Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ...ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ


       Μαγεμένες βασιλοπούλες, γενναίοι πρίγκιπες, μάγισσες και σκουπόξυλα, σκοτεινά κάστρα, γαλάζιες νεράιδες, παιχνιδιάρικα ξωτικά και ξόρκια «στοιχειώνουν» τις μνήμες των παιδικών μας χρόνων. Ήταν τότε που ακούγαμε διηγήσεις για κόσμους πέρα από εμάς, φτιαγμένους για όλους εμάς και αρκούσε ένα απλό κλείσιμο των ματιών για να γίνουμε κομμάτι τους. Και αν μεγαλώνοντας η μαγεία τους χάθηκε γιατί άθελα μας διαπιστώσαμε πως οι πρίγκιπες, οι νεράιδες και οι δράκοι δεν βρίσκονται στον κόσμο των θνητών, κανείς δεν μπορεί να μας αρνηθεί ότι συνεχίζουν να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ψυχής μας. Ίσως γιατί το μερίδιο σε ένα αληθινό παραμύθι, κόντρα στην καθημερινότητα, διεκδικώντας το δικαίωμα στην φαντασία, είναι παντοτινό. Πως αλλιώς εξηγείται η πρόσφατη επίσκεψη του μικρού πρίγκιπα στην γη…   Ο καθένας κρατά απ’ το παραμύθι που ακούει αυτό που ο ίδιος έχει ανάγκη ανάγοντάς τη σχέση του σε μια «προσωπική  συνομιλία» με το περιεχόμενο της ιστορίας. Το παραμύθι έχει σκοπό την ψυχαγωγία, δεν επιβάλλει κάποιο ιδεώδες ή κάποια μορφή δράσης, δεν έχει δεσμεύσεις τοπικές ή χρονικές και βασίζεται στη σύμβαση του ψέματος. Το παραμύθι έχει θεραπευτική αξία γιατί αναφέρεται στον εσωτερικό μας κόσμο. Είναι ένα αποκαλυπτικό ψυχογράφημα στη γλώσσα των συμβόλων που έχει σκοπό να καθησυχάσει, να δώσει ελπίδα για το μέλλον και να προσφέρει την υπόσχεση ενός ευτυχισμένου τέλους. Τα παραμύθια υποδηλώνουν ότι μια  ευτυχισμένη ζωή είναι στις δυνατότητές μας και δεν εξαρτάται από τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε. Αν προσπαθήσουμε να μάθουμε από τις εμπειρίες μας και δεν δειλιάσουμε να γνωρίσουμε μέσα από αυτές τον αληθινό μας εαυτό, τότε καλοπροαίρετες δυνάμεις θα βρίσκονται δίπλα μας και θα πετύχουμε.
Προειδοποιούν επίσης ότι όσοι είναι δειλοί και στενόμυαλοι δεν θα μάθουν ποτέ ποιοι πραγματικά είναι και θα αρκεστούν σε μια ανούσια ζωή, αν η μοίρα δεν τους επιφυλάσσει ακόμα χειρότερα χτυπήματα…
Ποιος είπε λοιπόν ότι τα παραμύθια λένε ψέματα. Ας προσπαθήσουμε να δούμε  τι κρύβουν μερικά αγαπημένα παραμύθια:

