Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

νότες παρήγορες...


μέσα στης μνήμης μου
το αναλόγιο,
οι θύμισες κρυσταλλικές νότες 
από ξεκούρδιστα όργανα...
διψασμένη σκύβω να δροσιστώ
στην πρόβα χειμέριας πνοής
και θωρώ στο δειλινό
της σύγκρισης, 
ν' ανατέλλει η αρμονία,
φωτίζοντας με  υπόκωφη αντανάκλαση
το όνειρό μου...
διακριτές νότες 'σ΄αγαπώ'
αποτύπωμα στο χιόνι
γίνηκε φλόγα και φωτιά,
το λιώνει...
 έρωτας σβήνει το χνάρι του χιονιά

που ροδί  βάφει το  λευκό'

  μα η  αγέρωχη ψυχή  θυμώνει...

βοριάς ανεμίζει ξανά  χιόνι,

ο  πάγος  σταλάζει  στην καρδιά...

οι σελίδες των στιγμών 
θάμπωσαν, 
τσάκισαν στα δυο,
οι εικόνες σκόρπισαν
στο βιβλίο της ζωής,
οι συλλογισμοί χορεύοντας 
σκίαζαν το μονοπάτι της...
κεντίδια ασημοκλωστής 
στης μοίρας τα παραμύθια,
τα βήματά μου παραληρούν
σε ξέφρενο χορό,
με  χαμηλής πτήσης τροχιά
γύρω απ' ετερόφωτο αστέρι'
ξελευτερώνουν την ψυχή 
στ΄ανεμοσκόρπισμα
και  σε χιονόνερου  καταίγισμα
να νυχτοπερπατήσει,
μισοκρυμμένη με πέπλα ομίχλης
αδιάφανα... 


ανάσες σκέψεων, 
απαράβατοι όροι μελωδίας
ξέχωρης απ' το ψέμα,
γίνονται κλεμμένες στιγμές
σα  πανωφόρι, 
τα ονείρατα να ντύσω
και κάθε πόνου χιονονιφάδα, 
σέρνοντας ευχές στα χείλη 
παρήγορες νότες τραγουδιών...ydp


45 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μα στ' αλήθεια...δεν είναι υπέροχο το ροδί...;
Για προσωπικούς λόγους λατρεύω τα ρόδια... και με άγγιξε αυτή η εγγραφή σου

ღ oneiremataღ είπε...

@Μαρια Νικολαου,
σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ για τα γλυκά σου λόγια...ναι,αλήθεια το ροδί είναι η αγαπημένη μου απόχρωση του κόκκινου (όταν το είπα κάποτε σαν αγαπημένο χρώμα, με κοίταξαν παράξενα και μου είπαν "υπάρχει?")...και ναι, κι εμένα ο συνειρμός με της καλοτυχίας τα ρόδια είναι εκείνος που το κάνει ακόμα πιο αγαπημένο, ποιήτρια...
πολλά φιλάκια κι ευχές για όμορφο σαββατόβραδο

Alma Libre είπε...

ανάσες σκέψεων,αραχνόυφαντο αποτύπωμα πεταλούδας πάνω σέ πέταλα ψυχών τό υπέροχο κέιμενο σου .
Ονειρεμένο οπως εσύ ...
Καλή Κυριακή ομορφιά μου.
φιλιά ονειρεμένα σού στέλνω .

Apokalipsis999 είπε...

«Προτιμώ τις νότες από τις λέξεις. Οι πρώτες δεν με πρόδωσαν ποτέ!» ΛαΚορνταίρ.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ανάσες σκέψεων..
Ελευθερία ψυχής ξεχωριστής
Πάγος που λιώνει στου ήλιου το ξεκούμπωμα..
Υπεροχή γραφής και ψυχής!
Ονειρέματα Πανέμορφα!!!

Την αγάπη μου!!!

Υ.Γ. Θέλω το mail σου, στο:arin88@tellas.gr, να σου στείλω προσκλήσεις για τα Blogs μου...

ღ oneiremataღ είπε...

@Alma Libre,
σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ για τα γλυκά σου λόγια καλή μου ψυχούλα, αν οι σκέψεις μου άγγιξαν απαλά την υπόσταση της ψυχής σου, με γεμίζεις χαρά κι ευχαρίστηση μεγάλη, ιδιαίτερα με τον ξεχωριστό τρόπο που μου το είπες...αραχνοΰφαντο αποτύπωμα λέξεων πάνω στις εντυπώσεις και στις ονειρικές αποτυπώσεις, που γίνονται αφετηρία για το πέταγμα στης ψυχής την περιπλάνηση...
σ΄ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου, ανταποδίδω για μια όμορφη Κυριακή, φιλάκια πολλά κούκλα μου...

ღ oneiremataღ είπε...

@Apokalipsis999,
όμορφο, ελπίζω βέβαια να μην εννοείς τις δικές μου λέξεις, αλλά απ΄την άλλη, χαίρομαι που μιλάς και για την αξία που έχουν οι νότες...γίνονται πολλές φορές το ελάχιστο της πνοής που μπορεί να σε ταξιδέψει και να οδηγήσει στις συγκινήσεις, χωρίς την παραπλάνηση των λέξεων...κι όμως πολλές φορές η γραφή είναι εκείνη που μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή προορισμό και να αποτυπώσει σωστά τη διαδρομή των σκέψεων και της ψυχής στα μονοπάτια της κατάθεσης κι ενυπόγραφης ταυτοποίησης της γραφής με τον απο τα βάθη της καρδιάς διάλογο με τη μουσική...

ღ oneiremataღ είπε...

@ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ,
σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ ποιήτρια, για τα υπέροχά σου λόγια, χαίρομαι που σε άγγιξαν οι πνοές των σκέψεών μου,χαίρομαι τόσο που σου άρεσαν... μερικές φορές νιώθω πως το ποίημα αβίαστα ή η έκφρασή του από μόνη της, ίσως να...φύσηξε σαν άνεμος παρασύροντας λέξεις και συναισθήματα πιο πέρα απ΄τις κορυφογραμμές της έκφρασης, εκεί που συντελείται το συνταίριασμα της γραφής, της έμπνευσης και της αποτύπωσης...κι αισθάνομαι όμορφα όταν κι άλλοι νιώθουν να παρασύρονται μαζί μου σ΄αυτή τη διάθεση, σ΄ευχαριστώ...
ανταποδίδω με την αγάπη μου κι εγώ, πολλά φιλάκια

*σ΄ευχαριστώ που με τιμάς με την πρόσκληση, στέλνω μέιλ

kariatida62 είπε...

Όσο μ'αρεσε το ποίημά σου άλλο τόσο μου άρεσε και το σχόλιο του Αποκάλυψη!!!
Δίκιο που είχε ο Ανρί Λακορνταίρ

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάρυ,
σ΄ευχαριστώ πολύ,χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, όσο για τις νοτες και τις λέξεις, δεν έχεις κι άδικο πολλές φορές οι λέξεις έχουν άλλο ήχο, άλλη χροιά, αφήνουν άλλες εντυπώσεις...
κι όμως παρόλο που πολλές φορές εκφράστηκα με τις νότες των τραγουδιών και της μουσικής και
χαράχτηκαν μέσα μου, εγώ αγαπώ και τις ρίμες και τις όμορφες λέξεις, όταν έχουν κάτι να πουν... και όταν μπορούν να συνθέτουν... όταν ζωγραφίζουν εικόνες, όταν ελευθερώνουν ήχους, όταν σκορπίζουν αρώματα και χρώματα... είναι πιο εύκολο έτσι, δεν πασχίζεις να διακρίνεις, να κατανοήσεις, να ερμηνεύσεις... φιλόξενα γραπτά...
φιλάκια πολλά

zoyzoy είπε...

Απίθανη γραφή !
παραμυθένιες εικόνες
μελωδικά τα λόγια
με μάγεψαν!

Φιλί θαλασσινό!

ღ oneiremataღ είπε...

