Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

με καλεί...


με καλεί το όνειρο
υπακούοντας το φεγγάρι
σκαρφαλώνω
στον απέραντο ουρανό'
σμιλευτής, λαξεύοντας
αγάλματα από
πηλό και Κύφι,
ομοιώματα θεοτήτων...

με καλεί η ύπαρξη
ταξιδεύω στη γη
κι αφουγκράζομαι
το λίκνισμα της χλόης'
ποιητής, σμιλεύοντας
πνοές από
ύμνους κι όνειρα,
ομοιώματα ελπίδων...
γλύπτης
ρίμας και λέξεων...
χαράσσοντας με κάρβουνο
ανεξίτηλο,
μορφές ενιαίου συνόλου
σε πέτρινο τοιχάκι...

με καλεί η αγάπη
εκεί που το φιλί
ξεκουράζεται στο χάδι
ενός άχρονου ίσκιου'
εραστής, σκαλίζοντας
αισθήσεις κι αγγίγματα
στην υπόσταση
της ψυχής...

με καλεί η λήθη
σφραγίζω τα μάτια
να σβήσω τις φωταχτίδες
της πικρής ανάμνησης'
ταξιδευτής, χαρίζοντας
 με γλύκας λωτού, δαγκωματιά
από χείλη κόκκινα...

κι εσύ στέκεις
με δάκρυα στα μάτια,
ψιθυρίζοντάς μου
"παράλληλοι κι αντισυμβατικοί
οι δρόμοι που ακλουθούμε".


-" κοίτα όμως, 
βαθιά μες στις μαύρες φτερούγες
του ορίζοντα
                        ανθίζουν κάτασπρα σύννεφα..."           ydp



22 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Ζήσε τα όνειρά σου όσο μπορείς καλύτερα και αισιόδοξα. Βαθιές, πλούσιες συναισθηματικές φορτίσεις. Μπράβο σου!

~reflection~ είπε...

Πάντα πίσω από τα συννεφα λάμπει ο Ήλιος, μάτια μου...

και όταν έρθει η σειρά μας να μας καλέσουν οι Μοίρες των Ποιημάτων, κανεις δεν μπορεί να αρνηθεί και να πισωδρομήσει!....

Μονο μπροστα... στο επομενο βημα..
αυτο είναι το κριτήριο της αξιας της επιλεγμενης διαδρομής...

Αν μας βγαλει στο ίδιο λιμανακι κι αυτη τη φορά, τότε εξαρχής είχαμε ενεργοποθιήσει το ενστικτο και βρεθήκαμε απευθειας στον Ατομικό μας Μικρό Παραδεισο...

τα φιλια μου... σε καλουν να ερθεις....

και ποτέ μην αργείς ν'ανταποκριθείς στο καλεσμα...
τα καλεσματα δεν είναι αιώνια...
διαρκούν για λίγο..

οι διαμονές που θα ακολουθούν μπορεί να ειναι αιωνιες..

ღ oneiremataღ είπε...

@Φοίβο,
πάλι ανακάτεψα τις λέξεις και τις μπέρδεψα και τις στροβίλισα δημιουργικά, γιατί κάτι ήθελα να πω κι όχι άδικα όμως...
τα όνειρα είναι ευλογίες που κρατούν ζωντανούς τους ανθρώπους..είναι αύρας πνοή κι ελπίδας για όλους μας και πρέπει να τα ακολουθούμε και κυρίως να παλεύουμε να μην τα προδώσουμε ποτέ...
Ένα χάδι, ένα λουλούδι,
μια ακτίνα φωτός, μια λέξη, ένα χαμόγελο,είναι μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα με μεγάλες αξίες..πολλές φορές στοιχεία που φορτίζουν θετικά και στηρίζουν τη ζωή και το ίδιο το όνειρο...
σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια των συναισθημάτων,
θέλω τόσο να παρασυρθώ απ΄το κάλεσμα των ονείρων...απ΄το κάλεσμα της μοίρας των ποιητών...
άργησα μάλλον' άργησα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα, να επικοινωνήσω με το όνειρο..και τώρα στέκω ανεβασμένη στο μεσιανό σκαλοπάτι της σκάλας που ενώνει γη και ουρανό.. αντίδρασης πλάσμα που ζητά την δική της ροή και κατάληξη, σαν πηγή ποταμού που κυλά χαρίζοντας δροσιά και ποικιλομορφία... σα σκιά παγιδευμένη μέσα στο είδωλο του καθρέφτη'
ένας καθρέφτης ο χρόνος ο ίδιος κι όσα συμβαίνουν γύρω μου ανακλώνται κι αγγίζουν τον ονειρικό ρυθμό...
ένα ταξίδι, ονειρικό.. κι ένα ταξίδι,κοσμικό..
ένα ταξίδι στο υποσυνείδητο..κι ένα στο συνειδητό, στο φωτισμένο μέρος της συνειδητής επίγνωσης..
στο βάθος του ορίζοντα,εκεί που τελειώνει η ανάβαση της σκάλας και το μονοπάτι της περιπλάνησης, εκεί που συναντιούνται οι δύο υποστάσεις, εκεί όπου στραγγίζει η αγάπη το ατέλειωτο φως και ξεφεύγεις απ΄ τα χνάρια του φόβου, εκεί που παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με την αλήθεια.. εκεί είναι τα κάτασπρα συννεφάκια και η ολοκλήρωση, η διαμονή κι αποδοχή του καλέσματος τούτου...
πολλά φιλάκια με ομοιώματα λέξεων ανθισμένα στα ίχνη των χειλιών :))))