Η χιονάτη και οι εφτά νάνοι-η ιστορία
Η κακιά μητριά της Χιονάτης φθονώντας την ομορφιά της προγονής της, την εγκαταλείπει στο δάσος. Εκείνη βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι επτά νάνων που την συμπονούν αλλά η μητριά που την επιβουλεύεται, καταφέρνει να τη δηλητηριάσει με ένα μήλο. Η Χιονάτη τοποθετείται σε ένα γυάλινο φέρετρο ωσότου την σώζει ένας όμορφος  πρίγκιπας (τι πρωτότυπο!) .
 Το όνομα: Υπενθυμίζει την «διπλή» φύση της Χιονάτης: η λευκή επιδερμίδα της συμβολίζει την αγνότητα αλλά η σύνδεση του ονόματος της με το χιόνι την αδράνεια. Τα κόκκινα σαν αίμα μαγουλά της υπονοούν την σεξουαλική της πλευρά.
 Η  μητριά: Το παραμύθι επαναλαμβάνει το αρχαίο θέμα του Νάρκισσου, ο οποίος αγαπούσε μόνο τον εαυτό του, τόσο που αυτοκαταστράφηκε. Για τον ναρκισσιστικό γονιό αποτελεί απειλή το γεγονός ότι το παιδί του μεγαλώνει, επειδή  ο ίδιος γερνά. Οι «πειρασμοί»: Η ευκολία με την οποία η Χιονάτη υποκύπτει επανειλημμένα στους «πειρασμούς» της μητριάς παρά τις προειδοποιήσεις των νάνων (τα κορδόνια του κορσέ, το κτενάκι και το μήλο) δείχνει τις συναισθηματικές συγκρούσεις της εφηβείας και την ανωριμότητα απέναντι στις προκλήσεις. Αν όμως δεν αντιμετώπιζε τους κινδύνους που συνοδεύουν την ανάπτυξη δεν θα ωρίμαζε.
Το μήλο: Συμβολίζει τον έρωτα  τόσο στη καλή όσο και στην επικίνδυνη πλευρά του. Όταν η Χιονάτη τρώει το κόκκινο (ερωτικό) μέρος του μήλου το παιδί μέσα της πεθαίνει και σηματοδοτείται το τέλος της αθωότητάς της.
Οι επτά νάνοι:  υποδηλώνουν τις εφτά ημέρες της εβδομάδας που πρέπει να είναι αποδοτικές και η Χιονάτη οφείλει να κάνει τον δικό της κύκλο «εργασίας» για να γίνει ένα υπεύθυνο άτομο.
Συμπέρασμα: Κανείς δεν μπορεί να απελευθερωθεί τα αισθήματά του με τη φυγή. Μόνο αν επεξεργαστεί συστηματικά και με ειλικρίνεια τις εσωτερικές του συγκρούσεις τότε θα δικαιωθεί.


Η κοκκινοσκουφίτσα- η ιστορία
Ένα χαριτωμένο κοριτσάκι διασχίζει το δάσος προκειμένου να επισκεφτεί την άρρωστη γιαγιά της. Τότε συναντά έναν λύκο ο οποίος έχει σκοπό να τη ξεγελάσει. Αφού τον ενημερώνει λεπτομερώς για τη διαδρομή της, ο λύκος φτάνει πρώτος στο σπίτι της γιαγιάς την οποία καταβροχθίζει και παίρνει τη θέση της. Μετά τρώει και την Κοκκινοσκουφίτσα αλλά για καλή τους τύχη, φτάνει ο κυνηγός που ανοίγει τη κοιλιά του λύκου και σώζει και τις δυο.
 Το κόκκινο χρώμα: Συμβολίζει τα ερωτικά συναισθήματα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι πολύ μικρή για να φορά επιδεικτικά ένα τέτοιο χρώμα αλλά και στο να χειρίζεται τα αποτελέσματα της πρόκλησης. Ο κίνδυνος λοιπόν είναι η σεξουαλικότητά της που αφυπνίζεται και για την οποία δεν είναι αρκετά ώριμη συναισθηματικά.
Ο λύκος:Αντιπροσωπεύει όχι μόνο την αποπλάνηση αλλά και όλες τις ζωώδεις μας τάσεις . Αν όμως δεν υπήρχε αυτή η σαγήνη προς το «άγριο» τότε ο Λύκος δεν θα ασκούσε καμία απολύτως επιρροή στην Κοκκινοσκουφίτσα. Αυτός είναι ο λόγος που αβίαστα του δίνει όσες πληροφορίες χρειάζονται για τον πονηρό σκοπό του και στο σπίτι της γιαγιάς ενώ αναστατώνεται παραμένει σαν υπνωτισμένη.  