@zoyzoy,
σ΄ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου άρεσε και πολύ περισσότερο που ένιωσες πως ταξιδεύεις μέσα απ΄τις περιγραφικές μου εικόνες στον κόσμο των συναισθημάτων μου...φιλάκια πολλά

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ένα ποίημα γεμάτο φως χρώμα εικόνες μουσική συναισθήματα...

όχι δεν θα είχα να του προσθέσω τίποτε άλλο...

Nina είπε...

Μαγεμένη..!
Φιλιά!

ღ oneiremataღ είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ευχαριστώ που επέτρεψες στο ποίημά μου να σου μιλήσει και να το νιώσεις...που ανακάλυψες πως η μια λέξη βοηθάει την άλλη και η ανάμειξη τους οδηγεί σε ανακάλυψη συναισθημάτων, σκέψεων, εικόνων...
φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@Nina,
σ΄ευχαριστώ πολύ κουκλίτσα μου, χαίρομαι που σου άρεσε τόσο, αν και νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολη, αλλά σ' ευχαριστώ που το είπες, που ένιωσες να σε μαγεύει...φιλάκια πολλά

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο κείμενο !! Λ΄λεξεις διαλλεγμένες μία μία, με το δικό της χρώμα η κάθε μία σε τελικό γιορτινό σύνολο !!

ΜΠΡΑΒΟ !!!

vagnes είπε...

την ώρα που χαράζονται οι νότες

τραγουδούν Ανέμους ψυχής οι Λέξεις σου

Ανώνυμος είπε...

Kαλημέρα youla μου,
όταν μπορέσεις πέρασε που σου έχω κάτι.
Σε φιλώ πολύ, καλή εβδομάδα!! :)

ღ oneiremataღ είπε...

@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,
σ΄ευχαριστώ πολύ Γιάννη, να είσαι επίσης καλά και πάντα να χαμογελάς!!

@Lilium,
καλημέρα κουκλίτσα, σ' ευχαριστώ επίσης...θα ΄ρθω, φιλάκια

Καπετάνισσα είπε...

διακριτές νότες 'σ΄αγαπώ'....

Αλήθεια , υπάρχει κάτι άλλο που να έχει μεγαλύτερη αξία από αυτό;;;

Τα φιλιά μας ....σε ευχαριστούμε που μας ταξιδεύεις!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ, για τα καλά σου λόγια, για την αξιολόγηση, χαίρομαι που σου άρεσε, χαίρομαι που το ...βαθμολόγησες...το μπράβο σου, Γιώργο, σημαίνει πολλά για μένα, ευχαριστώ!!...


@vagnes,
πόσο όμορφα ειπωμένοι οι στίχοι σου τούτοι ποιητή, πόσο εκφραστικοί και πόσο ταξιδεύουν τις σκέψεις σε νότες ψυχής που χαράζονται σε μινόρε κλίμακα ανεμισμάτων λέξεων και στίχων...σ΄ευχαριστώ!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Καπετάνισσα,
σ΄ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου άρεσε και πολύ περισσότερο που ένιωσες πως ταξιδεύεις στον κόσμο των συναισθημάτων μου..
άλλωστε έτσι γίνεται, τις πιο πολλές φορές, οι φράσεις μας καθρεφτίζουν νοήματα, συναισθήματα, καταστάσεις...το ταξίδι στο σ' αγαπώ θαρρώ πως είναι το πιο ακριβοπληρωμένο στο χρηματιστήριο των αισθημάτων και το πιο ποθητό κι επιθυμητό απ΄όλους, ίσως και το πιο πολυ-αναζητούμενο...φιλάκια πολλά

Theodosia είπε...

"ανάσες σκέψεων απαράβατοι όροι μελωδίας ξέχωρης απ'το ψέμα..."
πόσο απαραίτητες στην εποχή που ζούμε!
Πολύ καλό!
φιλιά

lourdi lourdaki είπε...

ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ!!!!
ΘΑΥΜΑΖΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ !!!
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ

ღ oneiremataღ είπε...

