Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

σεργιάνι...


αντιήρωας, 
σε αδυσώπητο σεργιάνι'
περπατώντας στης νυχτιάς
το σκοτεινό μονοπάτι,
μαζεύει εικόνες διάσπαρτες,
λόγια τυχαία,
κουβέντες περαστικών σκιών'
συλλέκτης στιγμών ξένων,
βαθιά λαβωμένος,
ευαίσθητος γίγαντας, 
ευάλωτος....   ydp

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια μενα λες???

Μολις διαβασα το ποιημα σου ενιωσα να περιγραφεις εμενα .....

Σε ευχαριστωωω

Φιλιααα

IonnKorr είπε...

Βρε Ονειρομάτα

Σαν να λοξοδρομείς ή μου φαίνεται??

Που είναι ο ρομαντισμός?

Εδώ βλέπω ένα κατρακύλισμα προς την βαριά κουλτούρα.

Άκου "αντιήρωας βγήκε για σεργιάνι"!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Δημήτρη,
αν μπόρεσα να σε αγγίξω με τους στίχους αυτούς ή ακόμη και να σε κάνω να τους αισθανθείς οικείους σου ή ότι σε εκφράζουν κιόλας, αυτό σίγουρα μ΄ευχαριστεί και με το παραπάνω...
ίσως να λέω για σένα, ίσως για κάποιον άλλον ή και για μένα
-η ποίηση δεν έχει φύλο, οι ποιητές πολλές φορές γράφουν όπως μπορούν να εκφραστούν καλύτερα νομίζω, χωρίς να νοιάζονται αν το εγώ, το εσύ, το εκείνος, το εκείνη της γλώσσας δεν απεικονίζεται και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική εικόνα τους-...

πολλά φιλάκια με σκέψεις ευάλωτες :)))

ღ oneiremataღ είπε...

@Ίωνα,
μα δεν κατάλαβες πως με κούρασε κάπως όλος εκείνος ο ρομαντισμός? το προηγούμενο ποστ γι΄αυτό το διάλεξα μάλλον γιατί ήταν τόσο διαφορετικό...
ένιωσα να φτάνω στο όριο της συναισθηματικής καμπύλης και κορεσμό' δεν μπορούσα να γράψω κάτι και να επαναλάβω όλες εκείνες τις σκέψεις ουτε μπορούσα να σκεφτώ κάτι καινούριο σε κείνο το σημείο...
δεν σημαίνει ότι σταμάτησα να είμαι ρομαντική, απλά κάπου-κάπου το γκρίζο επιβάλλεται στις χρωματιστές πιτσιλιές και βγαίνει στην επιφάνεια...
μπορεί να είναι κατρακύλισμα όπως λες, αλλά η πτώση είναι αναγκαίο κακό...
όσο για την κουλτούρα που λες, λέξη που σημαίνει τη μοναδικότητα κι ενότητα της καλλιέργειας του πνεύματος, είναι υπερβολή κι ιεροσυλία να με εντάξεις στους κόλπους της...
πολλά φιλάκια με απλές, λιτές σκέψεις :)))

~reflection~ είπε...

Δε θα πω πολλά....
θελω ένα φιλί από τον Ευαίσθητο Γιγαντα....

μπορω???.....


φιλι δικό μου για το Υπεροχο Κορίτσι...

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια των συναισθημάτων, εσύ σήμερα είσαι πιο λιτή στις εκφράσεις σου από ποτέ, αλλά πάντα περιεκτική...
ο ευαίσθητος γίγαντας που προσεκτικά αφουγκράζεται στις σκιές, ο ευάλωτος, που δύσκολα θα δεχτεί να χαρίσει το φιλί του ξανά, αλλά ίσως γι΄αυτό να έχει μεγαλύτερη αξία...
πιστεύω πως ποτέ δε θα μπορούσε να το αρνηθεί στην ευαίσθητη ψυχή της Ποιήτριας που έχει καταφέρει να υποτάξει τις διαστάσεις των ψευδαισθήσεων και τις αντανακλάσεις του νου στις σταγόνες των συναισθημάτων της...

ευχαριστώ πολύ για το χαρακτηρισμό "υπέροχο κορίτσι" !!!

πολλά φιλάκια με υπόκλιση στην μαγική σου πένα Ποιήτρια :)))))

Καπετάνισσα είπε...

Πόσο τυχαία είναι τα λόγια των περαστικών του σκιων;
Αναρωτιέμαι....

Καλώς σε βρήκαμε ονειρέματα....

Ανώνυμος είπε...

Και τι δε θα 'δινα για να γνωρίσω αυτό τον αντιήρωα-τον ευαίσθητο γίγαντα....
Υπάρχουν άραγε πια?
Σε φιλώ!

ღ oneiremataღ είπε...

@Καπετάνισσα,
καλωσορίσατε καπεταναίοι με το ωραίο χιούμορ σας!!!

τυχαίες σκιές περαστικές, άλλες βιαστικές, άλλες λιγότερο βιαστικές, κλεισμένες η καθεμία στις δικές της σκέψεις και στη δική της υπόσταση.. αλλά και λέγοντας σε κάποιες άλλες, λόγια που ίσως δεν αφορούν το λαθρακουστή, άρα τυχαία κι όχι συγκεκριμένα...
πολλά φιλάκια με την καλημέρα μου' μετέφερέ την σε παρακαλώ και στον καπετάνιο σου :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@κρινάκι σπάνιο,
πολύ σωστή η απορία σου, ίσως να την έχω κι εγώ...άλλωστε η συγκεκριμένη λέξη (αντιήρωας) τώρα που το σκέφτομαι περισσότερο, μάλλον έμεινε στο μυαλό μου όταν τις προάλλες διάβαζα σε μια e-εφημερίδα την κριτική για μια ταινία, οπότε...
παρόλα αυτά κάποιοι από μας με παραπάνω ευαισθησίες, που συχνά γινόμαστε βορά μιας κι είμαστε ευάλωτοι, κι ας μην είμαστε γίγαντες ή σαν τον ευαίσθητο γίγαντα των παιδικών παραμυθιών, υπάρχουμε...
φιλάκια πολλά με απόηχους ανασφάλειας κι ευαισθησίας :))))

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Προσπαθώ να συλλάβω την εικόνα και μου ξεφεύγει. Σχηματίζεται κάτι στο μυαλό μου αλλά άν το ξαναδιαβάσω αλλάζει. Αυτό εχει μια παράξενη ομορφιά.

ღ oneiremataღ είπε...

@Χριστόφορε,
όπως οι σκιές ίσως που είναι άπιαστες αλλά και, καθώς το φως που πέφτει πάνω στο είδωλό τους, κάθε στιγμή τους αλλάζει το σχήμα τους, αλλάζει τη μορφή τους... κι εσύ τις παρακολουθείς κάθε φορά κι από άλλη οπτική γωνία...
πολλά φιλάκια, καλό σου απογευματάκι :))))

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

ενταξει για μενα εγραψες ειμαι σιγουρος , εγω μιλω με σκιες και μαζευω λογια διασπαρτα να τα κανω στιχακια ...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Ποιος να 'ναι ονειρένια μου ο αντιήρωας;
Ποιον άραγε λογαριάζουμε για ήρωα και δινει αυτόματα στον αντι- την αυθύπαρκτη οντότητά του;
Άραγε είναι οι ήρωες πραγματικοί και στον αντιποδά τους οι αντιήρωες ή στρεβλά τα κοιτάμε όλα και φτάνουμε σε αντίστροφο αποτέλεσμα;

Γιατί έτσι που διαβάζω αυτό το μικρό γλαφυρό ποιημα, για ήρωας μου φαίνεται ο λαβωμένος, ευαίσθητος γίγαντάς σου...

φιλιά πολλά.

Estella είπε...

Πάντα είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στους αντιήρωες... Ίσως φταίει το πρώτο συνθετικό. Όμορφο καλή μου... Να περνάς μαγικά.

Theodosia είπε...

Καλησπέρα καλή μου. Ένα όμορφο ποίημα για κάποιον όμορφο άνθρωπο, που σχηματίζει εικόνες στο μυαλό μας.

ღ oneiremataღ είπε...

