το κόκκινο φόρεμα

Έβαλε το κόκκινό της φόρεμα

και στάθηκε μπρος στον καθρέφτη της

να χαζεύει το είδωλό της…

Χιλιάδες οι σκέψεις που περνούν απ’ το μυαλό της…

Κοιτάζει την εικόνα της και δε την αναγνωρίζει.

Ποια είναι αυτή που την κοιτάζει στα μάτια?…

«Δεν είμαι εγώ αυτή…δεν είμαι…» λέει με άχρωμη φωνή…

«Πώς άλλαξα έτσι? Πού πήγαν τα ροδομάγουλά μου

και το λαμπερό βλέμμα στα μάτια?»

Ένα αχνό χαμόγελο

ζωγραφίζεται στα σφιγμένα χείλη…

«Σαν ψεύτικη κούκλα… μοιάζω με ψεύτικη κούκλα. Kάτασπρο πρόσωπο κι ένα βλέμμα άδειο» μονολογεί ξανά…

Aποφασίζει να κάνει μια στροφή...

στριφογυρίζει αργά στην αρχή, πιο γρήγορα μετά

γύρω απ’ τον εαυτό της,

το ταφταδένιο ύφασμα θροΐζει καθώς το χαϊδεύει απαλά

ο αέρας ενώ στροβυλλίζεται…

σταματά απότομα…

ξανακοιτάζει με περισσότερη λατρεία τώρα

το είδωλό της στην αντανάκλαση του παραθύρου…

Ξαφνικά θυμήθηκε τους στίχους του τραγουδιού,

του τραγουδιού που της έλεγε εκείνος

καθώς την κρατούσε στην αγκαλιά του την τελευταία φορά…

και τότε φορούσε αυτό το φόρεμά της…

το είχε βάλει για κείνον… 

I've never seen you looking so gorgeous as you did tonight

(Δεν έχω δει ποτέ να μοιάζεις τόσο πανέμορφη όπως ήσουν απόψε)

I've never seen you shine so bright you were amazing

(Δεν έχω δει ποτέ να λάμπεις τόσο φωτεινή ήσουν καταπληκτική)

……………………………

The way you look tonight (Ο τρόπος που μοιάζεις απόψε)

I never will forget, the way you look tonight (Δεν θα ξεχάσω ποτέ, τον τρόπο που μοιάζεις απόψε)

The lady in red (Η κυρία στα κόκκινα)

The lady in red (Η κυρία στα κόκκινα)

The lady in red (Η κυρία στα κόκκινα)

My lady in red (I love you.) (Η κυρία μου στο κόκκινα (σ 'αγαπώ))

                                                                                         – “the lady in red”

Κάτι σαν ρίγος την διαπερνά…

στην σκέψη εκείνου,του άντρα του δικού της,

κι όχι του τραγουδιού,

που έφυγε γιατί δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με

την φοβία της και τις εμμονές της…

Κι έμεινε εκείνη μόνη με τις αναμνήσεις των όμορφων στιγμών

και με μια μικρή ελπίδα πως κάπου, κάποτε

ίσως τον ξαναδεί…

Αρχίζει πάλι να σιγοτραγουδά..

«I've played the desperate lady (Έχω παίξει την απελπισμένη κυρία)

Jumped through all of the hoops boy (πήδηξε μέσα απ’ τα εμπόδια αγόρι)

Instead of constant craving (αντί του συνεχούς πόθου)

I leave the chasing to you (αφήνω σ΄εσένα το κυνήγι)…»

                                                                                  – “ the red dress”

Κλείνει αργά τα βλέφαρά της
ένα κακό προαίσθημα ...

ένα αμήχανο χαμόγελο…

ένα δάκρυ κρυμμένο...

λογαριάζει το χρόνο που περνά

σε όνειρα που κοιμήθηκαν…

ξαπλώνει αποκαμωμένη πια, κατάχαμα… ydp