Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Άνοιξη εσύ !!



Είσαι μια συννεφιά του στήθους απ' τα βάθη των δασών

 Απαστράπτουσα 
σαν την ολόφεγγη σελήνη

Η σκιά σου θύσανος ή πλόκαμος
σε πείσμα του ουρανού.


Αφήνεις το πλάνο βλέμμα σου 
στις πλαγιές να ωριμάζει

Κι οι άνεμοι το ταξιδεύουν 
στα απάτητα ύψη, στις κορφές

Γίνεσαι ένα με τα άυλα σύννεφα 
και τ΄ απόκοσμα αστέρια.

Απλώνεσαι σαν της νυχτιάς 
τα πέπλα στη συνείδηση

Συνωμοτώντας με τις θεότητες 
και τις νεράιδες των λιμνών

Χορεύεις αλαργινούς χορούς
στις ανάκατες σκέψεις.


Σου φωνάζω να σταθείς 
χωρίς το φόρεμα της μυστικότητάς σου

Κρατώντας στις παλάμες 
το μεγάλο στολίδι του ονείρου

Να σε ντύσω με φαντασίας χρώματα
και μελωδίας αρώματα

Αλλά και κάθε λογής θύμηση
να με παιδεύεις.

Κοίτα με επιστρέφω ξανά
στα βήματά σου πατώ

Και με τα φτερά σου πετώ 
στα ουράνια πλάτη

Ένα είδωλό σου ακόμα, 
έτοιμο να σκορπίσει.

 Σε προσκάλεσα,
στάσου, θέλω πλάι σου να βρεθώ

 Κι ήρθες μεμιάς αψήφιστα,
Άνοιξη, να μείνεις κοντά μου 

Με ασημοκαπνισμένες
φυλλωσιές στα μαλλιά

Και ρίζες διανθισμένες
 ανάκατες πλεξούδες στο λαιμό σου

Με μυστικά ρυάκια στις κλειδώσεις
να ποτίζουν τους ήχους σου

 Ξέχωρα απ΄ την εκρηκτική φωνή
της μαγευτικής σιωπής.

Σε κράτησα στην αγκάλη μου 
ως το μακρινό χάραμα

Δυο σώματα ενωμένα 
σε αχόρταγο παίδεμα ψυχών.

Η ομορφιά σου, φαντάσου,
είναι όλο το ταξίδι μου ...!

Κι απόμεινα τους καημούς μου
τραγουδώντας

 Να ψάχνω για το ποθητό όπλο 
της λησμονιάς.  L . N . - 4/3/2011




** σ΄ ευχαριστώ, πολύ-πολύ όμως...!!!!

 

22 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

«Κι απόμεινα τους καημούς μου
τραγουδώντας»
Υπέροχη σκηνή.
Έχω την τάση να «κινηματογραφώ» κάθε το που διαβάζω. Αυτή σκηνή κοντά στο τέλος, με εμπνέει αφάνταστα. Κρίμα που δεν είμαι ο Φελίνι ή ο Σπίλμπεργκ!
Κάθε στίχος, κάθε δίστιχο υπέροχες εικόνες «Με ασημοκαπνισμένες
φυλλωσιές στα μαλλιά» μα τι να πεις γι αυτό.

Apokalipsis999 είπε...

Με τόσα χαρίσματα, είναι δύσκολο να βρεθεί το όπλο της λησμονιάς... Απλά αντισταθμίζεται η ανάμνηση με την εμπειρία, και η ζωή συνεχίζεται...

ღ oneiremataღ είπε...

@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ,
είδες, τι μπορεί να δημιουργηθεί με μια φωτό και κάποιες απόψεις που ανταλλάσσονται? και δεν ήθελε να το ποστάρω, γιατί λέει, ήταν προσωπική αφιέρωση...όμως, αυτές οι απίστευτες εικόνες, ήταν που με μάγεψαν κι εμένα!!
αυτό το τελευταίο πάντως, μου φάνηκε λίγο υπερβολικό, αλλά επέμενε πως έτσι είναι...
χαίρομαι που σου άρεσε κι εσένα τόσο Χριστόφορε, φιλάκια πολλά, καλό σου βράδυ

ღ oneiremataღ είπε...