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Ποιηματάκια???

Όχι καλή μου... ποιήματα!! Υπέροχα, από έναν μοναδικό γλύπτη ρίμας και λέξεων...
που μέσα από λόγια καρδιάς, πνοές ζωής, παιχνιδίσματα φτερών στο φως γεύεται ζωή...
Ξέρεις...
καμιά φορά αναρωτιέμαι και γι' αυτό:
Τι είναι δυσκολότερο να δέχεσαι την απόρριψη ή να απορρίπτεις...

Ακολούθησε τα άσπρα σου σύννεφα... αυτά ασφαλώς ξέρουν το δρόμο.

φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Koίτα όμως,βαθιά μες στις μαύρες φτερούγες του ορίζοντα ανθίζουν κάτασπρα σύννεφα....
Δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί αυτή η ιστορία, πιο αισιόδοξα, πιο όμορφα.
Μ'αρέσει... μ'αρέσει πολύ όπου υπάρχει μαύρο να ξεπηδά μια αχτίδα φωτός, με κάνει να ελπίζω, να μη παραιτούμαι.
Καλημέρα oneiremataki μου :))

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

A! Ονειρομάτα έφτιαξες ένα όνειρο. Ένα ταξίδι που οι ράγες της τροχιάς του είναι πανέμορφα πλεγμένες έννοιες γεμάτες έρωτα, ύμνους,αχτίνες φωτός, χαράσσοντας παράλληλες πορείες με αγαπημένους που μοιάζουν χαμένοι στο σκοτάδι κι όμως, να που εκεί στο βάθος γεννιέται το φως της ένωσης.
ΟΝΕΙΡΟ!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Φυσικένια μου,
κι όμως ποιηματάκια, επηρεασμένα αρκετά ίσως από κάποιους πολύ καλούς γλύπτες ρίμας και λέξεων που ξελεφτερώνουν το πέταγμα των πεταλουδισμάτων μου...σ΄ ευχαριστώ πολύ-πολύ όμως για τα τόσο όμορφα λόγια σου!!!
και στέκομαι οπωσδήποτε στην ερώτησή σου, αν είναι δυσκολότερο να δέχεσαι την απόρριψη ή να απορρίπτεις...εξαρτάται απ΄το ίδιο το άτομο και τις ευαισθησίες του πιστεύω.. ίσως να είναι αρκετά δύσκολο πολλές φορές όταν νιώθεις πως κάποιος σε απορρίπτει,να το ξεπεράσεις και να πας παρακάτω, πολλοί άλλωστε κολλάνε όταν απορρίπτονται...αλλά δεν είναι απλό ούτε το να απορρίψεις κάποιον τελικά, ειδικά όταν τον έχεις γνωρίσει κάπως... αλλά κι η εμπειρία της απόρριψης μερικές φορές χάνει την δύναμή της..ειδικά όταν εκεί στο βάθος του ορίζοντα υπάρχουν κάποια λευκά συννεφάκια που μπορούν να δώσουν φως ελπίδας στις σκέψεις...
πολλά φιλάκια :)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Κρινάκι μου σπάνιο,
τα όνειρά μας ακόμα κι όταν καταπονούνται και χάνουν την λάμψη τους, ακολουθώντας την αντανάκλαση ενός χαμένου πραγματικού δρόμου ή μιας λάθος εκτίμησης ζωής.. ποτέ δεν πρέπει να χάνουν το χρώμα τους το άσπρο, όμοιο με μικρής φωταχτίδας έστω, όμοιο με συννεφάκια ελπίδας..το μαύρο και το γκρίζο αρμόζει στους εφιάλτες που βρίσκονται στον αντίποδά τους..γι΄αυτό και τα ονειρέματά μας πρέπει να μπορούν να ξεφεύγουν απ΄την παγίδα του εφιάλτη και του έμμονου μαύρου..
φιλάκια πολλά :)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Χριστόφορε,
όπως το λες ένα κάλεσμα στο όνειρο... ένα κάλεσμα ίσως, που περιμένει εκείνους που νιώθουν την υπόσταση και καταλαβαίνουν τα λόγια του να ανταποκριθούν σε τούτο το κάλεσμα... ή απλά αναφορά σε ένα τέτοιο κάλεσμα,κάλεσμα ποιητικό, κάλεσμα ονειρικού, κάλεσμα ζωής, με αληθινή υπόσταση, που οπωσδήποτε βασίζεται στην πραγματοποίηση ευχών κι ελπίδας μιας κι αυτά ουσιαστικά φωτίζουν τις μέρες μας...όνειρα, όνειρα, χαράζουν το μονοπάτι που μας ταξιδεύει προς την πραγματοποίησή τους!!!
πολλά φιλάκια :))))

kariatida62 είπε...

Ονειρεμάτα μου,
διάβασα το ονειρικό ποίημά σου στο Μαμούνι και αυτό το άτιμο άρχισε να μου τραγουδά:
http://www.youtube.com/watch?v=-wcVugKUQbY
Ήρθα λοιπόν να στο αφιερώσω και να σου πω πως όποτε έρχομαι εδώ με παίρνεις πάντα στα όνειρά σου!

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάρυ, σ΄ευχαριστώ πολύ!!!

"Κι είσαι άνθρωπος και ξέρεις να ξεχνάς
γιατί πιστεύεις κι αμφιβάλλεις
γιατί χάνεις και νικάς
γιατί ζεις, γιατί γελάς..
Μα είναι όλα ΟΚ, θα πάνε όλα καλά..
Λίγο όνειρο ακόμα..."

ρεαλιστικό μα κι αισιόδοξο' ας ονειρευτούμε λίγο ακόμα.. να χτίσουμε όνειρα ακόμα και στην άμμο, έστω κι αν ξέρουμε ότι θα χαλάσουν κάποια στιγμή.. γιατί πάνω από όλα και ο έρωτας και η ζωή μας είναι μια παρτίδα που χάνεις και κερδίζεις, που γελάς και κλαις αλλά συνεχίζεις, γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι...
κι όλοι χρειαζόμαστε έναν λόγο να πιαστούμε, έναν λόγο να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, έναν λόγο να συνεχίσουμε να ελπίζουμε, έναν ώμο να ακουμπήσουμε και να μην πέσουμε.. λίγο όνειρο ακόμα..

κι αφού κάθε φορά όλο και κάτι μου στέλνει το μαμούνι, και μιας και του γκρίνιαξα παλιότερα λίγο γι΄ αυτό κι εγώ ανταποδίδω με το παρακάτω:

@ΜΑΜΟΥΝΙ

"...Τί να σου πω; Τί να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
Kαι την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις
Να'χα το σύννεφ' άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
Тο φεγγαράκι της αυγής να 'ρχόμουν κάθε βράδυ
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω..."
http://www.youtube.com/watch?v=wSPO5yPphxY&feature=player_embedded

φιλάκια πολλά :)))))

*Κάρυ, περιμένω τη συνέχεια του ημερολογίου της μικρής κυρίας σήμερα, ανυπομονώ να μάθω τη συνέχεια μην το καθυστερείς άλλο...

kariatida62 είπε...

Αχ!!! Τα Λιανοτράγουδα του μεγάλου Μάνου!!!
Πολύ μα πολύ θα το χαρεί! Βλέπεις αυτό όλο χαρίζει και αφιερώνει μα κανένας ποτέ δεν του αφιερώνει τίποτα! Μόνο εσύ καλή και τρυφερή Ονειρεμάτα το σκέφτηκες!
------
Μπα λίγο ακόμα θα σε βασανίσω...έχει πολλά ακόμα να μάθει το Μαμούνι πριν αρχίσω να του διαβάζω πάλι το ημερολόγιο της Κόρης! Βλέπεις κουράζεται το καυμένο με την καθαρεύουσα!
Φιλάκια- καληνύχτες

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάρυ,
έλα τώρα, μη μας καθυστερείς τη συνέχεια άλλο...θα ξεχάσουμε όλα τα προηγούμενα, κι είναι και καθαρεύουσα, ευτυχώς απλή και διαβάζεται όμως...

Καπετάνισσα είπε...