@Theodosia,
Θεοδοσία βλέπω, οπότε κι αυτό λέω, αν και με έχετε μπερδέψει λιγάκι εσείς οι δύο, ξέρεις τι εννοώ φιλενάδα...ναι, εκεί κι αν είναι η ουσία των στίχων και της αναζήτησης του ταξιδιού της ζωής μας τελικά' αυτό κι αν ψάχνουμε όλοι, να βρούμε και να ξεκαθαρίσουμε τις αλήθειες απ΄τα ψέματα και τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν ξεκάθαρα μαζί μας, χωρίς να κρύβονται πίσω από το παραμύθιασμα του ίδιου του εαυτού τους πρώτα-πρώτα και μετά όλων των άλλων...άραγε υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να πουν ότι γνωρίζω τις αλήθειες μου, μπορώ να μιλήσω αληθινά, να νιώσω αληθινά και μπορώ να καταλάβω την ψευτιά και την υποκρισία στους άλλους? κι όμως αυτό που αντικρίζουμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια όλοι μας παντού γύρω μας είναι το εντελώς αντίθετο, γλυκιά μου...ελπίζω όσοι το θέλουν και το θεωρούν απαραίτητο να μπορούν να βρουν αυτή την πνοή αλήθειας στη ζωή τους...φιλάκια πολλά

@lourdi lourdaki,
πολυτεχνίτισσα γλυκιά, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και μου φαίνεται λίγο παράξενο αυτό που μου λες, με κάνει να νιώθω λίγο περίεργα...είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης ίσως, ενώ εσύ εκφράζεσαι μέσα απ΄τις όμορφες δημιουργίες των χεριών σου και το ταλέντο σου στη ζωγραφική...ευχαριστώ, ένα όμορφο βράδυ και σε σένα, φιλάκια πολλά

~reflection~ είπε...

Δεν μπορείς να ακούσεις την Έξω μουσική,
αν μέσα σου δεν έχεις μουσικότητα!!

Φιλάκια μελωδικά πάντα....

ღ oneiremataღ είπε...

@~reflection~,
συμφωνώ απόλυτα ποιήτρια, αν κι αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα για να σχολιαστεί απλά, αλλά το έψαξα λίγο για να βρω παραπάνω στοιχεία και να προσθέσω σε όσα ξέρω ...
η αρχαία ελληνική γλώσσα μας θεωρείται από πάρα πολλούς μελετητές σαν η πιο μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων... ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου...ο ποιητής Οράτιος είχε πει πως «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα», ενώ ο ίδιος ο Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.»...
άρα η γλώσσα μας που είναι εξέλιξη της αρχαίας, εκφράζει την ίδια μουσικότητα,κι ειδικά στην λογοτεχνική ή ποιητική έκφραση αυτό τονίζεται περισσότερο...επίσης είναι εφάμιλλη της συμπαντικής,αφού το σύμπαν, δηλ ο μακρόκοσμος είναι σε πλήρη συγχρονισμό κι αρμονία...όταν λοιπόν νιώθεις το μεγαλείο του μακρόκοσμου, φυσικά νιώθεις και τη μουσικότητα του μικρόκοσμου...
ειδικά σε στιγμές χαλάρωσης, με ρυθμική εισπνοή-εκπνοή, αν αφουγκραστείς με προσοχή την καρδιά σου (το ενεργειακό κέντρο της αγάπης), ίσως νιώσεις ότι μπορείς να ανοίξεις την καρδιά σου, όπως ένα λουλούδι ανοίγει τα πέταλά του… ότι ανθίζεις μέσα στην γαλήνη και την αληθινή αγάπη που βρίσκεται μέσα στο κέντρο της καρδιάς σου… με την θετική ενέργεια και την αίσθηση αυτή και με βαθιές αναπνοές προσφέρεις με τη συμμετοχή του νου, της φαντασίας σου την απαραίτητη αναζωογόνηση, μουσικότητα και ανάταση στην ψυχή σου...
πολλά φιλάκια ανθισμένα

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Πολλές φορές προσπάθησα νά γράψω μέ τούς στίχους
ὅλα τά συναισθήματα πού γένναγε ἡ καρδιά μου
ὅμως ἀπόψε μάτια μου κάτι ἄλλο θά σού γράψω
θέλω μέ ἀγάπη νά σού πῶ ὅ,τι μιλάει ἡ ματιά μου