Η γιαγιά: Συνιστά την ενσάρκωση της ενοχής. Εφόσον απερίσκεπτα έδωσε μια ελκυστική κόκκινη μπέρτα στο παιδί και παρότι ενήλικη ξεγελάστηκε από το λύκο -με αντίκτυπο στην ίδια και τη μικρή- τιμωρείται με το να την καταπιεί δηλαδή-έστω και προσωρινά- ο λύκος.
Ο κυνηγός: Συνιστά την πατρική φιγούρα. Η Κοκκινοσκουφίτσα έρχεται αντιμέτωπη με την αντιφατική φύση του αρσενικού βιώνοντας όλες τις πλευρές της προσωπικότητας του:τις εγωιστικές, βίαιες ,δυνητικά καταστροφικές τάσεις που εκπροσωπεί ο λύκος και τις αλτρουιστικές, προνοητικές και προστατευτικές τάσεις που συμβολίζει ο κυνηγός.
Η καταβρόχθιση: Η Κοκκινοσκουφίτσα για να διδαχτεί και στη συνέχεια να αναγεννηθεί πρέπει να την καταπιεί ο λύκος. Όταν ο κυνηγός την βγάζει από την κοιλία του, το αφελές κορίτσι έχει για πάντα χαθεί και στη θέση του στέκει ένα ωριμότερο και υπεύθυνο παιδί.
Συμπέρασμα: Όσο γλυκιά και αν είναι η αθωότητα, είναι επικίνδυνο για κάποιον να παραμένει αφελής σε όλη του τη ζωή. Άλλωστε το να εμπιστευόμαστε απερίσκεπτα τον οποιοδήποτε, μοιάζει με το να παρακαλάμε να γίνουμε θύμα του. Μήπως σου θυμίζει κάτι; Όχι. Μην δίνεις βιαστικές απαντήσεις. Σκέψου…

Ο βάτραχος πρίγκιπας
- η ιστορία
Μια όμορφη πριγκίπισσα (άλλη πρωτοτυπία, υπάρχει άσχημη πριγκίπισσα;) παίζοντας ανεύθυνα ,χάνει την χρυσή μπάλα της σε ένα πηγάδι και ένας βάτραχος της την επιστρέφει υπό τον όρο να γίνει γυναίκα του. Εκείνη παρότι αποστρέφεται το γλοιώδες ψυχρόαιμο δέχεται, αλλά σε λίγο καιρό τον ερωτεύεται χάρη στην ευγένεια και την συγκινητική καλοσύνη του. Έτσι με τον που τον φιλά εκείνος μεταμορφώνεται σε πρίγκιπα. Καθημερινά πράγματα!
Η χρυσή μπάλα: Συμβολίζει την αφέλεια του κοριτσιού που χάνεται με την ενηλικίωση και πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσει τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής και τις λιγότερο ευχάριστες πλευρές της.
Η υπόσχεση: Η βασιλοπούλα υπόσχεται να παντρευτεί τον βάτραχο αν της επιστρέψει την μπάλα της. Το γεγονός ότι αναλαμβάνει μια ηθική δέσμευση σημαίνει ότι παύει να είναι παιδί και εισέρχεται σε μια ωριμότερη φάση, αυτή της συζύγου και γυναίκας.
Ο βάτραχος: Όσο ο βάτραχος συμπεριφέρεται ως γοητευμένο αρσενικό, τόσο η βασιλοπούλα αισθάνεται άγχος, θυμό και απέχθεια. Η αφύπνιση της σεξουαλικότητας είναι συνυφασμένη με αυτά τα συναισθήματα. Μόνο όταν ξεπερνά την ανασφάλεια της για το «άγνωστο» και ανακαλύπτει τα συναισθήματα της -άρα γίνεται ο εαυτός της- τότε ο βάτραχος μεταμορφώνεται σε έρωτα και αγάπη.
Η μεταμόρφωση: Για να μπορέσει κάποιος να αγαπήσει πρέπει να είναι ικανός για αισθήματα. Στην αρχή η βασιλοπούλα είναι εντελώς εγωκεντρική και αυτό που την ενδιαφέρει είναι η μπάλα της Όμως η ζωή δεν είναι μόνο ο εαυτός μας, το ίδιο ισχύει και για τον βάτραχο που πρέπει με τη σειρά του να ωριμάσει ώστε να πάψει να είναι αποκρουστικός και να γίνει ανθρώπινος.
Το νόημα: Δεν πρέπει να κρίνουμε από την όψη αλλά από το περιεχόμενο.
Χρειάζεται ωριμότητα για να συνειδητοποιήσουμε πως κάτι που εύκολα απορρίπτουμε, μπορεί να αποδειχτεί πηγή ολοκλήρωσης και ευτυχίας.
Το ακούς; Γιορτές έρχονται. Κάνε και εσύ κάτι. Φίλα τον βάτραχο σου!
 
