καθρεφτίσματα ψυχής ειδώλων...

μια στιγμή στο βάθος της ψυχής τους αχνοφαίνεται μιαν ηλιαχτίδα,
κάτι σα θερμή αναζωπύρωση μιας  εύθραυστης ιστορίας,
που τρεμοπαίζοντας καθρεφτίζεται δειλά μες στα δυο τους μάτια 
και χαράζεται απαλά στα χνάρια του μυαλού τους...
ο φόβος κι η αντίσταση απ΄το χθες χάνονται χωρίς ουσία στο τώρα,
αλλά αλίμονο  στο παρελθόν  τους είχαν κατασπαράξει, 
σπάζοντας σε κομμάτια τον καθρέφτη της ψυχής τους... 

μια θαμπή ανάμνηση που με λυγμούς κατακεραυνώνει , 
λάθη που τους σημάδεψαν, που τους καταρράκωσαν...
τώρα όμως καθρεφτίζονται ξανά ατενίζοντας αισιόδοξα το αύριο...
μη μόνο αναποδιά σπάσει πάλι το γυαλί  
-ξανά κατάλοιπο του φόβου στο προσκήνιο κι αστάθεια-
και βρεθούν στην άλλη του πλευρά,
σκιές παγιδευμένες μέσα στο παγερό εικονικό υποσυνείδητο, 
κει που δε βρίσκει διέξοδο να αντικρίσει η ψυχή του ενός την ψυχή του άλλου,
 κλειστό και το μονοπάτι στο άχρονο τους, να ψάχνουν τρόπο για ιδανικής επαφής ταύτιση...

αποφεύγοντας τις ρωγμές που οδηγούν στην άλλη πλευρά του καθρέφτη
που φυλακίζει τα είδωλα σε γυάλινες αντανακλάσεις,
σε παιχνιδίσματα άχρωμα, άυλα, άπνοα, άχρονα, αφύσικα...
άκου τη φωνούλα εκείνη μέσα στο μυαλό της που ουρλιάζει σπαρακτικά...

 "μην κοιτάζεις το καθρέφτη της ψυχής σας μόνο κοίτα τα μάτια του 
εκεί  να ψάξεις μόνο  για να βρεις αυτό που ζητάς...
το ολογράφημα του ειδώλου σου μέσα στα μάτια του
και η ολοκλήρωση σου μέσα στης ψυχής του τα κρυφά μονοπάτια
μπορούν να σβήσουν το μαγνητισμό του καθρέφτη 
και να σε παρασύρουν μακριά απ' τις διαστρεβλωμένες εικόνες με ασφάλεια...
αν δεν μπορείς να αποφύγεις την έλξη του,

αν νιώθεις να σε κυνηγάνε τα φυλακισμένα είδωλά σας,
να προσπαθούν να  σ' αρπάξουν στο ψεύτικό τους
και δε μπορείς παρά ν' αντισταθείς σθεναρά
πέταξέ τον, σπάστον σε μύρια κομμάτια 
να μη μπορέσει να σε παγιδέψει ποτέ ξανά..."
παραλειπόμενο συνειδητοποίησης...
 Ο καθρέφτης τούτος αν και μαθημένος  να αντέχει το ψέμα, 
αδυνατεί όμως να παραβλέπει και την αλήθεια...
 κι η  αλήθεια είναι συγκεκριμένη, χωρίς παραισθήσεων αλλοιώσεις πια...
το αληθινό αντιλαμβάνεται, αντικρίζει το ψεύτικο και του επιβάλλεται...

 τώρα  το συγκεκριμένο ψάχνει ανταπόκριση στα όμορφα και στα άσχημα  
στην ύπαρξη και στην απόλυτη ζεστασιά του βλέμματός τους
στην αίσθηση χαράς, στην έκρηξη ευτυχίας που ζωγραφίζεται στα μάτια τους,
στο όμορφο συναίσθημα που έχει απόηχο στο είδωλο της ψυχής τους,
μιας ψυχής που παλεύει να μείνει άθικτη κι αλώβητη αυτή τη φορά 
προστατευμένη απ' το όραμα του έρωτά τους...

κι αν η αγάπη είναι ικανή να προστατεύει της καρδιάς τη λάμψη,
η λάμψη ρυθμικά βάλλει κι  αποκτά αντίκρυσμα στο είδωλό της,
χαρίζοντάς του άπλετο φως κι αναδύοντας καθρεφτίσματα μυρωμένης αφθαρσίας...

                                                                      ydp