Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ψυχής πεταλουδίσματα...

Ψηλαφίζοντας της ψυχής μου τα όνειρα περιπλανιέμαι
ακροβατώντας σ' εύθραυστα φτερά πεταλούδας,
με πλεγμένα ακροδάχτυλα σ' αραχνοΰφαντα πέπλα της λήθης
κι οι άκριες της θύμησης ν' ανοίγουν μονοπάτι στις  λέξεις,
ξεδιαλύνοντας τις σκέψεις  με τις μυστηριακές όψεις...


Τα χείλη μισανοίγω ψελλίζοντας αχνό ευχής άκουσμα
μα φωνή καμιά, απόκριση καμιά στο ερέθισμα της έκφρασης.
Μελαγχόλησε κι εκείνη στου φθινόπωρου το διάβα,
μελαγχολική κι η ματιά στης ψυχής μου την πλημμυρίδα.
Aνεμοσβουρίσματα επιθυμιών, αναποδογυρίσματα ιδεών
κι η μελαγχολική διάθεση διάχυτη τριγύρω μου πλανάται...
Γλιστρώντας στο ρυάκι της η χαρά όλο κι απομακρύνεται,
κι η ψυχή άχρωμη καθρεφτίζεται στο δακρυσμένο τέλμα'
απομονωμένη στροβιλίζεται στη λάμψη του απόβραδου, 


άπνοο  πεταλούδι, χρυσαλλίδα δίχως  έλυτρο, αποδυναμωμένη...
Ως ροδίζει  η αυγούλα ξεφεύγοντας απ' το σκοτάδι της νυχτιάς,
διαλύοντας στις πρώτες της φωταχτίδες τα ονείρατα και την θλίψη,
προβάλλει ανατολή μιας άλλης μέρας, πνοή αναγέννησης,
θρόισμα αναζωογόνησης, ελπίδα  πολυπόθητης αρμονίας,


 ανασασμός κι ανάταση στης ψυχής τα πεταλουδίσματα !!!! .......ydp





10 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Έκανε άριστα και δεν το πείραξες. Είναι έξοχο. Αποπνέει βέβαια μια μελαγχολία. Και λοιπόν; Η βροχή δεν είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας; Όταν ένα συναίσθημα κινητοποιεί τα δημιουργικά μας ένστικτα είναι χαρά και ας μεταμφιέζεται σε μελαγχολία. Το χάρηκα το ποίημα σου και μάλιστα είδα και την αισιοδοξία να προβάλει στο τέλος. Πράγμα που σημαίνει ότι η ψυχολογική διεργασία ήταν επιτυχής.
Να είσαι περήφανη για αυτό που είσαι. Αξίζει!!

ღ oneiremataღ είπε...

χριστόφορε έμεινα άφωνη με το σχόλιό σου...σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα τόσο καλά σου λόγια!!!! Δεν το περίμενα πως θα σας άρεσε τόσο, όπως σου είπα στην αρχή ήταν διαφορετικό, μετά άρχισα να το μεταμορφώνω, κάποια στιγμή επειδή μου φάνηκε πολύ περίεργο, είπα να το κάνω λίγο πιο απλό,αλλά όταν άρχισα να το αλλάζω είδα πως δεν πήγαινε καλά...οπότε είπα ή το δημοσιεύω ή το διαγράφω, τελικά έκανα το πρώτο κι από ό,τι μου λες έκανα καλά. Χαίρομαι που σου άρεσε και μ' ενθαρρύνεις και σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ γι' αυτό :-))))

Matriga είπε...

Γιούλα μου, καλησπέρα!!
Ευτυχώς που επέλεξες να το μοιραστείς μαζί μας, γιατί πραγματικά ήταν κατάθεση ψυχής αυτό το ποίημά σου!
Ο Χριστόφορος με κάλυψε πραγματικά στο σχόλιό του. Kαι γω χάρηκα το αισιόδοξο τέλος!
Eύγε. Πάντα τέτοια όμορφα να μας χαρίζεις Κοχυλένια φιλιά :)))

ღ oneiremataღ είπε...

