Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αφορίζουμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε...
Ο,τιδήποτε μας ξενίζει, μας φοβίζει το ανάγουμε στη σφαίρα του παραλόγου...
Ο,τιδήποτε μας προκαλεί έντονα, το παρατηρούμε για λίγο΄ αλλά αν αυτό απειλήσει κατά κάποιο τρόπο τη βολή μας και τον συντονισμό μας, το απορρίπτουμε τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη...
Ο,τιδήποτε μας εξιτάρει, το αναζητούμε για να το προσπεράσουμε στο τέλος -τάχα αδιάφορα- παρόλο που συνεχίζει τις περισσότερες φορές να υπάρχει στο υποσυνείδητό μας...
Ο,τιδήποτε μας προσβάλλει, οι υποψίες που μας βασανίζουν χρόνια και γίνονται αβάστακτες -παραμονεύοντας σαν κλέφτης που καραδοκεί να εισβάλλει στην αφύλακτη ψυχή μας- κατέχουν σε μεγάλο βαθμό το είναι μας και μας τρομοκρατούν...οπότε αναγκαζόμαστε να παλεύουμε σε άνισο αγώνα για να τις αποβάλλουμε από μέσα μας.
Ο,τιδήποτε μας παρουσιάζεται σαν από μηχανής Θεός μας προκαλεί άρνηση και δισταγμό τις περισσότερες φορές, γιατί έχουμε μάθει ό,τι τίποτα δεν χαρίζεται σε τούτη τη ζωή...κι υπάρχει η απαξιωτική αναζήτηση ανταλλάγματος.
Άξιοι όσοι μπόρεσαν και μπορούν να σταθούν με το κεφάλι ψηλά ενάντια στην εξαθλίωση και στην μιζέρια της ζήτησης με προϋπόθεση προσφοράς... ydp
2 σχόλια:
¨Πάρε δώσε¨,¨δούναι λαβείν¨, ¨νταραβέρι¨, ¨αλισβερίσι¨ ..είναι κάποιες φράσεις που δηλώνουν αυτό ακριβώς: ζήτηση με προϋπόθεση προσφοράς...¨
Καλώς ή κακώς η ζωή είναι υπόθεση δοσοληψίας!
Το ζητούμενο είναι να παίρνεις εκείνο που πράγματι θέλεις και να δίνεις αυτό που μπορείς χωρίς να σε οδηγεί στην υποταγή, στη ντροπή, στην μιζέρια ή στην καταστοφή σου.
Υπόθεση δοσοληψίας με όσο περισσότερη αξιοπρέπεια γίνεται λοιπόν Αντώνη...Σ΄ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου