Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

δειλινά φεγγάρια...



στέκω στης ακρογιαλιάς την άκρια 
στου μικρού δειλινού την άπνοια, 
απλώνοντας θλιμμένα δίχτυα
σε μυστικά, μοναχικά ξενύχτια..

 

η θλίψη μου όλο και γιγαντώνεται
σα χρυσού ρόδου παγερή καρδιά,
 στράφτει.. κι η ανάμνηση πάλι θεριεύει
μέσα στου νου μου τη  θολή ματιά..

σα θαμπόχρωμο πουλί  στον ώμο
παρέα μου κάνουν οι αναμνήσεις,
 σκοτεινιασμένη η θάλασσά μου
κλαίει στων φεγγαριών τις πλήξεις..

πόσα δειλινά φεγγάρια κρύβω μέσα μου,
ψυχή αφημένη σ΄ ορίζοντα δρόμου,
στιγμές που το βλέμμα  αναδύει πάλι
τη σφοδρή αίσθηση του πόνου..

το θαλασσοπούλι μου ξάφνου ραμφίζει
τα πρώτα αστέρια τ΄ ουρανού'
και τ΄ αποθέτει στην ψυχή μου 
να μου σπιθίζουν απαλά το νου..

καλπάζει η νύχτα πάνω στην πλάση
σκορπώντας βάλσαμο ονείρου..
η θύμησή σου όλο αραιώνει 
 ενώ φαντασίας πνοή γύρω πυκνώνει.... ydp


 

20 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

ειναι τραγουδι? αν οχι θα μπορουσε καλλιστα να γινει και να ταξιδεψει γλυκα πολυ κοσμο!

ღ oneiremataღ είπε...

@ΕΚΦΡΑΣΟΥ,
λες? δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό, απλά μερικές φορές, που και που, προσπαθώ να φτιάξω και ποιηματάκια με ομοιοκαταληξίες -κι άντε να βρεις και να τα ταιριάξεις, δεν είναι και τόσο απλό-...μια από αυτές τις φορές και τούτη...
δεν πήγε το μυαλό μου σε μελωδία, αλλά ίσως και να του ταιριάζει...για να το δω λίγο κι από αυτή την πλευρά κιόλας...
σ΄ευχαριστώ για την όμορφη άποψή σου γλυκιά μου, που με έβαλε σε αυτές τις σκέψεις...φιλάκια πολλά

Ανώνυμος είπε...

Όμορφα και γλυκά λόγια. Γεμάτα μαγεία. Η φαντασία μας καλπάζει και ονειρευόμαστε ένα κόσμο γεμάτο ... δειλινά φεγγάρρια.

Apokalipsis999 είπε...

Μελαγχολικοί στίχοι, θλιμένοι, γεμάτοι από ανάμνησεις στο δειλινό...
Γιατί χάθηκε η αυγή, το χαμόγελο, η ελπίδα;

iamaticus είπε...

bbbbrrreeeee KAΛΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΕΜΑΤΑ...

Μου φαινεται ΤΗΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ...ΧΑΧΑΑΑΑ!!!

ΟΜΟΡΦΑ ΤΑ ΛΟΓΑΚΙΑ ΣΟΥ..
ΣΤΟΛΙΖΟΥΝΕ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ
ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΑΣ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

~reflection~ είπε...

Να ημουν σε μία γωνιά ... την πιο σκοτεινή... την ώρα που Γράφεις, να κλέβω σπινθήρες Ιδεων από το βλέμμα σου που αστράφτει και γεμίζει ο Ουρανός Αστέρια.....

μονο αυτο.......


Φιλί....σαν Επιθυμία...

zoyzoy είπε...

Τι πανέμορφες εικόνες ζωγραφίζεις με τις λέξεις που μεταφέρουν τον αναγνώστη στα δικά σου παραμυθένια δειλινά φεγγάρια!

Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Ένα φεγγάρι λησμονιάς
Χαρούμενο αλήτης
Να διώχνει πάντα μακρια
Τα σύννεφα της λύπης…

kariatida62 είπε...

Με την ιδέα της "εκφράσου" έψαξα και βρήκα την ερμηνεύτρια του τραγουδιού σου: Eλευθερία Αρβαιντάκη!
Τώρα τον συνθέτη θέλουμε κι'ετοιμο το σουξεδάκι! :)

ღ oneiremataღ είπε...

@sumblogko,
τα δικά σας ξενύχτια σίγουρα, είναι εντελώς διαφορετικά απ΄ότι περιγράφει το ποιηματάκι μου, το ίδιο και τα δειλινά που έχετε αντικρίσει με ολόγιομα φεγγάρια στην ακροθαλασσιά...σίγουρα μαγευτικά με γλυκό παλμό από χτυποκάρδια...
φιλάκια πολλά ματάκια μου

ღ oneiremataღ είπε...

@Apokalipsis999,
η καρδιά αντίκρισε εκείνα πάλι τα δειλινά φεγγάρια κι άρχισε να χαμηλώνει τους χτύπους και τους ρυθμούς της...σκοτεινιασμένη η θάλασσα των αναμνήσεων...στέκουν στην άκρη της νυχτιάς προσμένοντας την πρώτη χαραυγή που θα φωτίσει και πάλι...φιλάκια πολλά Σταμάτη, ένα όμορφο βράδυ

ღ oneiremataღ είπε...

