Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

~Παιχνίδια του Μυαλού~ - Reflections of feelings ...

  
..κι είναι μερικές φορές που κι ένα ακόμα κείμενο μπορεί να σε αγγίξει, να σε κατακτήσει, να σε γεμίσει και μόνο διαβάζοντάς το...γιατί έχει εκείνη τη δύναμη κι έχεις κι εσύ εκείνη την ψυχική διάθεση...ένα τέτοιο κείμενο είναι αυτό εδώ, που σίγουρα οι πιο πολλοί το ξέρετε, το διαβάσατε αυτές τις μέρες στο μπλογκ της υπέροχης, ανθρώπινης ποιήτριας κι όχι μόνο Κάκιας,  Reflections of feelings
 εγώ απλά θέλησα να το δημοσιεύσω κι εγώ γιατί μου άρεσε πάρα πολύ -κι είπα να το τζουρνέψω αλλά εκείνη μου δήλωσε αφοπλιστικά πως τα κείμενα που μας αγγίζουν μας ανήκουν κατά κάποιο τρόπο κιόλας, την ευχαριστώ πολύ-πολύ γι΄αυτό!!-...πού ξέρεις μπορεί να το δει και κάποιος άλλος που δεν το διάβασε και μπορεί να του αρέσει το ίδιο.....



Παγίδα και πιάστηκες. Μιλούσαν οι διαφημίσεις για κινδύνους. Ενήλικας, σκέφτηκες, ξέρω να αποφεύγω τον κίνδυνο του εθισμού. Κι όμως εκείνος ήρθε κρατώντας κεράσι γλυκό, προφέροντας Λέξεις κοχλιοστρόφια Εγκεφαλικής Γεώτρησης. Εισχώρησε αβίαστα εκεί που δε φτάνει το άγγιγμα, ο ρεαλισμός, η Ζωή. Σε ταξίδεψε σε χώρες του Νου. Ιδιωτικές Ταξιδιωτικές Οδηγίες απογείωσης και προσγείωσης. Μόνο που η δεύτερη έγινε σε Έδαφος ρευστής επιφάνειας εύπλαστης σα ζυμαράκι της καρδούλας σου, πολύ μακριά από τα γήινα...

Πρώτη εμπειρία...Ξέρω θα ξανάρθεις.. όπως ήρθα πάλι κι εγώ... Μεθάει η Αγαπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί.. ακόμη και εικονική ενεργοποιεί τους Νευρώνες σου και αλλάζεις.... μεταμορφώνεσαι.... Ποιητικά εισχωρείς στα Παραμύθια...

Επικίνδυνο, μικρή....
Σε είχα προειδοποιήσει. Αποκρίθηκες πως θέλεις να δοκιμάσεις.
Χάθηκα μέσα σου.
Χάθηκες σε μένα.

Άνοιξαν οι Πύλες και το βήμα προς την Άβυσσο έγινε.
Τάχθηκαν Ταξίδια... ή μήπως Παιχνίδια του Μυαλού?...

Πόσο ανώδυνη ή επώδυνη είναι η Συγγραφική ΣυνΎπαρξη?...

Να ερωτεύονται οι Λέξεις τις προστακτικές σου..
να σε διαβάζουν μάτια θρύψαλα στο φύσημα της Συγγραφικής σου Πνοής?..
Να ξέρεις να εισχωρείς στα πνευμόνια σαν εξαρτησιογόνο και να Ταξιδεύεις από τα μάτια,στο Μυαλό, στην Ανάσα και στο Αίμα?...


Πόση η Δύναμη των Κειμένων τελικά?..

Δεύτερη Ζωή?..
Παράλληλος Διάδρομος Απογείωσης, δίπλα στην πεζοπορία της καθημερινότητας?..

Υπάρχει κι ένα ερώτημα ακόμη
που με βασανίζει - αιώνες θα έλεγα, έτσι μου φάνηκε το Παίδεμά του...


Μπορεί ο Νους να διαχωρίσει τη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ που γεννιέται από μία Φαντασίωση, Παιχνίδι του Νου, ταξίδι στην Πλάνη,
από εκείνη τη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ που γεννά το βίωμα?...

Μεθυστικό μου ανάγνωσμα, εθιστικά υποκλίνομαι και σε ψάχνω με Ιχνηλασίες Τρελής εμμονής κάτω από πετραδάκια και βότσαλα Σκέψης κάθε ανώνυμου blogger...

Πόσο η Συγγραφική ΣυνΎπαρξη μπορεί να διεισδύσει στην Πραγματική Ζωή και να προκαλέσει Κατάρρευση του Οικοδομήματός της?...

και σκεφτείτε πως ο Έρωτας... αυτός ο Τυχοδιώκτης... ο Βέβηλος προς τις Αξίες και τους Θεσμούς της Ζωής.... ο Εκτροχιαστής της Σταθερής Τροχιάς του Ιδιωτικού μας Σύμπαντος, ενεργοποιείται ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ, ακριβώς όπως ενεργούν και αυτοΠραγματώνονται μέσα μας τα Κείμενα...

