Ζεχρά.. - Ελ. Αρβανιτάκη

Μες στους δρόμους της Βαγδάτης
είδαν τη κορμοστασιά της
και ζηλέψανε.
Και μια νύχτα δίχως άστρα
μπήκαν στα ψηλά τα κάστρα
και την κλέψανε.

Έτσι το ΄θελε η Τύχη
και η Ζεχρά σε έναν σεΐχη
παραδόθηκε.
και από τότε στο φεγγάρι
κλαίει κάποιο παλικάρι
που προδόθηκε.

Ζεχρά,
πίστεψε με, Ζεχρά,
πως πονώ κι υποφέρω
δε σε λησμονώ.
Ζεχρά,
με δυο χείλη ωχρά
τ΄όνομά σου προφέρω,
κλαίω και θρηνώ.


Ζεχρά,
πίστεψε με, Ζεχρά,
πως πονώ κι υποφέρω
δε σε λησμονώ.
Ζεχρά,
με δυο χείλη ωχρά
τ΄όνομά σου προφέρω,
κλαίω και θρηνώ.

Γύρω μου ειν'όλα νεκρά
αου τ'ορκίζομαι Ζεχρά

Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Eρμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη


...ένα παλιό αλλά υπέροχο τραγούδι που αγαπώ πολύ  -μη με ρωτήσετε το γιατί, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά κάτι μου λέει από παλιά αυτό το τραγούδι [ίσως μου θυμίζει κάτι από προϋποθέσεις και χειραφέτηση των γυναικών...ίσως η αναφορά του σε κάποιες πράξεις βίαιες ή συνήθειες κατά των γυναικών που γίνονταν πολλές φορές στο όνομα της ανδροκρατούμενης  κοινωνίας και παράδοσης, που φυσικά στις χώρες της Ανατολής και Μέσης Ανατολής γίνονται ακόμα...] - κι είπα να το κάνω βιντεάκι...και να το αφιερώσω χωρίς να με παρεξηγήσετε οι υπόλοιποι, στη δήμητρα♥♥♥q  που μου χάρισε την πρώτη ψήφο, την El Amor και την Κάρυ μου που της άρεσε πάρα πολύ...αλλά και σε όσους κι όσες άρεσε ή σας αρέσει ...και σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξή σας στις δημιουργικές οπτικοποιήσεις μου -για διασκέδαση κι ευχαρίστηση απλά και μόνο- αλλά  και τη @φιλία σας...!!!