Μαρία χαίρομαι που σου αρέσει, ειλικρινά ήμουν επηρεασμένη αυτές τις μέρες και μου βγήκε στο γράψιμό μου, η μελαγχολική μου διάθεση είναι φανερή, άλλωστε με δυσκόλεψε αρκετά στο να αποφασίσω αν αξίζει ή όχι αυτό που έγραψα...Σ΄ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά γιατί μου δίνεις με τα λόγια σου δύναμη να συνεχίσω, φιλάκια πολλά :-))))

IonnKorr είπε...

Κάγκελο.

Εννοώ έμεινα κάγκελο.

Ποίηση με ονειρικές εικόνες. Η αδυναμία μου!!!

Τώρα που άρχισες άρχισες την έβαψες.

Θα την στήσω εδώ έξω περιμένοντας το επόμενο.

ღ oneiremataღ είπε...

Καλά απόχτησα φανατικό θαυμαστή -εσένα Ίωνα- δεν το φανταζόμουν...πάντως εγώ πολύ θα το χαρώ αν βοηθήσεις κιόλας εμπνέοντας με να γράψω το επόμενο...
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, καλό σου βράδυ :-)))))

Theodosia είπε...

"απομονωμένη στροβιλίζεται στη λάμψη του απόβραδου"
Μου έδωσες ιδέα για την αυριανή ανάρτηση.
Θα βάλω και το link σου. Συγγνώμη που δεν συμμετείχα στο χθεσινό παιχνίδι.
Η ψυχολογία μου είναι κάπως αυτές τις μέρες.
Χίλιες φορές συγγνώμη, αλλά πιστεύω να με καταλαβαίνεις. Κάποια στιγμή θα σου εξηγήσω.
Πολλά φιλιά!!!

ღ oneiremataღ είπε...

Δε χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη, ούτε να το συζητάς Θεοδοσία μου, σε καταλαβαίνω.Άλλωστε είπαμε όποιος ήθελε έπαιρνε μέρος, απλά επειδή ήταν το πρώτο μου εγώ ενθουσιάστηκα,αλλά απ΄ότι είδα λίγοι ανταποκρίθηκαν, ήταν και παιδιάστικο, εντάξει...Αναρωτιέμαι τί εμπνεύστηκες τώρα, περιμένω μ' ανυπομονησία να το αναρτήσεις.
Όσο για την ψυχολογία σου, εδώ έχω επηρεαστεί εγώ, μαζί και με κάτι άλλα που έχουν συμβεί και κάτι δικά μου,ήρθε κι έδεσε το πράγμα, οπότε είδες τι έγραφα και πως το έβλεπα εγώ μέσα από τα δικά μου μάτια...Ελπίζω ότι όσο περνάνε οι μέρες θα είσαι καλύτερα, απλά γλυκιά μου χρειάζεσαι το χρόνο σου...Αν θες ο,τιδήποτε πες μου. Φιλάκια πολλά :-))))

Apokalipsis999 είπε...

Φαίνεται πως το φθινόπωρο σου φέρνει έμπνευση! Πολύ ωραίο.

ღ oneiremataღ είπε...

Έτσι φαίνεται τελικά παρόλο που εγώ δεν το πίστευα ότι με τέτοια μελαγχολική διάθεση που είχα αυτές τις μέρες θα κατάφερνα να γράψω κάτι της προκοπής, αφού κι αυτό που έγραψα το πέρασα από σαράντα κύματα μέχρι ν'αποφασίσω να το αναρτήσω,άσε που παραλίγο να το διαγράψω κιόλας...Καμιά φορά τελικά η έμπνευση έρχεται εκεί που δεν το περιμένουμε έτσι?
Χαίρομαι που σου αρέσει, ειδικά εσύ που γράφεις και ποίηση μπορείς να το κρίνεις ακόμα πιο αντικειμενικά. Σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ, καλό σου βράδυ :-))))