Βλέπουμε ότι το παραμύθι πασχίζει να πάρει τη θέση που του ανήκει και να αποκατασταθεί στη συνείδηση μας αλλά κύρια να αναγνωριστεί η σημαντικότητά του στη ζωή των ενηλίκων. Τα παραμύθια δεν φτιάχτηκαν για ν’ αποκοιμίζουν τα παιδιά αλλά για ν’ αφυπνίζουν τους μεγάλους. Στόχος του παραμυθιού  είναι να προκαλέσει ανατροπές στη ζωή μας. Το παραμύθι έχει μια αλήθεια, την αποδεκτή αλήθεια των πολλών, το «μήνυμα» που άντεξε στο ταξίδι του χρόνου και μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα μέχρι να καταγραφεί. Έχει και μια προσωπική αλήθεια, αυτή που δίνει ο καθένας από εμάς. Όπως και να ναι τα παραμύθια εξακολουθούν να συγκινούν και στις μέρες μας παρόλο που ο άνθρωπος προόδευσε αλματωδώς τεχνολογικά κι άλλαξε τις συνθήκες της ζωής του. Όμως δεν έπαψε να έχει τις ίδιες ψυχικές ανάγκες με τις προηγούμενες γενιές αλλά κι ερωτηματικά που ζητούν απάντηση. 


*η παραπάνω ανάρτηση έγινε με αφορμή εκείνη της φυσικένιας

14 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

έτσι είναι!
όμως... ας κάνουμε, ως παιδιά και εμείς, πως τίποτα δεν ξέρουμε γι' αυτό που εννοούν...
κι ας ζήσουμε του παραμυθιού τον παραμυθένιο τόπο!!!

πάρε με αγκαλιά... τα μαλλιά μου χάιδεψε... και ύπνος γλυκός ας έρθει... ακούγοντας το παραμύθι σου που τόσο όμορφα διηγείσαι...

~reflection~ είπε...

Κουκλάκι μου...

η Ίδια η Ζωή δεν ειναι Αλήθεια, μα ούτε και Ψεμα...

πόσο μάλλοντα Παραμύθια...

κομματια Ζωης...
πως να τα ταξινομήσεις στο Απόλυτο ενος Χαρακτηρισμού, στερώντας τους τη μαγεία που αποπνέουν?....

Όλη η μαγεία έγκειται στην ταλαντωση αναμεσα στην Αληθεια και στο Ψεμα....

φιλια...ταλαντωσεις Ζωης αναμεσα στην Πραγματικότητα και στο Όνειρο....

Theodosia είπε...

