Πρώτη ιστορία:
"Συγνώμη", είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, "είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρω αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;""Ο Ωκεανός", απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, "είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα".
"Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.
Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!
Δεύτερη ιστορία:
Κάποτε ένας πήγε και χτύπησε την πόρτα του Αγαπημένου. Ο Αγαπημένος τότε ρώτησε: "Ποιος είναι;;;" και τότε εκείνος απάντησε: "Εγώ!!!" Τότε η φωνή του Αγαπημένου απάντησε: "Εδώ ΔΕΝ υπάρχει χώρος για ΜΕΝΑ και για ΣΕΝΑ." Και η πόρτα έμεινε κλειστή.Μετά από έναν χρόνο ΜΟΝΑΞΙΑΣ και ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ ο άνθρωπος ΞΑΝΑΠΗΓΕ στη πόρτα του Αγαπημένου και την ξαναχτύπησε.
Τότε η φωνή του Αγαπημένου ξαναέκανε την ίδια ερώτηση: "Ποιός είναι;;;" Και ο άνθρωπος απάντησε: "ΕΣΥ!!!"
Τότε η πόρτα του άνοιξε μονομιάς...
Τρίτη ιστορία:
Ένας άντρας ταξίδευε μέχρι που μια μέρα συνάντησε έναν δάσκαλο. Αφού πρώτα τον χαιρέτησε ευγενικά τον ρώτησε: "Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τον Θεό. Έχω ψάξει παντού όπου είπε ότι θα είναι -στις κορφές των βουνών, στη σιωπή της μονής, στην κατοικία των φτωχών....""Τον βρήκες λοιπόν;" ρώτησε ο δάσκαλος.
"Όχι δεν τον έχω βρει... Εσύ;;" απάντησε ο ταξιδιώτης.
Τι μπορούσε να πει ο Δάσκαλος; Ο απογευματινός ήλιος έστελνε τις χρυσές του ακτίνες μέσα στο δωμάτιο. Εκατοντάδες σπουργίτια τιτίβιζαν πάνω σ' ένα δέντρο. Μια σφίγγα προειδοποιούσε ότι ετοιμαζόταν να τσιμπήσει, και τώρα αυτός ο άντρας μπορούσε να κάθεται εκεί και να λέει ότι δεν Τον έχει βρει.
Τέταρτη ιστορία:
Μια αλατένια κούκλα, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Είχε μαγευτεί από την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε."Τι είσαι;" ρώτησε η αλατένια κούκλα.
"Έλα μέσα και δες μόνη σου" απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.
Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.
"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ"
πηγή : tech.pathfinder.gr
10 σχόλια:
Γιούλα
Πολύ διδακτικές και όμορφες ιστορίες...
Tι όμορφες και διδακτικές ιστορίες είναι αυτές; Μπαίνω στον χώρο σου και ξεχειλίζω από ευαισθησία που είναι διάχυτη παντού.
Χαίρομαι που σε συνάντησα.
@IonnKorr
ναι είναι όμορφες διδακτικές κι απλές ιστορίες και χαίρομαι που σου αρέσουν, αλλά μόνο στο δικό σου μπλογκ βρίσκουμε ακόμα πιο πολύπλοκης φαντασίας ιστορίες Ίωνα, καλό σου βράδυ :-)))))
@Theodosia
σ΄ευχαριστώ γλυκιά μου Θεοδοσία κι εγώ χαίρομαι πολύ-πολύ που είσαι φίλη μου και στο μπλογκοχώρο και στο φατσοβιβλίο κι είσαι το φωτεινό αστέρι μας με τη γραφή σου και την μοναδικότητα της έμπνευσής σου, καλό σου βράδυ, φιλάκια πολλά :-)))))
Μικρά κομμάτια..
Μία μέρα ο Μαντζούσρι, διδάσκαλος της σοφίας, επισκέφτηκε μία συγκέντρωση φωτισμένων. Όταν έφτασε, όλοι είχαν φύγει εκτός από τον Βούδα Σακυαμούνι και ένα κορίτσι, που καθόταν σε ένα χώρο με απαράμιλλη αγνότητα και είχε πέσει σε βαθύ διαλογισμό. Ο Μαντζούσρι ρώτησε τον Βούδα, πως ήταν δυνατόν ένα απλό κορίτσι να μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθύ διαλογισμό, που ούτε εκείνος δεν μπορούσε να επιτύχει. Ο Βούδας αποκρίθηκε, «κάνε την να βγει από το διαλογισμό και ρώτησέ την μόνος σου».
********
Ο Ρυόκαν, δάσκαλος του Ζεν ζούσε πολύ απλά σε μία μικρή καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού. Ένα απόγευμα επισκέφτηκε την καλύβα ένας κλέφτης, αλλά είδε πως δεν υπήρχε τίποτε για να κλέψει. Γυρνώντας ο Ρυόκαν βρήκε τον κλέφτη και του είπε: «Ίσως έχεις έρθει από μακριά για να με επισκεφτείς και δεν πρέπει να γυρίσεις πίσω με άδεια χέρια. Σε παρακαλώ πάρε τα ρούχα μου ως δώρο». Ο κλέφτης μπερδεύτηκε. Πήρε όμως τα ρούχα και έφυγε.
Ο Ρυόκαν στεκόταν γυμνός και κοίταζε το φεγγάρι. «Αχ καημένε φίλε» συλλογίστηκε, «μακάρι να μπορούσα να σου χαρίσω αυτό το πανέμορφο φεγγάρι...»
Φιλί.... πεταλούδισμα σιωπής...