εἶμαι τό πιάνο σου λοιπόν καί βγάζω μελωδίες
ἔχω πετάλια καί σουλτίνα γιά νά δίνω τό ρυθμό
σκορπίζω νότες, συναισθήματα, ἀβίαστα
κι εἶναι τά θέλω μου μά καί τά σ' ἀγαπῶ

μία νότα, τή φωτιά ἀνάβει ἀνάμεσά μας
μία μελωδία θεϊκή στόν ἔρωτα μέ μύησε
βαρύ ποτό ὁ ἔρωτας πού τρέχει μές τίς φλέβες
νάμα τή μία βραδιά, τήν ἄλλη δηλητήριο

- καί σού ‘χῶ προσκλητήριο ν’ ἀκούσεις τήν πνοή μου -

κι ὁ στίχος μία γουλιά, τόν πίνω στό ποτήρι μου
στό κόκκινο πιοτό οἱ νότες μέ καλοῦνε
εἶσαι τό καταφύγιο μά καί ἡ ἀνάμνησή μου
τά χείλη μου μία μουσική κι ἕνα φιλί ζητοῦνε

οἱ νότες μου ξεπήδηξαν μέσα ἀπό τό πιάνο
καί μία πληγή πού αἱμορραγεί παλευει γιά νά κλείσει
ἕνα βιολί λές κι ἔκλαψε ἀποψε για ἕνα τάνγκο
τά λόγια ἀργά, τῆς μουσικῆς, λιώνουν αὐτό τόν πάγο

- καί σού ‘χῶ προσκλητήριο νά ἔρθεις στή ζωή μου -

να ήταν ὅλα θά 'θελα μαγεία
μέσα στή μουσική, τά χάδια τά φιλιά, μαζί κι ἐσύ
ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;
τώρα μέ πᾶς ἐσύ....
ἐμπρός λοιπόν σ' αὐτή τή μελωδία!

λίγο ρόκ καί λίγο ἀγάπη.. ἔτσι εἶναι ἡ μουσική
στή ζωή ἄλλαξα χάρτη, μπέρδεψα σκιές κι ὀργή
ὄσο να τ' ἀντιλογήσεις λάθη δε χρεώνονται
τεχνητές οἱ ἀναπνοές μου, τά καλωδιώνουμε
νά μένουν ζωντανά

σά ματωμένο τριαντάφυλλο ἀπόψε ἡ καρδιά μου
ποῦ παίζει λύρα ἡ βοή τ' ἄνεμου καί μου σιγοτραγουδά
γιά σένα πού δέν εἶσαι πιά κοντά μου ὀμορφιά μου
τί ἄλλο πιά νά κάνω νά σού κλέψω τήν καρδιά;

σέ πιό παγκάκι τοῦ σταθμοῦ νά γράψω
μέ τό μελάνι τῆς καρδιᾶς τά σ' ἀγαπῶ μας
τά ὄνειρα πού κάναμε μαζί καί τήν τροχιά μας
μέ μία ἀγκαλιά σου τρυφερή ὅλα νά τά προσμένω

δακρύζω ὄταν σε σκέφτομαι, δέ θέλω νά σέ ξέρω
ἀφήνομαι στίς μουσικές καί σιωπηλά ὑποφέρω
θά σέ μισήσω εἶχα πεῖ πού χρόνια μ' ἐκδικεῖσαι
σέ μία μπαλάντα ἐρωτική, τόν ἔρωτα ἀρνεῖσαι

τά χείλη νά ‘χοῦν μουσική καί τήν καρδιά μου μόνη
στά χρόνια νά σε ψάχνει νά σέ βρεῖ στή μελωδία
κι οἱ νότες να μιλοῦν ὄλες για την αγάπη
τόν ἔρωτα πού ἄλλος δέν τόν ἔζησε
- παρά μονάχα στοῦ ὀνείρου μου τή σκέψη -
ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;

εἶσαι ἡ δόση πού ζητάει ἡ καρδιά μου
τό ναρκωτικό στίς φλέβες κι ἡ πιό βαριά ποινή
εἶσαι ὁ στίχος μές τή νότα πού μαγεύει
καί χαμένος τριγυρνῶ στή μουσική