@Apokalipsis999,
χμ, λες να είναι έτσι? με συμφέρει από μια άποψη, κάτι τέτοιο εμένα πάντως...οι αναμνήσεις που παραμένουν άσβεστες, πάντα μου ασκούσαν μια παράξενη γοητεία...ειδικά αν αξίζουν κιόλας να παραμένουν άσβεστες για να αντισταθμίζουν τη συνέχεια στη ζωή μας... νομίζω ότι είναι το θεμιτό απ΄όλους μας... καλό βράδυ, φιλάκια πολλά

~reflection~ είπε...

Μοιραζεσαι το Χρόνο
κερνάς εποχές
και ο λυγμός μοιάζει βάσανο γλυκό
στο στήθος του στίχου...

να με παιδεύεις...

σαν Αγαπη
σαν Ανοιξη
σαν Αληθινή Μορφή Ζωής...

και εγώ θα σου γραφω...
καθε λέξη μου ένα αχ...
για το αιώνιο παίδεμα λίγο πριν...

σε εκείνο το δευτερόλεπτο πριν την Όμορφη καταστροφή μας..

πουτα χρώματά σου μπλέκονται.....αναμιγνύονται με τα δικά μου...

μαγεία...

εσυ....

iamaticus είπε...

@@...Mεσα μας υπαρχει ...
μια ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ...

ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...

(ΑΡΩΜΑΤΩΝ,ΧΡΩΜΑΤΩΝ,ΣΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΨΥΧΗ)....

Ανοιγεις για να δω...και σ ευχαριστω γι τουτο!!!

zoyzoy είπε...

Κάθε στίχος και μια εικόνα κάθε εικόνα και άνοιγμα καρδιάς!
Τα ποίημά σου αρώματα μοσχοβολούν και μεθούν από έρωτα!

Φιλί θαλασσινό:))

Magia da Inês είπε...

Amiga ...
Έχετε μια όμορφη μέρα ...
Με ιδιαίτερη χαρά και την ειρήνη ...
Φιλιά
Brasil ...
° * • ♫ ♫ ¸
ღ ♫ ° ° º

Nina είπε...

"Να ψάχνω για το ποθητό όπλο της λησμονιάς"
Δεν έχω λόγια..Απλά υπέροχο...

ღ oneiremataღ είπε...

@~reflection~
στάσου...
οι εποχές περνούν μα δεν τις λογαριάζω...
μόνο την άνοιξη λογιάζω και μετρώ...
πως με αναζωογονεί!!...
πως ανθίζει σα λουλούδι κι η καρδιά...
μοσχοβολάει στα χρώματά της, μ΄ασημοκαπνισμένες αντανακλάσεις κι ανατέλλει την αγάπη...
τι κι αν η λάμψη της αχνή,
σαν την αναλαμπή της πυγολαμπίδας? αρκεί και μόνο για ν ανάψει και να φωτίσει το περίγραμμα της ολόφεγγης σελήνης...
κι απλώνεται μαγείας στόλισμα σε κάθε σκέψη κι εικόνα...
τι κι αν με παιδεύει, τι κι αν παιδεύεσαι...αυτό είναι που αξίζει...
αυτό είναι που μας αναγεννά...

ღ oneiremataღ είπε...

@iamaticus,
άνοιξα να κρυφοκοιτάξω τις γραμμές και τις καμπύλες των συναισθημάτων αποτυπωμένες σε δυσεύρετα υλικά της ψυχής,μα δεν κατάφερα να βρω την υπόστασή τους...
διάχυτα έπαιρναν κάθε τόσο κι άλλη μορφή κι άλλη απεικόνιση, ασχημάτιστα μου φάνηκαν αδύνατο να γίνουν απτά... αντανακλώνται και διαθλώνται κι εγώ σαν καμωμένη από πωρόλιθο τα νιώθω να με πλημμυρίζουν σε κάθε ίνα μου και να με διαβρώνουν ή μήπως με ανανεώνουν και με αλλάζουν?...το νιώθεις άραγε κι εσύ?