@Kakia_p
Μικρά κομμάτια που συμπληρώνουν όμορφα τα παραμυθάκια της ανάρτησής μου, σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ...καλημέρα σου, φιλάκια πολλά :-)))))
Αν και δεν είμαι σούφι (μυστικιστής) θα ήθελα να συμπληρώσω σαν σχόλιο εδώ και κάτι άλλο που βρήκα στον @χώρο και να μοιραστώ μαζί σας μερικά ωραία σοφά λόγια του μεγάλου σούφι, του Jalaladdin Rumi που αγγίζουν όσους έχουν τρυφερή καρδιά.
“Στην αγάπη να είσαι σαν τον ήλιο. Στη φιλία και στην αδερφοσύνη να είσαι σαν νερό που κυλάει. Στο να διορθώνεις τα λάθη, να είσαι σαν τη νύχτα. Στην ταπεινοφροσύνη να είσαι σα τη γη. Στον θυμό να είσαι σαν νεκρός. Να φαίνεσαι όπως είσαι ή να είσαι όπως φαίνεσαι”,
“Πόσους ανθρώπους είδα χωρίς να έχουν πάνω τους ένα κομμάτι ρούχο. Πόσα ρούχα είδα χωρίς να υπάρχουν μέσα τους άνθρωποι”,
“Το ότι το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια, είναι που το έχει κάνει να μυρίζει όμορφα”,
“Μη πουλάς καθρέφτες στην αγορά των τυφλών, μην απαγγέλλεις ποιήματα στην αγορά των κουφών”,
“Μόνο δάκρια μπορούν να καθαρίσουν την εσωτερική μας βρομιά, όχι το νερό”,
“Θες να πηδήξεις πάνω στα κοφτερά σπαθιά. Μη φεύγεις ποτέ χωρίς να πάρεις μαζί σου την πανοπλία της μετάνοιας”,
“Αν δεν κλάψουν τα σύννεφα, πώς θα γελάσουν τα λιβάδια?”,
“Αυτός που από ένα αγκάθι καλλιεργεί ένα τριαντάφυλλο, μετατρέπει τον χειμώνα σε άνοιξη”,
“Τι είναι το χρυσάφι? Τι είναι η ψυχή? Τι είναι τα μαργαριτάρια αν δεν θυσιάζονται για το χατίρι μιας αγάπης και για μια γλυκιά καρδιά?”,
“Όποιος έχει μια ομορφιά, να ξέρει ότι είναι δανεική”,
“Μπορεί να φτάσεις στο πιο υψηλό σημείο αλλά ο φόβος να μη το χάσεις, θα σε σκοτώσει”,
“Η τάουμπα (μετάνοια) είναι ένα άλογο το οποίο πηδάει απ’ το χαμηλότερο μέρος της γης στον ουρανό, μέσα σε μία στιγμή”,
“Τι είναι η δικαιοσύνη? Να βάζεις κάτι στο σωστό μέρος. Τι είναι η αδικία? Να παίρνεις κάτι από εκεί που πρέπει και να το βάζεις κάπου αλλού”,
“Το να επισκέπτεσαι τους φίλους χωρίς ένα δώρο, είναι σαν να πηγαίνεις στον μύλο χωρίς σιτάρι”,
“Αν έχεις μυαλό και καρδιά, κάνε φίλους και λύσε τις υποθέσεις σου με διάλογο”,
“Αυτός που ψάχνει να βρει έναν φίλο χωρίς ελαττώματα, τότε θα μείνει χωρίς φίλους”,
“Αν κάποιος λέει έναν όμορφο λόγο, είναι επειδή κάποιος τον ακούει και τον καταλαβαίνει”,
“Αν θέλεις να καταλάβεις ποιος είναι κάποιος, δες τους φίλους του”,
“Κάποιος που η καρδιά του και ο λόγος του δεν είναι ένα, τότε ακόμα και αν γνωρίζει και μιλάει εκατό γλώσσες, θεωρείται ότι δεν έχει γλώσσα”,
“Χωρίς ενδοιασμό ο λύκος θέλει να φάει το πρόβατο. Το ανόητο είναι ότι μερικές φορές το πρόβατο ερωτεύεται τον λύκο”,
“Όλο τον κόσμο έψαξα αλλά απέτυχα να βρω κάτι καλύτερο από τον καλό χαρακτήρα”.
Πηγή:
“Pearls of wisdom from Mawlana”,
Μα είναι πολύ όμορφες απλές και σοφές ιστορίες. Και σε όποια ηλικία και να είσαι μαθαίνεις και μαθαίνεις με ένα χαμόγελο στα χείλη. Αληθινά μαργαριτάρια!
@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Χαίρομαι που σου αρέσουν τόσο και που τις θεωρείς διδακτικές ιστορίες, εσύ κιόλας που έχεις τόσα πολλά να μάθεις και να πεις σε όλους μας με τις εμπειρίες σου και τον μοναδικό τρόπο έκφρασης και γραφής σου!!!!!
Νομίζω πως οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Σούφι τα έχουν πει όλα...
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί γράφουμε οι υπόλοιποι...
@to alataki
Ε δε νομίζω ότι εμείς γράφουμε προσπαθώντας να τους φτάσουμε,απλά μας αρέσει αυτός ο τρόπος έκφρασης και το κάνουμε (καταχρηστικά μιλάω σε α' πληθυντικό πρόσωπο,χωρίς φυσικά να βάζω και τον εαυτό μου μέσα, γιατί διαφορετικά πώς να το έλεγα?... )άλλωστε δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, απλά καλά θα ήταν που και που να θυμόμαστε όσο μπορούμε κι όσα εκείνοι έχουν γράψει για να μην ξεχαστούν...
Δημοσίευση σχολίου