Η αλλαγή της εποχής?Η αλλαγή της διάθεσης?Η κρίση γενικά της εποχής μας που έχει αντίκτυπο και στις σχέσεις μας?
Τί θα μπορούσε να πει η "Αντζελίνα" στον "Μπραντ" μετά τα σημερινά, για να το δούμε λιγάκι μέσα απ' τα δικά της μάτια...
Αλλάζει η εποχή, αλλάζει η διάθεση
άλλαξες κι εσύ...μα γιατί?
Τί σκέφτεσαι, πού πας και τί γυρεύεις?
Δε σου φτάνω?
Εγώ είμαι εδώ?
Δεν έχω αλλάξει είμαι ίδια εγώ...
εγώ που σου βρισκόμουν,
εγώ που σε νοιαζόμουν,
εγώ που σ΄ αγαπούσα...
Αλλά εσύ έβαλες πάλι πάνω απ' όλα τον εγωισμό
να εξερευνήσεις άλλες αγκαλιές,
να μπλεχτείς σ΄ άλλες περιπτύξεις,
ή μήπως ήθελες να συνδυάσεις συγκινήσεις?
Να μη σε νοιάξει αν εγώ αιμορραγώ, φύγε...
...καλό σου δρόμο και μη με ψάξεις σαν γυρίσεις,
θα ΄χω πάρει άλλο μονοπάτι εγώ,
δεν παίζουν με της ψυχής μου την υπόσταση...
μη μου μιλάς για χωρισμό προσωρινό,
ο χωρισμός είναι οριστικός,
χάρισμά σου... τράβα το δρόμο σου, εμπρός.....
ydp
15 σχόλια:
Πω ... πω ...
Εμπνεύσεις ποιητικές από έναν χωρισμό!!!!!
χα..χα..
Εξελίσσεσαι... εξελίσσεσαι...
Εξελίσσομαι βέβαια, αλλά...τώρα αυτό το βλέπεις με καλό μάτι εσύ ή όχι?????...
Απ΄το μπλογκ σου να ξαναπεράσω σήμερα ή είναι ασφαλέστερο λες να παραμείνω εδώ, στη γωνίτσα μου????
Με ότι και αν καταπιάνεσαι, τα καταφέρνεις υπέροχα!! Ακόμη και ο χωρισμός σου είναι καλλιτεχνικός και με ποιητικό οίστρο :-)
Μην μου στεναχωριέσαι... Καλό κουράγιο.
Θα βρεθεί άλλος που θα σε εκτιμήσει περισσότερο ;)
Είσαι άπαιχτη!!! lol
Καλό απόγευμα
χαχαχαχαχ Μαράκι μου όσο υπάρχουν τα πεταλουδίσματα της ψυχής μου στην μεταμόρφωση, στην αναγέννηση, στην αναζωογόνηση, που μου προσφέρουν ανάσα και πνοή ζωντάνιας' δεν ανησυχώ ακόμα για τίποτα, ούτε κι όταν ακροβατώ στο φτερό της πεταλούδας συνδυάζοντας σκέψεις, ονείρατα και λίγο από την πεζή μας πραγματικότητα... :-))))))))
σ΄ ευχαριστώ πολύ, γιατί είσαι καλλιτεχνική φύση και ψυχή κι εσύ και με καταλαβαίνεις...φιλάκια πολλά :-*****
Όλοι αναγνωρίζουμε πόση άξια
έχει η ευχή,
κι ας είναι η μικρότερη.
Το θέμα όμως είναι
πόσοι
και πως επιθυμούμε
κάθε πραγμάτωσή της.
Πολλές φορές ο άνθρωπος
τα θέλει όλα δικά του
κι αλίμονο ξεχνάει
ότι μπορεί
να έχει δίπλα του
αυτό που τόσο λαχταρά
με πάθος και με τρέλα
σα να 'ταν άγνωστο σ' αυτόν.
Κι όταν από κοντά του
φύγει εκείνο που κρατά...
τότε καταλαβαίνει
πως οποίο αγώνα έκανε
άλλο να αποκτήσει
ήταν μια ματαιότητα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΤΗΣ
το παραπάνω μου το έστειλε με μήνυμα ο ποιητής Ευ. Παραμερίτης πριν λίγο, τον ευχαριστώ πολύ και το προσθέτω σαν ένα ακόμα σχόλιο που συμπληρώνει την παραπάνω ανάρτηση.
Αλήθεια είναι: Δεν υπάρχει προσωρινός χωρισμός Μόλις μπει η λέξη στη ζωή ζευγαριού μπήκε και η διαδικασία.
Πάντα απολαυστική, έξυπνη, και πολύ ενδιαφέρουσα με λεπτό χιούμορ πέννα.
Καλό βράδυ!
Ο χωρισμός δεν είναι ποίημα, είναι για αυτούς που δεν αγαπούν ανακούφιση και απαγκίστρωση, ενώ για αυτούς που αγαπούν, είναι κλάμα και πόνος ψυχής, πολύ πόνος...
Κι όπως λέει το τραγούδι: «Τα λόγια είναι περιττά, την ώρα που χωρίζουμε...»