θέλω νά γράψουμε μαζί ἐρωτικό ρυθμό
νά ταξιδεύουμε σέ θάλασσες μέ ἀγκαλιές θλιμμένες
στά βάθη τοῦ γαλάζιου, νά χαθοῦμε στό λευκό
γυμνοί ν' ἀναδυθοῦμε σ' ἐποχές ἐρωτευμένες

να ήταν ὅλα θά 'θελα μαγεία
μέσα στή μουσική, τά χάδια τά φιλιά, μαζί κι ἐσύ
ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;
τώρα μέ πᾶς ἐσύ....
ἐμπρός λοιπόν σ' αὐτή τή μελωδία!

στά χρόνια που περάσανε καί ἤμουνα μέ σένα
πίνω ἀπόψε στήν ὑγειά τούς τό ποτό
καί κάνω τά τραγούδια μου νότες γιά νά τ' ἀκούσεις
καθώς θά παίζονται στό πιάνο πού ἀγαπῶ

λίγο ρόκ καί λίγο ἀγάπη.. ἔτσι εἶναι ἡ μουσική
στή ζωή ἄλλαξα χάρτη, μπέρδεψα σκιές κι ὀργή
ὄσο να τ' ἀντιλογήσεις λάθη δε χρεώνονται
τεχνητές οἱ ἀναπνοές μου, τά καλωδιώνουμε
νά μένουν ζωντανά

- ἄραγε τί νά 'σαι ἐσύ πραγματικά; -
κι ὅλος μου ὁ κόσμος ἐχάθη
ἄλλαξα χάρτη ...

ღ oneiremataღ είπε...

@μάγε μου,

"Είναι στιγμές
Που όλα τα χελιδόνια
Καρτεράν τον ώμο σου
Να ξεχωρίσει μεσ' απ' τον ήλιο."

{Μ. Χατζηδάκις}

http://porfyrada.blogspot.com

Happy Kathy είπε...

Με μάγεψες με το ποίημα σου και για μια στιγμή ξέχασα που βρισκόμουν και τι είχα να κάνω...χάθηκα μέσα στις λέξεις σου και στις πανέμορφες αποχρώσεις του ροδιού!!Η ποίηση σου είναι από τους καλύτερους τρόπους να εκδηλώνει κάποιος τα συναισθήματα του!!Τα θερμά μου συγχαρητήριαααα!!

Ανώνυμος είπε...

Ποιά μουσική απαλαίνει τον αγέρα;
Γιορτάζει η πλάση τα εικοσί της χρόνια;
Στα χειλάκια της παίζει μια φλογέρα;
Καλως ήρφατε, χελιδόνια!

Τιττύβισμα, λαχτάρα στη φωλιά,
αλλάζουν τα φιλάκια στ' ανθοκλώνια
τα μαύρα σαϊτο τίναχτα πουλιά.
Καλώς ήρθατε, χελιδόνια!

Ξανά με τα σπαθάτα σας φτερά,
στην άνοιξη μας πάτε την αιώνια,
δεν είναι όνειρα η νιότη, ουτε χαρά.
Καλώς ήρθατε, χελιδόνια!

Τίποτε δεν πονεί, μητε απελπίζει,
της ζωής μου ας περνώ τα στερνά χρόνια,
κάτι μέσα μου σα να γλυκαρχίζει...
Καλως ήρθατε, χελιδόνια!

(Κωστής Παλαμάς)

ღ oneiremataღ είπε...

