Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

"άτακτες" σκέψεις

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αφορίζουμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε...

Ο,τιδήποτε μας ξενίζει, μας φοβίζει το ανάγουμε στη σφαίρα του παραλόγου...

Ο,τιδήποτε μας προκαλεί έντονα, το παρατηρούμε για λίγο΄ αλλά αν αυτό απειλήσει κατά κάποιο τρόπο τη βολή μας και τον συντονισμό μας, το απορρίπτουμε τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη...

Ο,τιδήποτε μας εξιτάρει, το αναζητούμε για να το προσπεράσουμε στο τέλος -τάχα αδιάφορα- παρόλο που συνεχίζει τις περισσότερες φορές να υπάρχει στο υποσυνείδητό μας...

Ο,τιδήποτε μας προσβάλλει, οι υποψίες που μας βασανίζουν χρόνια και γίνονται αβάστακτες -παραμονεύοντας σαν κλέφτης που καραδοκεί να εισβάλλει στην αφύλακτη ψυχή μας- κατέχουν σε μεγάλο βαθμό το είναι μας και μας τρομοκρατούν...οπότε αναγκαζόμαστε να παλεύουμε σε άνισο αγώνα για να τις αποβάλλουμε από μέσα μας.
Ο,τιδήποτε μας παρουσιάζεται σαν από μηχανής Θεός μας προκαλεί άρνηση και δισταγμό τις περισσότερες φορές, γιατί έχουμε μάθει ό,τι τίποτα δεν χαρίζεται σε τούτη τη ζωή...κι υπάρχει η απαξιωτική αναζήτηση ανταλλάγματος.
Άξιοι όσοι μπόρεσαν και μπορούν να σταθούν με το κεφάλι ψηλά ενάντια στην εξαθλίωση και στην μιζέρια της ζήτησης με προϋπόθεση προσφοράς... ydp

2 σχόλια:

Αντώνης Γιάγκος είπε...

¨Πάρε δώσε¨,¨δούναι λαβείν¨, ¨νταραβέρι¨, ¨αλισβερίσι¨ ..είναι κάποιες φράσεις που δηλώνουν αυτό ακριβώς: ζήτηση με προϋπόθεση προσφοράς...¨
Καλώς ή κακώς η ζωή είναι υπόθεση δοσοληψίας!

Το ζητούμενο είναι να παίρνεις εκείνο που πράγματι θέλεις και να δίνεις αυτό που μπορείς χωρίς να σε οδηγεί στην υποταγή, στη ντροπή, στην μιζέρια ή στην καταστοφή σου.

ღ oneiremataღ είπε...

Υπόθεση δοσοληψίας με όσο περισσότερη αξιοπρέπεια γίνεται λοιπόν Αντώνη...Σ΄ευχαριστώ!