Καλησπέρα σου Χριστόφορε, καμιά φορά υπάρχει κι άλλη διέξοδος,μπορεί με αμοιβαίες υποχωρήσεις κι αν υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που δένουν ένα ζευγάρι να αλλάξουν τα πράγματα και να μην προχωρήσουν στο να δοθεί τέλος στη σχέση τους, αλλά αυτό είναι δύσκολο, γιατί ειδικά αν ραγίσει το γυαλί εύκολα δεν ξανακολλάει...
Ναι, η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να το ...προσεγγίσω ποιητικά και με όσο πιο αναίμακτη περιγραφή μπορούσα το θέμα, αλλά δεν ξέρω αν το κατάφερα...άλλωστε ένας χωρισμός μας στηλιτεύει και δεν είναι εύκολο να τον διασκεδάσεις, όσο κι αν θες, ακόμα κι αν έχει παλιώσει το γεγονός...
Σ΄ευχαριστώ πολύ, καλό σου βράδυ :-)
Σταμάτη μόλις αυτό έλεγα,στο προηγούμενο σχόλιό μου, ότι μπορεί να το έγραψα με ποιητικό λόγο, αλλά ένας χωρισμός δεν είναι εύκολο θέμα να τον περιγράψεις και πολύ περισσότερο να τον ξεπεράσεις, γιατί όλοι μας λίγο-πολύ αγαπήσαμε και βιώσαμε κάποιον χωρισμό στη ζωή μας. Μπορεί το κειμενάκι να έχει ελαφρά αστείο χαρακτήρα, μιας κι έχει συνδεθεί με την εντελώς χιουμοριστική ανάρτηση κατά κάποιον τρόπο του Ίωνα, αλλά τα μηνύματα που περνάει είναι πολύ πιο σοβαρά, έτσι θέλω να πιστεύω...γιατί πώς να το κάνουμε όσες φορές και να κολλήσεις τα κομμάτια σου όταν σπάσεις σαν γυαλί, φτάνεις να έχεις καταντήσει βιτρό στο τέλος που δεν βλέπεται, οπότε...
«Βιτρώ που δεν βλέπεται...» Μεγάλη κουβέντα, με πολύ αλήθεια!
ναι, με πολύ αλήθεια.
Και να διάβαζες την ψυχή μου δεν θα ήσουν τόσο περιγραφική. Κι εγώ βιώνω έναν χωρισμό με δική μου επιλογή του τέλους. Είναι καλύτερα να φεύγεις μόλις δεις τα πρώτα σημάδια κούρασης κι αντενδείξεων παρά να συμβιβάζεσαι. Πολλά φιλιά μάτια μου.
Αν σου πω πως σε σκεφτόμουνα κι εσένα -περισσότερο εσένα μιας κι είσαι λίγο παραπάνω φίλη μου- κι εκείνον σχετικά μ' αυτή την ανάρτηση και κατά πόσο θα σας επηρέαζε αφού είναι τόσο τωρινό αυτό που ζείτε, δεν θα είναι ψέματα.
Φιλάκια πολλά καρδούλα μου και συγγνώμη γιατί η πληγή που αιμορραγεί δεν πρέπει να ματώνει. Ξέρω όμως ότι είσαι πολύ δυνατή κι αυτό μετράει πάνω απ' όλα. Ο χρόνος είναι καλός σύμβουλος και για τους δυο σας.
Εγώ δεν φεύγω εύκολα δυστυχώς, συμβιβάζομαι λίγο περισσότερο αλλά όχι για πάντα κι αν πω τέρμα...είναι τέρμα.
Κι όσο για τις αντενδείξεις τις έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου,αλλά τις περισσότερες φορές τις ξεχνάς.
Γιούλα, πραγματικά σ' ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας το μήνυμα του Ευάγγελλου Παραμερίτη. Πολύ μεγάλα νοήματα μας έδωσες, όπως και η ανάρτησή σου, που με εύστοχο χιουμοριστικό τρόπο περνάει μηνύματα ;)
Εγώ επέλεξα να ασχοληθώ με το θέμα μέσα από τα βίντεό μου, με άλλο τρόπο, αλλά ο δικός σου είναι πιο ενδιαφέρον θα έλεγα.
Όλοι έχουμε περάσει περισσότερους από έναν χωρισμούς, όμως κάθετι που τελειώνει, δεν έχει πια να μας δώσει κάτι σημαντικό και είναι όπως σωστά είπες, σαν το χαλασμένο βιτρώ, που δεν έχει κάτι να θαυμάσεις πια...
Σε βίντει που τραγουδάει η Ελεονώρα Ζουγανέλη, στο τέλος άκουσα τον άνδρα να λέει.. Όταν υπάρχει αγάπη, δεν τελειώνει ποτέ.
Και λέω εγώ τώρα:
Κάθετι που φεύγει από την ζωή μας, δεν είχε μέσα του ένα απαραίτητο συστατικό για να δέσει η συνταγή. Την αγάπη.
Όπου περάσει η αγάπη, η συνταγή μένει ανέπαφη, παρόλο οι σχέσεις μας πάντα θα ταλανίζονται από το πέρασμα του χρόνου και την τριβή που μας δημιουργεί η συνήθεια...
Πολλά κοχυλένια φιλιά
το έθεσες πολύ όμορφα Μαρία μου, δεν έχω κάτι άλλο να πω εγώ πάνω σ' αυτό...καλημέρα σου :-*****
Δημοσίευση σχολίου