Ονειρέματά μου,

Παράλληλοι και αντισυμβατικοί είναι συνήθως οι πιο όμορφοι δρόμοι , αρκεί να έχεις το θάρρος να τους ακολουθήσεις....

Και συ έχεις τον τρόπο να παρασύρεις... παρέσυρε και ζήσε!

Σε φιλώ!

ღ oneiremataღ είπε...

@Καπετάνισσα,
έχεις δίκιο κάτι παραπάνω ξέρεις εσύ κυρά μου μπουρλοτιέρισσα, αλλά οι παράλληλοι κι αντισυμβατικοί δρόμοι είναι εκείνοι που δύσκολα συναντιούνται κιόλας, είναι εκείνοι που σταυροδρόμι δεν τους τέμνει, είναι εκείνοι που μόνο στο βάθος του ορίζοντα ενώνονται ίσως... παρόλα αυτά είναι τόσο γοητευτικοί, ακόμα κι όταν περιγράφονται απλώς με λέξεις...λέξεις με νόημα όμως, όπως εκείνες του Ρίτσου:

"Κι οι λέξεις φλέβες είναι
μέσα τους αίμα τρέχει
όταν σμίγουν οι λέξεις
το δέρμα του χαρτιού ανάβει κόκκινο
όπως την ώρα του έρωτα
το δέρμα του άντρα και της γυναίκας." (Γ.Ρίτσος)

πολλά φιλάκια :))))

ποιώ - ελένη είπε...

υπέρχυλος ο συναισθηματισμός
χαράζει δρόμους αντισυμβατικούς
γιατί η αξία είναι στο ταξίδι
ο προορισμός είναι απλά το έναυσμα
Χαρηκα που σε συνάντησα
ποιητικότατη η γραφή σου
ονειρικό το περιβάλλον σου

να είσαι καλά

ღ oneiremataღ είπε...

@ποιώ-Ελένη,
καλωσόρισες στη δική μου γωνίτσα και σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου αρέσει και σε ταξιδεύει...
όπως το λες, πάντα το ταξίδι είναι εκείνο που έχει την αξία κι ο προορισμός είναι εκείνος που μας βγάζει στο μονοπάτι για να κάνουμε τούτο το ταξίδι' κι αν τελικά φτάσεις στο τέρμα του ταξιδιού σου και δεις πως ουσιαστικά δεν βρήκες αυτό που ονειρεύτηκες, αρκεί που γεύτηκες τη γοητεία και περισυνέλεξες όλες εκείνες τις εμπειρίες και τις γνώσεις και τη γοητεία της ομορφιάς των εικόνων και των συναισθημάτων του ταξιδιού...
πολλά φιλάκια :)))))

Phivos Nicolaides είπε...

Άσε, ελεύθερα τον ευατό σου να 'μπερδευτεί' και προπάντων να φορτιστεί και στη συνέχεια να απογειωθεί. Ο πλούσιος συναισθηματικός σου κόσμος είναι ακόρεστος... Καλό σ/κ.

ღ oneiremataღ είπε...

@Φοίβο, πολυταξιδεμένε,
νιώθω πως τα λόγια σου δεν είναι απλά λόγια, αλλά συμβουλές που σίγουρα κανένας δε μπορεί να τις προσπεράσει έτσι, χωρίς να δώσει σημασία, χωρίς να τις ακούσει...
σ΄ευχαριστώ!
ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια κι αντεύχομαι ένα ευχάριστο σαβ/κο και σε σένα ))))

Theodosia είπε...

Χαθήκαμε φιλενάδα. Έχω μεγλάλο κανάλι μπροστά μου. Πάντως μια βόλτα στον ελεύθερο χρόνο μου από εδώ με ξεκουράζει. Οσφραίνομαι έρωτα στην ατμόσφαιρα ή μου φαίνεται;

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία,
διάβασα τα νέα σου γλυκιά μου με το μοναδικά δικό σου τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις να τα περιγράφεις, αλλά είπα να σχολιάσω όταν το αναρτήσεις στο Θολό...
παρατήρησες κάτι στην ατμόσφαιρα εδώ μέσα? δεν ξέρω τελικά, αν είναι τόσο καθαρή κι εμφανής όσο λες, μπορεί απλά να είναι φόρτιση κι εκφόρτιση συναισθηματική ή λεκτικό παιχνίδισμα πάνω σε σκέψεις χθεσινές ή πυρπόληση στου χρόνου τα σκαλοπάτια ή επηρεασμένη αύρα ποιητική όμοια με την διάχυτη ρομαντική αίσθηση που πλανάται σε φιλικά μπλογκ εδώ γύρω...
πολλά φιλάκια :)))))