@iamaticus,
παρασυρθήκαμε από την πλάνη της φεγγαράδας, γιατρέ μου...
ίσως να φταίνε τα φεγγάρια...
ίσως να φταίει κι η καρδιά...
τούτη τη φορά, ζωγράφισε δειλινά φεγγάρια μέσα της και τα έκρυψε βαθιά κι οι στίχοι την πρόδωσαν και τα φανέρωσαν...ελπίζει στην παρήγορη δύναμη των ονείρων καθώς η πλάση βυθίζεται στο σκοτάδι και στις ελπίδες που η φαντασία της χαρίζει...εγώ ευχαριστώ πολύ-πολύ, φιλάκια γλυκά

ღ oneiremataღ είπε...

@~reflection~,
δε σου αρνιέμαι αυτή σου την επιθυμία, δε μπορώ να στην αρνηθώ αφού κι εγώ το ίδιο θα ζήλευα να κάνω με τη δική σου γωνιά...κι όμως, δεν είναι που η σκέψη μου ταξιδεύει ή αφήνεται να ταξιδέψει σε εικόνες, χρώματα και στίχους για να τις αποτυπώσει στο χαρτί, δεν είναι έτσι απλό, όπως ίσως πίστεψα στην αρχή, είναι κάτι πολύ περισσότερο...είναι ιδέες και σκέψεις που αγγίζουν την ψυχή μου, πολλές φορές είτε είναι δικές μου, ολόδικές μου, είτε λίγο δανεικές από όσα περιγράφει κι υπογράφει η συνύπαρξή μας στο χώρο και στο @χώρο...τίποτα δε βγαίνει απ΄το μυαλό αβίαστα και δε γράφεται εντελώς ξεκάρφωτα χωρίς να υπάρχει ενδοιασμός για τις επιπτώσεις από την ανάγνωσή του, το ξέρω και το καταλαβαίνω αυτό...κι αν ο ουρανός σκοτείνιασε, το ψάχνω το φως στα σπιθίσματα των άστρων ξανά... φιλάκια γλυκά

ღ oneiremataღ είπε...

@zoyzoy,
σ΄ευχαριστώ γλυκιά μου, χαίρομαι που μπόρεσες να διακρίνεις μέσα στη σκοτεινιά τις εικόνες εκείνες που χαράζουν οι σκέψεις, ίσως η διακριτή ευαισθησία της ψυχής σου να βοήθησε περισσότερο...φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@ΜΑΓΟΣ!
μα ναι το δικό σου τετράστιχο σίγουρα είναι πιο μελωδικό και γίνεται τραγούδι...
θα πρέπει να είναι ολόγιομο και φωτεινό αυτό το φεγγάρι σου μάγε μου, για να μπορέσει να σβήσει τα δειλινά φεγγάρια του υποσυνείδητού μου...φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@kariatida62,
χαχαχα ήθελα να το γράψω συμπληρωματικό σχόλιο στο πρώτο μου σχόλιο, αλλά αφού το συνέχισες εσύ, θα σας απαντήσω... και σοβαρά κι αστεία...
είσαι πολύ προχωρημένη εσύ Κάρυ μου, αφού κατάφερες και μου βρήκες κι ερμηνεύτρια...εκείνη δεν το ξέρει ακόμα βέβαια, φαντάζομαι, αλλά μην της το πείτε κιόλας, μη μας πάθει και τίποτα...να το σιγουρέψουμε κοπελιά ότι οι στίχοι κάνουν για τραγούδι πρώτα.......

και σοβαρά τώρα, το δεύτερο και το τέταρτο τετράστιχο δεν είναι έμμετρο όπως τα άλλα, δυστυχώς ή ευτυχώς, άρα δε γίνεται να μελοποιηθεί, απ΄ότι βλέπω...εκτός και τα παραλλάξουμε...αν είναι κάντε του διορθώσεις και το ξαναβλέπουμε...
φιλάκια πολλά-πολλά

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

μένω στο δίστιχο τούτο, ονειρεμένη μου:

καλπάζει η νύχτα π΄πάνω στην πλάση
σκορπώντας βάλσαμο ονείρου...

ღ oneiremataღ είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,

καλπάζει η νύχτα πάνω στην πλάση
σκορπώντας βάλσαμο ονείρου...

έτσι, κάθε ανθρώπινη ψυχή διατηρεί την αισιοδοξία της όσα δειλινά φεγγάρια κι αν κρυφτούν στα καταβάθια της, όταν η φαντασία μας ταξιδεύει στις γωνιές του ονειρικού όπου μπορεί να βρει γαλήνη...φιλάκια πολλά

Magia da Inês είπε...

Amiga,
Muito lindo!
Beijinhos.
Brasil♥♥ °º
° ·.
•*• ♫° ·.

ღ oneiremataღ είπε...

@Magia da Inês,
° ·.
•*• ♫°Muito obrigado querida Inês° ·.
•*• ♫°
° ·.
•*• ♫° ·.domingo lindo° ·.
•*• ♫° ·.
° ·.
•*•beijos ° ·.
•*• ♫° ·.