@Mάγε,
ποια είναι άραγε αυτή σου η ανάγκη που σε σπρώχνει να θέλεις να δώσεις μορφή κι υπόσταση στον ευαίσθητο αντιήρωά μου της φαντασίας και των σκιών??
και γιατί να είσαι εσύ αντιήρωας απ' τη στιγμή που είσαι συλλέκτης στιγμών και διάσπαρτων λόγων αλλά προτάσεις το ¨"εγώ" και γίνεσαι εσύ ο πρωταγωνιστής μέσα στην αποτύπωση όλων των συλλεκτικών κομματιών στο χαρτάκι???
ο ευαίσθητος αντιήρωάς μου συλλέγει στιγμές, εικόνες ξένες, λόγια διάσπαρτα κι όταν τα χρησιμοποιεί δεν τα οικειοποιείται παρά μένοντας στην αφάνεια, αφήνει εκείνα να έχουν πρώτο λόγο κι αυτός χωρίς να επιδιώκει προβολή, παραμένει πίσω απ΄τις εικόνες, στις σκιές...
το αδυσώπητο σεργιάνι στο μονοπάτι της νυχτιάς μεγαλώνει την ευαισθησία του και τις πληγές του, μα εκείνος επίμονα συνεχίζει να συλλέγει στιγμές, χωρίς όμως να κινεί τα νήματα, απλά παρακολουθεί και συλλέγει...

ღ oneiremataღ είπε...

@Δήμητρά μου,
ένας ήρωας αποτελεί κεντρική φυσιογνωμία που με ασυνήθιστες και παράτολμες κι αξιόποινες πράξεις προσπαθεί κι επιδιώκει να κερδίσει τιμές, δόξα, χρήμα...ένας αντιήρωας παραμένει ευαίσθητος, μοναχικός, χωρίς να επιδιώκει να εγγραφεί σε καμιά λίστα ηρώων και πρωταγωνιστών, χωρίς να διεκδικεί τίποτα για την παρουσία του, χωρίς να ζητά αντίτιμο για την προσφορά του... προτιμά να βρίσκεται στις σκιές ξέροντας πως η προβολή και τα φώτα είναι καμιά φορά τόσο εφήμερα και ψεύτικα (της στιγμής)... ίσως να έχει ικανότητες μεγαλύτερες και να φαντάζει γίγαντας στα μάτια των άλλων αλλά η ευαισθησία του είναι μεγαλύτερη και δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη, γι' αυτό προτιμά να παραμένει στις σκιές, αφανής... κι αν η πραγματικότητά μας είναι σήμερα τόσο συγκεχυμένη ώστε να λογιάζουμε τον αντιήρωα σαν πρόσωπο φανταστικό μόνο, τότε ναι ίσως να φταίνε οι διαστρεβλωμένες εικόνες και τα ψεύτικα τα λόγια που εισπράττουμε καθημερινά όλοι μας...

ღ oneiremataღ είπε...

@Εστέλλα,
αντι-ήρωας, αντι-λήψεις, αντι-ρήσεις, αντι-δράσεις...
μια μικρή λεξούλα τόση δα, που όμως μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω κι έχει τη δύναμη μιας και φέρνει στο εντελώς διαμετρικά αντίθετο σημείο την ύπαρξη και την έννοια της αρχικής που προτάσσεται...

ο αντιήρωάς μου λοιπόν στο ανελέητο εκείνο σεργιάνι βρίσκει στις σκιές παρηγοριά σ' ένα περίεργο κήπο όπου είναι φυτεμένα άνθη στις ρωγμές της πίκρας...σαν ένα μικρούλι ξέφωτο όπου μπορείς ν’ απολαύσεις το άρωμά τους...
κι εκείνος ευαίσθητη σκιά κρατώντας στο χέρι ένα λουλούδι ή ένα κερί, πιο ευαίσθητος κι απ' αυτά, αλλά κι εκείνα ευαίσθητα πολύ (λυγίζουν εύκολα), μα ώσπου να εξαλειφθούν τελείως δίνουν την ομορφιά τους (το φως και το άρωμα)...το ένα φαίνεται να δακρύζει καθώς λιώνει...το άλλο φαίνεται να ανοίγει την καρδιά του καθώς μεγαλώνει... κι η ύπαρξή τους σαν αποτύπωμα στιγμής μόνο...
πολλά φιλάκια καλή μου :)))

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία,
φιλενάδα ένα παράξενο ποίημα με εικόνες που δεν διασαφηνίζονται απόλυτα, εικόνες μυστηρίου και σκιών, εικόνες ευαισθησίας, εικόνες αντί...
αντιήρωας συλλέγει στιγμές κι εικόνες, ψάχνοντας το βαθύτερο νόημα του κόσμου, σε λόγια ξένα και το δικό του υποδόριο νόημα, ξορκίζοντας τον υπαρξιακό φόβο όλων μας, σε αδυσώπητο μονοπάτι πλεμένο με διάσπαρτες υπαρξιακές νύξεις κι ανασφάλειες...
πολλά φιλάκια καλή μου :))))

Despina είπε...