ღ oneiremataღ είπε...

@zoyzoy,
δεν είναι δικό μου το ποίημα γλυκό μου αρμενάκι, αλλά πραγματικά είναι πλημμυρισμένο από εικόνες, σχήματα, χρώματα κι αρώματα και χαίρομαι που σου αρέσει κι εσένα τόσο...σ΄ ευχαριστώ, φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

Magia da Inês,
φιλενάδα βλέπω πως κι εσύ κάνεις προσπάθεια με τη δική μου γλώσσα, όπως κι εγώ με τη δική σου...
πολύ όμορφη η έκπληξή σου...
Espero também que você entenda o que eu escrevo porque a tradução do google não é definitivamente a melhor ...

φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ

ღ oneiremataღ είπε...

@Nina,
είναι άραγε όπλο? αυτή την απορία την είχα εγώ πάντως...
είναι σίγουρα ποθητό, όταν η κατάληξη δεν είναι αυτή που ελπίζεις...
είναι σίγουρα φάρμακο και ίαση η λησμονιά όταν οι αναμνήσεις σε πληγώνουν...
μα απ΄την άλλη, όπλο ενάντια σε ποιον? στον εαυτό σου? στη θύμησή του? στις αναμνήσεις?
τελικά,νομίζω πως μόνο όταν εσύ είσαι ο δυνατός, που αποχωρεί, τότε είναι και η λησμονιά ίσως το όπλο σου και δυνατό σημείο...ίσως...φιλάκια κουκλίτσα μου

Magia da Inês είπε...

Amiga,
Um lindo fim de semana!
Beijos.
♫ ♫. • º*
✿ Brasil
º ✿♥

iamaticus είπε...

@@...KAΛΗΜΕΡΑ!!!

Ναι και γω το παθαινω ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ!!!...οχι ομως παντα!!

ευχαριστιες

kariatida62 είπε...

Πούσαι βρε Φιλενάδα? Καλώς σε βρήκα!
Αχ εσένα έπρεπε νάχα μαζί μου όταν επισκέφθηκα την πόλη των αιώνιων ερωτευμένων την Βερόνα, να μου απαγγέλεις τους στίχους σου και να πέσω στα νερά του Αδίγη ποταμού απο έρωτα...xaxaxaxaxaxa
Φιλάκια πολλάέχεις απο τα Μαμουνάκι

Theodosia είπε...

ένα κείμενο γεμάτο εικόνες που είναι γεμάτες αισθήματα...
Με άγγιξες...
Πολύ καλό...σε ευχαριστώ!
φιλιά

ღ oneiremataღ είπε...

Magia da Inês
Amiga, καλησπέρα, σ' ευχαριστώ μια καλή εβδομάδα και σε σένα!!

º ✿♥Beijos.
♫ ♫. • º*

ღ oneiremataღ είπε...

@iamaticus,
είσαι από τους τυχερούς και τους λίγους τότε γιατρέ μου..
σ΄ευχαριστώ εγώ, καλησπέρα σου φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@kariatida62,
πρώτα απ΄όλα καλώς όρισες και καλώς μας βρήκες!! μετά...
αμ άμα ήταν να βρεθώ στη Βερόνα μαζί σου, τα δυο μας (?! :Ρ), χαχαχα και να σου λέω κι ερωτικά στιχάκια κάλιο να πεφτα εγώ στο ποτάμι να πνιγώ...
αλήθεια κανένας γονδολιέρης της προκοπής δεν βρέθηκε να σου τραγουδήσει όμορφα ιταλιάνικα ρομαντικά τραγούδια?
φιλάκια πολλά σε σένα και στο Μαμούνι

ღ oneiremataღ είπε...

@Theodosia ,
η ομορφιά των στίχων που αγγίζει πάντα ευαίσθητες ψυχές κι ερωτευμένες ψυχές γλυκιά μου Θεοδοσία, φιλάκια πολλά