Γιατί τα παραμύθια δεν είναι παίξε γέλασε. Όλα κρύβουν ένα ηθικό δίδαγμα που πρέπει να έχεις ψυχή για να το καταλάβεις.
Εμένα πάντως φιλενάδα μου αρέσει η Σταχτοπούτα με το γοβάκι. Ίσως γιατί πάντα ξεχνάω ένα γοβάκι σε κάποια σκαλιά.

ღ oneiremataღ είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
κι όμως ακόμα και τα παιδιά έχουν απορίες κι ερωτήσεις και θέλουν να μάθουν περισσότερα κάθε φορά που τους λέμε ένα παραμύθι, θέλουν να το καταλάβουν...τους αρέσει όμως να αφήνονται να το απολαμβάνουν το παραμύθι ακούγοντάς το, χαλαρώνοντας στην αγκαλιά, όπως τόσο όμορφα το περιέγραψες κι εσύ...
"δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει..."

@~reflection~
απλά είναι μια άλλη προσέγγιση τούτη νομίζω, με στόχο να αποδείξει πως και τα παραμύθια μπορεί να είναι ιστορίες που λέγονται και διαδίδονται από στόμα σε στόμα κι ό,τι τα παραμύθια όπως και τα όνειρα απλά χρωματίζουν τη ζωή... αλλά έχουν κάποια βάση κι από κάπου ξεκινούν, βασισμένα σε αλήθειες της ζωής...αν τα αναλύσουμε περισσότερο είναι αλήθειες μαζί με μυθοπλασίες και υπερβολές για να έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και να λέγονται πιο ευχάριστα...η ζωή όμως τα ψέματα δεν τα συγχωρεί τοσο εύκολα ή έστω αποκαλύπτονται κάποια στιγμή περίτρανα...

@Theodosia,
έτσι είναι όπως το λες φιλενάδα...αλήθεια, δε νομίζω να είναι κι άσχημα να περιμένεις να σου επιστρέψει το αστραφτερό γοβάκι σου ο (κάθε φορά) πρίγκιπας του παραμυθιού... εμένα πάντως μου αρέσει που δίνεις την ελπίδα ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πρίγκιπες στη ζωή μας...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Θέλω ένα παραμύθι
όσο περνούν τα χρόνια πιο πολύ..
Και μη μου το εξηγήσεις άσε με να το ζήσω..
Να μην έχει όμως δράκους.. αυτούς τους γνώρισα.. στείλε νεράιδες..

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Kι όμως...

αν σταθεί κάποιος στις ερμηνείες ίσως χαθεί. Μπορεί για παράδειγμα ψάχνοντας να φτάσει σε ιστορίες που θέλουν τους αδελφούς Grimm μέλη του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών και τα παραμύθια τους συνδεδεμένα με τη Γυναικεία Υπόσταση του Θείου, το Άγιο Δισκοπότηρο (Graal) το οποίο συνδέεται με αυτήν ακριβώς την υπόσταση και με τη Μαρία τη Μαγδαληνή.
Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία (πολύ απλοποιημένα το γράφω) οι γυναικείες μορφές των παραμυθιών εκπροσωπούν τη γυναικεία θεότητα που οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν παραγκωνίσει. Ο μύθος της βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης (μήλο χιονάτης, ύπνος κοιμωμένης, φάγωμα κοκκινοσκουφίτσας κλπ.) ώσπου να έρθει η κατάλληλη στιγμή να αναδυθεί σε όλο του το μεγαλείο.

Γράφοντας αυτά, δε σημαίνει πως τα συμμερίζομαι. Απλά δίνω και άλλη μια διάσταση του θέματος.

Και κάτι άλλο. Το τραγούδι που ανέβασα δεν αμφισβητεί τα παραμύθια. Απλά χρησιμοποιεί συμβολισμούς παραμυθίας για να καταδείξει το "βούλιαγμα" του κόσμου.

