Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Λαχτάρησα ...



σαν παιδική μελωδία..σαν απαλό πρωινό ξύπνημα..ανέμελο..

ξέχωρα απ την πικρή δεκαετία που άλλαξε το τοπίο γύρω μας..
Λαχτάρησα μια χώρα... όπως την ονειρευόμουν πριν..παλιότερα..
ελπίδας κι υπόσχεσης..
μια χώρα που κάποιοι με ιδανικά, πάλεψαν στους αιώνες με θυσίες, για να την δημιουργήσουν, ελευθερώσουν και εξαγνίσουν, με αντοχές, υπομονή και λεβεντιά ... 
και που τώρα ξεθωριάζει διαψεύδοντας όλες τις μέρες εκείνες..
αναζητάς ελπίδα κάθαρσης μέσα στο βρώμικο αέρα του καμένου δάσους, μέσα στην ομίχλη που σκιάζει τα πάντα και δε σε αφήνει να δεις γύρω σου, μέσα στις σκοτεινιασμένες σκέψεις, μέσα σε μελωδίες που γλυκαίνουν του νου τις αποχρώσεις..
μελωδία που ρέει σαν καθάριο νεράκι πηγής.. σαν αναζωογονητική βροχή στο πρόσωπο και στα μαλλιά σου..
στίχοι βάλσαμο για την ψυχή, που κρατήσαμε, που χαρίσαμε, που πουλήσαμε.. με την ελπίδα πως όλα θ' αλλάξουν για το καλύτερο..για ένα χωράφι σπαρμένο που αντί για να καρπίσει, τους σπόρους του τους τρώνε αχόρταγα πουλιά..
φωνές συντροφικότητας κι αλληλοσυμπλήρωσης..
μελωδία που μοιάζει με φυλαχτό.. απ το πριν της ελπίδας, στο παρόν της αντοχής, προσμονής, υπομονής και στη μετάβαση σε μελλοντικές μέρες, πιο δίκαιες, πιο ανθρώπινες....
ydp