Πιάσε με....
Δεν είμαι πια εγώ..
Παιχνίδι είμαι σε ενός Μυαλού την Πλάνη..
Συγγραφικά επεκτείνομαι και Φτανω να Αγγίξω το πρόσωπό σου...
το ίχνος μου απαλό ρυάκι συγκίνησης στο λαιμό σου...
και όλη η Ανομολόγητη Κραυγή Επιθυμίας
ένα αχ κειμένου, που αφού γεννιέται στα χείλη σου
αύριο ο σπόρος θα φυτρώσει στο Μυαλό σου...



Πρώτη κίνηση...

η επόμενη, Δική σου...







13 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Τα κείμενα ανήκουν σε όσους καταφέρουν να συγκινήσουν....
Χαίρομαι που σε "άγγιξε" τόσο το Παιχνίδι του...Μυαλού μου...

Η Δύναμη των κειμένων, των Σκέψεων είναι ανυπέρβλητη...
κρύβουν σπόρους που φυτρώνουν σε χρόνο ανύποπτο..
πονηρά διεισδύουν με μία απλή σάρωση των εικονοστοιχείων τους και αφήνουν Αποτύπωμα Αφής στο Γυμνό Νευρώνα του Νου...

Είναι Ζωντανοί Οργανισμοί τα Κείμενα....

αναπαράγονται σαν τα κύτταρα..

πολλαπλασιαζονται ακανόνιστα αν βρουν Εύφορο Έδαφος....

ο αντίλαλός τους γίνεται νανούρισμα βραδινό..
γίνεται πρωινή καλημέρα...
γίνεται δεκατιανό εθιστικής επανάληψης ....

ΜΗΝ διαβάζετε ΟΤΙ βρειτε....
μία Λέξη αρκεί για να αρχίσει η Ψευδαίσθηση και η Πλάνη...

και να χαθεί το κλειδί που κρατά ανέγγιχτα κι ανέπαφα τα Μυστικά του Εαυτού σας....

αν μου το επιτρέψεις θα το κάνω..
το ομολογώ..
ενδοιασμούς δεν έχω...

αν αφήσεις τις Λέξεις μου να παραβιάσουν το Ιδιωτικό σου Δωμάτιο
Ολόκληρη θα γίνω Διαρρήκτης και θα αφήσω αποτυπώματα στη Σπηλιά όπου φυλάς τον Πυρήνα της Απομόνωσής σου....

και θα υπάρξουμε για λίγο
Εγω κι Εσυ
όταν όλοι θα σε βλέπουν μόνη.....

θα ειμαι εκεί...
κείμενο Εκτύπωσης, που είχε πει και η Γουίκα....

μαγικά επεκτείνομαι μέσα από τη Συγγραφή....
σε φτάνω...
πίσω από τις κουρτίνες σου στεκομαι τώρα που διαβάζεις...
αερακι η ανασα μου κι ανεμίζει η Σκέψη σου στο πέρασμα της πιο ανεπαίσθητης εικονας μου....

κι όμως, ακομη κι αν τωρα δε μου δίνεις τη δέουσα σημασία,
διατηρώτνας την Ενήλικη Ψυχραιμία σου,
το βραδυ, στα πιο κρυφά σου Όνειρα
εγω θα σου φέρω νερό, όταν θα διψάς...

θυμήσου το....

φιλί............που σε έφτασε ήδη..

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

όμορφο και τρυφερό το παιχνίδι σας!

ονειρεμένη μου να έχεις ένα όμορφο ΣΚ. τα φιλιά μου!!!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Είναι τόσο όμορφη η χειρονομία σου αυτή!!
Η Κάκια δεν είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά αλλά ον με στίχους αιθέριους, και οράματα θαυμαστά και ουράνια, με εικόνες και συναισθήματα δυνατά και λεπτά ταυτόχρονα που αποτυπώνονται μέσα στην ψυχή.
Εύγε και στις δυο σας.


Y.Γ.Η Κάκια - reflection/ affection me ehei xehasi ala den pirazi.

ღ oneiremataღ είπε...