@Happy Kathy,
καλώς τηνα...σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ γλυκιά μου, για τα καλά σου λόγια,χαίρομαι που σου άρεσε τόσο το ποιηματάκια μου και συμφωνώ μαζί σου πως ο καλύτερος τρόπος να εκδηλώσεις τα συναισθήματά σου είναι η αποτύπωση σε στίχους -αρκεί βέβαια να σε εκφράζει αυτό και να μπορείς, διαφορετικά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι φυσικα, πρέπει να το παραδεχτούμε-...φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@simblogko,
ξαφανισμένο μου!... καλέ δεν ντρέπεσαι? δε φτάνει που έχεις τόσο καιρό να φανείς, έρχεσαι και τί μου φέρνεις? Κ. Παλαμά !!!!! δε ντρέπεσαι που μου κάνεις αντίπραξη στο μικρό μου ποιηματάκι μ' έναν Κωστή Παλαμά???!!!!
αστειεύομαι, φυσικά, το ξέρεις...σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για το φοβερό ποιητικό προάγγελμα της Άνοιξης ματάκια μου, χαίρομαι που ξέφυγες λίγο και για λίγο από τα χημικά σου πειράματα...φιλάκια πολλά-πολλά

Phivos Nicolaides είπε...

Δύσκολα τα βγάζω πέρα με τις ποιητικές ανάσες σου, που δεν μ ' αφήνουν περιθώρια να πάρω ανάσα... και τις διαβάζω με μιάς!

ღ oneiremataღ είπε...

@Phivos Nicolaides,
χαχαχ έτσι ε? καλά λοιπόν...καλό είναι αυτό? ναι καλό, εμένα πάντως μου αρέσει που διαβάζεις ό,τι γράφω έστω και με μια ανάσα...να δω αν αρχίσω να γράφω παραπάνω τι θα κάνεις...

Alma Libre είπε...

Πέρασα νά σου πώ μιά γλυκιά Καλημέρα .καί επίσης νά σού πώ ,,Εάν θέλεις πέρνα μιά βόλτα από τό blog μου. έχω κάτι εξαιρετικά γιά σένα .
φιλιά ονειρεμένα.

ღ oneiremataღ είπε...

@Alma Libre,
σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ γλυκιά μου, υπέροχο δωράκι...μια γλυκιά καλημέρα κι από μένα, φιλάκια πολλά

iamaticus είπε...

KAΛΗΜΕΡΑ ΟΝΕΙΡΕΜΑΤΑ....

Ηρθα απο τη γειτονια σου...
μ αρεσει να σε χαζευω που μιλας με τα παιδια....

....να ετσι ευχαριστιεμαι.

ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ

ღ oneiremataღ είπε...

@iamaticus,
σ΄ευχαριστώ για το πέρασμα...στάσου ν' ανοίξω το παραθύρι μου καλέ, να σε φιλέψω γλυκό του κουταλιού και δροσερό νεράκι, να γίνει όμορφη η μέρα σου και γλυκιά...

...κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα».
[Γιώργος Σεφέρης]

"Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα


όλοι μας αυτό δεν κάνουμε εδώ μέσα? μιλάμε, σχολιάζουμε, συζητάμε, τραγουδάμε, απαγγέλλουμε, φχαριστιόμαστε, γινόμαστε παιδιά...και πάλι παιδιά..σαν παιδιά κι εμείς...

ευχαριστώ και για τις ευχές σου γιατρέ, ειδικά, αντεύχομαι επίσης να είσαι καλά, καλημέρα σου

Ανώνυμος είπε...

Πάντα τρυφερή και ευαίσθητη.

Καλά το τι τύζι έχω να σου πετάξω (αν ακόμα δεν...)

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
το αδύνατο σημείο μου, τί να κάνω?...
τί θέλεις να μου πετάξεις? ρύζι??? μη καλέ...
(δεν κάνει να πετάμε έτσι αδέσποτα ..πράγματα, μπορεί να αρέσουν σε κάποιον και να τα κρατήσει...μπορεί να χτυπήσουν κιόλας κανέναν ανάλογα με τη δύναμη που θα, και κατά που θα τα εκσφεντονίσουμε...)

:))))) σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου...ένα όμορφο κι ευχάριστο, αλλά και δημιουργικό σαβ/κο Γιώργο

Μάγια είπε...

Γραφεις τοοοσο παραμυθενια....αυτη η λεξη νομιζω οτι ταιριαζει!!! Συνεχισε να αναπνεεις σκεψεις, απαραβατους ορους μελωδιας!!!:)

ღ oneiremataღ είπε...

@Μάγια,
σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ γλυκιά μου για τα καλά σου λόγια!!...