Τώρα στην ερμηνεία που δίνει η ανάρτηση και που την έχω υπόψη μου, εκείνο που με ενοχλεί είναι η ενοχή που καλύπτει το σεξουαλικό ξύπνημα της γυναίκας, η διάσταση της "αμαρτίας" που το ντύνει και η "απαραίτητη" αντρική παρέμβαση για την "αποκατάσταση" της τάξης...

Προσωπικά δεν ενοχλούμαι απ' τα παραμύθια (αφού κι εγώ η ίδια τα γράφω) αλλά απ' το παραμύθιασμα...

Γιούλα, πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση.
Καλή σου μέρα και συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.

Magia da Inês είπε...

♫°° Amiga,

°º♫ Para você em 2011:

° • ♫ "Os sonhos realizados...
°º ♫°° ♫♫ O amor esperado...
° ·. •*• ♫ A esperança renovada..."

Bj♥s
Brasil °º♫
°º
° ·.

ღ oneiremataღ είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη,
ναι νομίζω ότι μπορώ να νιώσω απόλυτα αυτή σου την ανάγκη κι αυτή σου την απαίτηση για παραμύθια χωρίς δράκους, για ζωή χωρίς απελπισία, με ψυχική ανάγκη αισιοδοξίας, με ενδυνάμωση αλήθειας κι ελπίδας...στο εύχομαι ολόψυχα γλυκιά μου γιαγιά Αντιγόνη, από δω και πέρα η ζωή σου να πάψει να έχει κάθε είδους δράκους...φιλάκια πολλά

@Δήμητρα (φυσικένια),
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου πως αν καθίσεις να ψάξεις τις ερμηνείες σε κάθε παραμύθι θα χαθείς κι ότι φυσικά το πως αντιλαμβάνεται κάποιος μια ιστορία ή ένα παραμύθι είναι εντελώς προσωπική αλήθεια κι υποκειμενικό...
κι εγώ απόλυτα με τούτη την ανάρτηση και τις εξηγήσεις της σημασίας των εννοιών των ρόλων δε συμφωνώ -άσε που νομίζω ότι το κείμενο είναι γραμμένο από άντρα-, αλλά...και φυσικά περισσότερο μου άρεσε ο επίλογος που αναφέρεται στην αξία των παραμυθιών ακόμα και σήμερα για τον ψυχισμό μας!
το τραγούδι που ανέβασες είναι κοροϊδευτικό για τα παραμύθια, τους ήρωές τους και την εποχή μας που ακυρώνει κι απαξιώνει καθημερινά τα πάντα και τις αξίες... κι εγώ αποποιούμαι το παραμύθιασμα... κανείς μας δεν το αντέχει και κανείς δεν το υποστηρίζει αν είναι "σωστός"...
πολλά φιλάκια Δήμητρα

ღ oneiremataღ είπε...

@Magia da Inês,
° ·. •*• ♫ Mis mejores deseos de
°º ♫♫ salud, amor, paz y felicidad
♫°° ♫♫ para ti y tu familia en
°º ♫°° ♫♫ el próximo año venga
°º ♫°° ♫♫ cargado de muchas bendiciones
°º ♫°° ♫♫ y prosperidad para ustedes.

°º ♫°°Con cariño

kariatida62 είπε...

Ονειρεμάτα μου, χρόνια πολλά!
Παραμύθι η ζωή όλων μας και γω τώρα να νομίζω πως ζω ένα παραμύθι...είμαι πάνω σε μια βουνοκορφή, στο πιο ψηλό σημείο του νησιού, για νάχω καλό σήμα. Απο πάνω μου πετούν μόνο γεράκια και αετοί μα εγώ αγέρωχη στέκω ψηλά αγνατεύω το απέραντο γαλάζιο και σου στέλνω μηνύματα αγάπης και ελπίδας....
Καλή χρονιά νάχεις γεμάτη υγεία και δημιουργικότητα..
Φιλιά πολλά έχεις και απο το μαμούνι.

