεστασιάς γλύκασμα στης ψυχής τα μύχια :))))

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα,
υπέροχο ποίημα....

ღ oneiremataღ είπε...

@Λίλιουμ,
καλώς τηνα, καλωσόρισες!!! σ΄ ευχαριστώ, χαίρομαι που σου αρέσει κι εσένα τόσο... φιλάκια πολλά :))))

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Η επιλογή σου εξαίσια και....επίκαιρη. Φυσάει γερός νοτιάς εδώ και θα με προδώσει.

ღ oneiremataღ είπε...

@Χριστόφορε,
αγαπημένε μου ταξιδευτή του νου και της έκφρασης, αφού λοιπόν βρίσκεσαι σε σημείο με μεγάλες τιμές βαρομετρικής πίεσης νότια, γεννιέται ΟΣΤΡΙΑ... Νοτιάς υγρός, μπορεί να φέρει και τη βροχή την αναζωογονητική, αλλά κι αν συμβεί να είναι μαλακός, προσφέρει ελαφριά απόλαυση...

"οξειδώθηκα μες στον ΝΟΤΙΑ των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο."

Οδ. Ελύτης


{Ο Γ. Τσαρούχης με τη σειρά του, τον φαντάζεται νεαρό και αμούστακο να κρατάει πήλινο δοχείο νερού και να το αδειάζει.}

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Θάλασσα, στείλε κύματα
να πλύνω την πληγή μου
Πάρε το θρήνο μου μακριά
και σβήσε την οργή μου…

Του έρωτα η σαϊτιά
του Χάρου το φιλί
δεν ξέρω ποια λαβωματιά
πονάει πιο πολύ?

Πού μ' οδηγούν τα βήματα
και της καρδιά μου οι χτύποι
Μοιρολογίστρα στη χαρά
και γιορτινή στη λύπη….

Του έρωτα η σαϊτιά
του Χάρου το φιλί
δεν ξέρω ποια λαβωματιά
πονάει πιο πολύ…

ღ oneiremataღ είπε...

@Μάγε μου,
τόσο βαριά που αιμορραγεί λαβωματιά
της θάλασσας η αρμύρα δεν την σβήνει,
ούτε ο ήλιος την ζεσταίνει να χαθεί,
ούτε το φεγγάρι να την κρύψει δε μπορεί...

μόνο αυτή σαν έρθει θε να την γιάνει'
ρωτάω τον ήλιο μην την είδε το λοιπό
κι ο ήλιος μου απαντάει απ' το βουνό
θα φέξω όλο τον κόσμο να στη βρω...

το ίδιο το φεγγάρι μου απαντά,
στου δάσους κοιμάται την καρδιά,
εγώ θα τη ξυπνήσω όταν τη δω
κι ευθύς θα σου τη φέρω όταν μπορώ...

η θάλασσα μου λέει απ' τα βάθη της,
κύματα θε να στείλω στην αγκάλη της
μ΄αγάπη να της δροσίσουν το κορμί
για να μη σου ξαναλαβώσει την ψυχή...

απάντησα με ποίημα μου μόλις το λοιπόν στους στίχους τούτους, για άλλη μια φορά... άραγε να σου γλύκανα τον πόνο της λαβωματιάς σου μάγε μου ?????