πως συμβαίνει οι γίγαντες
να είναι τόσο ευάλωτοι...
φιλιά!

ღ oneiremataღ είπε...

@Δέσποινα,
φαντάζει γίγαντας στα μάτια των άλλων αλλά η ευαισθησία του είναι μεγαλύτερη και δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη, ένας αντιήρωας ευαίσθητη σκιά με ευαίσθητες χορδές που χτυπούν μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του... ευάλωτος γιατί λαβώθηκε και οι πληγές του δεν έχουν κλείσει κι αντικρίζοντας τις μύριες σκιές στο αδυσώπητο της νυχτιάς μονοπάτι, κυριεύεται εύκολα από λογής συναισθήματα που μεγαλώνουν τις ήδη υπάρχουσες πληγές του...
πολλά φιλάκια ποιήτρια :))))

Apokalipsis999 είπε...

Αντιήρωας και ευάλωτος...
ήρωας του εαυτού του,
σ' έναν κόσμο ηρώων και «ηρώων»!
Τι να προσμένει και τι
να ελπίζει άραγε;

ღ oneiremataღ είπε...

@Αποκάλυψη999,
αντιήρωας τυλιγμένος με το πέπλο της αβεβαιότητας της σκιάς, της ασύμβατης ξεγνοιασιάς και της ασυμβίβαστης ελευθερίας των αισθήσεων, περιφέρεται σε λαβύρινθο προσπαθώντας να αποβάλει εντελώς από μέσα του την βαριά αίσθηση μελαγχολίας που του μουδιάζει υπερβολικά πολλές φορές, τις χορδές του κορμιού και της ψυχής του και να απορροφήσει από κάθε πόρο του σώματός του κάτι από κείνο το πέπλο που τον τυλίγει... τί να προσμένει?...
ίσως απλά να περιφέρεται χωρίς να είναι σίγουρο το γιατί, χωρίς απωθημένα, χωρίς να ζητάει κάτι, χωρίς να ελπίζει κάτι, χωρίς να ψάχνει κάτι...
ή ίσως να θέλει να ξεφύγει από απόηχους προηγούμενης ζωής, μπουχτισμένος απ' την ψευτιά της και την υποκρισία που τον πλήγωσε βαθιά, και διακριτικά ψάχνει τρόπους διαφυγης κι ίσως τον μέντορά του, σκιαγραφεί τα πορτραίτα γύρω του, αποτυπώνει την πορεία τους, υπομένοντας τη δική του καθημερινότητα...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Ονειρέματα,

να λοιπόν που η απάντησή σου ενισχύει εκείνο που μέσα μου σχηματίζεται όταν κοιτάζω τον κόσμο.
Φορές οι αντι-ήρωες περισσότερο ήρωες λογαριάζονται απ' τους κατέχοντες το μυστικό της ζωής.

φιλιά.

ღ oneiremataღ είπε...

@Δήμητρα,
ένας αντιήρωας φαντάζει πρωταγωνιστής μόνο στο δικό του κόσμο, όπως κι ο δικός μου σε τούτη την ανάρτηση...
συνήθως μένει αφανής, παρά μόνο εκτός κι έχει δικό του άστρο κι άθελά του επιβάλλεται και σε κόσμο άλλων...
πολλά φιλάκια :))))

Phivos Nicolaides είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψη στις ταξιδιωτικές μου αναζητήσεις και τα όμορφα, ενθαρρυντικά λόγια. Πρόσθεσα αυτή την ομορφιά και σ' αυτό το μπλογκ, αφού σου αρέσουν και σένα τα ταξίδια. Κρίμα που δεν έχω το e-mail σου!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Φοίβο,
κι εγώ σ' ευχαριστώ πολύ :))))