V είπε...

Ενδιαφέρουσα πολύ η ανάλυση στην ανάρτησή σου oneiremata !!! Ίσως να είναι και έτσι… Ίσως, όμως να είναι μόνο τροφή ψυχής, υποσυνείδητα μονοπάτια που τα διαβαίνουμε με διαφορετικά μάτια ανοικτά και τα αφήνουμε να δένουν φιόγκους τα ονειρά μας. Ίσως η κάθαρση αυτή που περιέχουν τα περισσότερα, η υποψία
χρυσόσκονης σε πεζές εποχές. Ίσως μαθαίνουμε έτσι με ένα τρόπο διαφορετικό, ξαναμαθαίνουμε εμείς οι ενήλικες, από το παιδί που κοιμάται μέσα μας. Ίσως δεν είναι απαραίτητο όλα να τα αναλύουμε απλά να τα γευόμαστε…

Καλή χρονιά να έχεις!
Oνειρεμένη :)

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάρυ,
πολλές δυσκολίες βλέπω αντιμετωπίζεις στο άγονο νησί που βρέθηκες...έπιασες και τις βουνοκορφές...τουλάχιστον νομίζω πως το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει (έχεις πιάσει σήμα και εκπέμπεις τα μαγικά σου κύματα στην μπλογκόσφαιρα μας) και σίγουρα η θέα του απέραντου γαλάζιου που απλώνεται μπρος σου φτιάχνει τη διάθεση -εδώ έφτιαξε η δική μου και μόνο που το φαντάστηκα- και σχολιάζεις με ακόμα περισσότερη όρεξη (την επόμενη φορά μπορεί να το κάνω κι εγώ για να εμπνευστώ γιατί απ΄ότι είδα χθες απάντησα στη Δήμητρα, αλλά αυτά που της είπα ήταν με πολλά αποσιωπητικά ανάμεσα και χρειάζεται πολύ καλή διάθεση για να τα καταλάβεις)..
καλά να περάσεις και περιμένουμε να μας τα διηγηθείς μετά...
σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ για τις ευχές σου αντεύχομαι κι εγώ το ίδιο σε σένα και στο μαμούνι...ευτυχισμένη χρονιά, με υγεία, αισιοδοξία, δημιουργικότητα κι αγάπη!!!!

@ V,
σ΄ευχαριστώ , έχεις δίκιο νομίζω,
ίσως να είναι πράγματι ψυχική τροφή κι ανάταση της παιδικότητάς μας, αλλά ίσως να είναι και απαραίτητα για τα αισιόδοξα μηνύματα που αποπνέουν και που μας δυναμώνουν ή που μας ευχαριστούν ακούγοντάς τα...
σ΄ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου, ανταποδίδω, χαρούμενη Πρωτοχρονιά κι ευτυχισμένη η καινούρια χρονιά με υγεία, αισιοδοξία κι αγάπη!!!

Freak On A Leash είπε...

Καλησπέρα, καλή χρονιά και σ'ευχαριστώ πολύ που διάβασες την ιστοριούλα μου... είμαι καινούρια εδώ, δεν ξέρω και πολλά ακόμα, τον πεντάμορφο πάντως τον έχω βρει, πεντάμορφο για μένα βέβαια, όχι για όλους, αλλά δυσκολεύτηκα είναι η αλήθεια...
Λατρεύω τα παραμύθια και τον συμβολισμό τους <3

ღ oneiremataღ είπε...

@Freak On A Leash,
σ΄ευχαριστώ πολύ αντεύχομαι το ίδιο και σε σένα...κι όσο για τον πεντάμορφό σου, αν εσένα σου κάνει γλυκιά μου, τότε σε όλους τους άλλους περισσεύει, να είσαι σίγουρη...
χαίρομαι που σου αρέσουν κι εσένα τα παραμύθια!!
καλή αρχή και καλή συνέχεια...