Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

παρτιτούρα στόλισμα...

 στα μπράτσα σου, 
στα πόδια σου, 
στο σώμα μου ολόκληρο 
νότες χαραγμένες..
 αιώνια κι αδιόρατα κοσμήματα'
 ημιτονίων χαραγματιές,
αποτυπώματα αφής 
κι αίσθησης,
σαν "γιρλάντα φωτεινή
στολισμένου δέντρου",
μια παρτιτούρα 
στόλισμα κορμιού... 
 όλα υπαρκτά,
 μα όλα διάφανα...
οι ψίθυροι,
 το βλέμμα, 
η αγκαλιά,
η αλήθεια...
πέλαγος αισθημάτων  
στην ακινησία στιγμών'
αλμυρά ρυάκια στο πρόσωπο 
εκροές άμορφων ονείρων'
ανάσας πνοές 
στους χτύπους της καρδιάς μου...
ο φόβος τυλίγεται 


σε μια αγκαλιά ανίχνευσης'
σταγόνες νυχτιάς εξατμίζονται, 
 αργά, πάνω στα χείλη μου...... ydp

  

                                             




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο το ποιήμα και ας είμαι ποιό πολύ της ομοιοκαταληξίας. Έχει περιεχόμενο.

//... πελαγος αισθημάτων στην ακινησία στιγμών...//

Ευαίσθητο και ΠΟΛΥ δυνατό !!

ღ oneiremataღ είπε...

@Γιώργο,
σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, η αλήθεια είναι πως είναι κάπως κι είπα να το αλλάξω αλλά πάλι δε μου βγαινε αλλιώς, δεν ξέρω γιατί, ίσως είμαι ντεφορμέ ή κάπως αυτές τις μέρες...
σ΄ευχαριστώ και πάλι :)))

Apokalipsis999 είπε...

Προσωπικά, «προτιμώ τις νότες από τις λέξεις. Οι πρώτες δεν με πρόδωσαν ποτέ!» που έλεγε κι ο Λα Κορνταίρ. Οπότε άσε τη μουσική να παίζει ατέρμονα μέσα από τις νότες που είτε είναι χαραγμένες στο σώμα είτε στην χάρτινη παρτιτούρα. Θα σε ταξιδέψει στη θάλασσα του συναισθήματος χωρίς τα περιττά λόγια!

ღ oneiremataღ είπε...

@Αποκάλυψη999,
σωστή η συμβουλή σου, αλλά καμιά φορά μια εικόνα είναι εκείνη που προκαλεί την ανάγκη να της βρεις λέξεις να την πλαισιώσεις ή και νότες...
εγώ είδα τούτη εδώ -κάτι άλλο έψαχνα αλλά την είδα και κόλλησα, ήταν και δεν ήταν τολμηρή κι αυτό μου άρεσε- και με έβαλε σε σκέψεις κι ύστερα ήθελα κάτι να γράψω ίσως...βέβαια ξέρω, τα
λόγια πολλά, περιττά, ανούσια...η ζωή μας κατακλύζεται από λόγια χωρίς νόημα...καλύτερα μερικές φορές να σπάσεις τη σιωπή με μια και μόνο λέξη...να πεις κάτι όμως κι ας μην το θεωρείς σημαντικό...αλλά χωρίς περιττά λόγια...
κι η μουσική πάλι πολλές φορές είναι μαγεία όπως το λες από μόνη της...και σε ταξιδεύει...
οι πράξεις πάλι, ποτέ δεν είναι αρκετές...
κι οι σκέψεις...σκόρπιες σκέψεις καταγεγραμμένες στο μυαλό που δεν ανέχεται να τις αντέξει...γι' αυτό ψάχνουν διέξοδο στο μονοπάτι των λέξεων για να πάρουν μορφή...
σ' ευχαριστώ :))