~reflection~
και θα το πω κι άλλη μια φορά είσαι φοβερά καταπληκτική Κάκια!!
πολλές αλήθειες... μέσα στο κείμενο αναγνωρίζω κομμάτια μου να απεικονίζονται...όπως σίγουρα και άλλοι το ίδιο με μένα...
επώδυνη η Συγγραφική ΣυνΎπαρξη, γιατί συμμετέχει κι η ψυχή σου και παρασύρεται...
επικίνδυνο ναι, αλλά και τόσο δελεαστικο!!
μεγάλη η Δύναμη των Κειμένων, όπως ακριβώς το λες και το περιγράφεις, όταν τους επιτρέπεις να διεισδύσουν στα μύχια της ψυχής σου και να τα κατακτήσουν...στο χέρι μας ο διαχωρισμός της πραγματικότητας από το Παιχνίδι του Νου, που ίσως να είναι πολύ πιο ελκυστικό πάντα...
φιλάκια γλυκά, μεγάλο ευχαριστώ

ღ oneiremataღ είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
είναι και δεν είναι παιχνίδι...εκφράζει αλήθειες, εκφράζει αυτό ακριβώς που αντιμετωπίζουμε θα έλεγα στην μπλογκογειτονιά μας ή και στη φατσογειτονιά μας με τους φίλους του φέις... την Συγγραφική μας ΣυνΎπαρξη ή και την αλληλένδετη συνύπαρξή μας με όσους ..ανταλλάσσουμε δυο λόγια παραπάνω, και το πόσο μας επηρεάζει αυτό...
ευχαριστώ πολύ για τις καλόκαρδες ευχές σου γλυκιά μου Βίκυ, αντεύχομαι το ίδιο...φιλάκια γλυκά

ღ oneiremataღ είπε...

@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ,
πόσο όμορφα λόγια για κείνην!!...πιστεύω πως θα τα δει και σίγουρα της ταιριάζουν και της πρέπουν... είμαι σίγουρη πως κατά λάθος ξεχάστηκε και δεν περνάει απ΄το μπλογκ σου, μην είσαι παραπονιάρης, θα της το υπενθυμίσω...
σ' ευχαριστώ πολύ, για το πολύ όμορφο σχόλιό σου γλυκέ μου φίλε, φιλάκια γλυκά

Theodosia είπε...

Πάντα απολαμβάνω να περνάω από αυτό το τόσο ρομαντικό @χώρο!
Να είσαι πάντα καλά!!
φιλιά

ღ oneiremataღ είπε...

@Theodosia,
σωστά, αυτό ακριβώς, αντικατοπτρίζει τη δική μου ψυχή εδώ μέσα -κι όχι μόνο- και πρέπει να διατηρήσω ..και το προσπαθώ όσο περισσότερο γίνεται...κι εμένα πάντα μου είναι τόσο μα τόσο ευχάριστη η παρουσία σας κι απαραίτητη...σ' ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκιά μου Ευτυχία, φιλάκια πολλά, μια όμορφη μέρα

Magia da Inês είπε...

Olá, amiga!
As palavras são como pássaros que carregam nossa alma para o inferno ou para o paraíso...
Bom domingo!
Beijos.
.♫♫°°º
°º♫ Brasil ღ°º
♥°º
.•♥¸.•´•

ღ oneiremataღ είπε...

@Magia da Inês,

.
.♫♫°°º
°º♫ Olá Inês ღ°º
♥°º
.•♥¸.•´•
♥ Domingo e bom descanso para você!

as palavras às vezes você construir palácios e muitos outros a entrar em colapso, com o coração você construir kalyvospita mas não ruir facilmente e muitas vezes estão cheios de decoração mais linda que é a própria vida e sonhos ...
Aprenda a esperança, porque a esperança morre passado.
Aprenda a fazer sonhos nas estrelas.
Aprenda a saborear cada momento e que você saiba que ela passa e se perde no tempo.
Aprenda a viver apenas em seu próprio mundo.
Aprenda a amar a si mesmo e em seguida outros
e entre eles destacou-se um lugar para ele te amar para sempre!
.
.♫♫°°º
°º♫ beijos ღ°º
♥°º
.•♥¸.•´•

iamaticus είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΕΜΑΤΑ...

Πολυ γοητευτικο βρισκω...
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΙΞΕΙΣ....

ΚΑΘΕ ΜΙΓΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ...
Εμενα που μ αρεσει η μουσικη...
Η ΕΜΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΜΟΥΛΑΤΟ"
ΝΑ...
Ας πουμε σαν την ΤΖΑΖ!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

ღ oneiremataღ είπε...

@iamaticus,
καλησπέρα σου γιατρέ, με μπέρδεψες λίγο...δεν είναι μίξη, είναι περισσότερο αναφορά σε κείμενο που σίγουρα έχει την γοητεία που αναφέρεις από μόνο του...είναι αφιέρωμα σ' αυτό το κείμενο...κι είναι και σίγουρα κάτι που μας εκφράζει αρκετούς...
χαχαχ δεν ξέρω γι αυτή την εμμονή σου, που λες, μόλις μου την ομολόγησες...θα το θυμάμαι όμως...
εγώ φυσικά σ' ευχαριστώ πολύ, φιλάκια γλυκά

~reflection~ είπε...

Φιλακι στον Χριστόφορο...

Σε ξεχασα ε?.....

παραπονακι!!!...

θα ερθω....
πιο ορατα από αόρατα!.....