O μύθος του αθάνατου θεού Έρωτα και της θνητής Ψυχής...

Ο Έρωτας και η Ψυχή είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ  μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα.

 ......................................................................

Βρισκόμαστε στην αρχαιότητα, όπου ο Θεός Έρωτας έχει σαν αγαπημένο του παιχνίδι κι ασχολία, να βασανίζει τους θνητούς, τρυπώντας τους με τα βέλη του ανάβοντας άσβεστα πάθη μέσα τους και βλέποντάς τους να βασανίζονται να διασκεδάζει εκείνος.
Κάποτε όμως βρήκε κι αυτός τιμωρία σαν κι αυτή που επέβαλε στα θύματά του κι έτσι ο υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά δεν γλίτωσε από τα βέλη του ούτε ο ίδιος. 
Κάποια μέρα παίζοντας με το τόξο του, το έστρεψε κατά πάνω του κι από λάθος τρυπήθηκε από ένα του βέλος. Αποτέλεσμα? Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Ερωτεύτηκε  την Ψυχή, μια θνητή που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας.

Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Μεγάλωνε φυσιολογικά στο σπίτι των γονιών της, μαζί με τις αδερφές της.Όμως γρήγορα μαθεύτηκε η απίστευτη κι απαράμιλλη ομορφιά της κι  άνθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να την θαυμάσουν, πολλές φορές τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε,ζήλεψε παράφορα που μια φτωχή θνητή της έκλεβε τη δόξα και τις τιμές των θαυμαστών και πιστών της κι αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Έρωτα. 

Εκείνος ανέλαβε αμέσως δράση για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της μητέρας του κι αποφάσισε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. 

Ωστόσο,στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά πάνω του μια μέρα ερωτεύτηκε κι ο ίδιος την Ψυχή.

Τα χρόνια περνούσαν, η Ψυχή μεγάλωνε και γινόταν ακόμα πιο όμορφη αλλά κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί. Οι γονείς της δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό από το μαντείο, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί.Πήγαν λοιπόν στο μαντείο των Δελφών και ζήτησαν από την Πυθία να τους αποκαλύψει τι συμβαίνει και δεν μπορούν να παντρέψουν την ομορφοκόρη τους. Ο θεός Απόλλωνας, θείος του Έρωτα κι αδερφός της Αφροδίτης, επηρέασε την Πυθία στην απόφασή της κι εκείνη υπό την καθοδήγησή του μαζί και του θεού Έρωτα έδωσε τον παρακάτω χρησμό:

«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί».

Αμέσως όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αλλά μην μπορώντας να πάνε κόντρα στη θέληση των θεών, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το “τέρας” του βουνού.

Ο γάμος έγινε και η Ψυχή μεταφέρθηκε στα ανάκτορα του "τέρατος" να ζήσει με τον άντρα της. Αλλά ο καιρός περνούσε κι εκείνη δεν μπορούσε να τον δει, μιας κι εκείνος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.

Περνούσε υπέροχα μαζί του αλλά προβληματιζόταν γιατί δεν τον είχε δει ποτέ.

Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει επίσκεψη στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Έτσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει αυτή πρώτη.

Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, αποφασισμένη να κάνει εκείνη κακό στον άντρα της πρώτη.Το βράδυ ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της, στο σκοτάδι όπως κάθε φορά. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, σηκώθηκε πήγε πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και πατώντας στις μύτες των ποδιών της τον πλησίασε. Έγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Έρωτα.

Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Έρωτα. Εκείνος ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντας της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί πια, αφού αυτή – μια θνητή – είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου.

Μετανιωμένη η Ψυχή από τις τύψεις, αλλά και τρελή από λαχτάρα για κείνον, άρχισε να αναζητά τον Έρωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από πολλή περιπλάνηση έφτασε σε ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την θεά Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της.

Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Έρωτα σ΄ένα κρυφό μέρος στο παλάτι της που κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει, μέχρι εκείνος να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. Όταν όμως άκουσε τις ικεσίες της Ψυχής που την παρακαλούσε να την αφήσει να τον δει, αποφάσισε να την τιμωρήσει αλλά δυσκολέυοντάς την κιόλας, οπότε της απάντησε ότι για να γίνει αυτό και να δει τον αγαπημένο της,  θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες.

Οι δοκιμασίες ήταν δύσκολες, αλλά η Ψυχή κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τις δυο πρώτες με επιτυχία. Η πρώτη ήταν να φέρει το χρυσό μήλο από τον λαμπρό κήπο του θεού Ήλιου στην Αφροδίτη και η δεύτερη ν΄αρπάξει τον σκοτεινό μανδύα της Λητώς της θεάς της νύχτας. Ωστόσο η τελευταία δοκιμασία απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να φέρει το κουτί της Περσεφόνης στην θεά. Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η Ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.

Η Ψυχή  κατέβηκε στον Άδη, όπου κατάφερε με πονηριά να πάρει το κουτί, αλλά δεν μπόρεσε ν' ααντισταθεί στον πειρασμό να το ανοίξει για να πάρει λίγο φάρμακο ομορφιάς για τον εαυτό της.  Όμως  στο κουτί η Περσεφόνη δεν είχε βάλει κανένα μαγικό φίλτρο που θα μπορούσε να την κάνει πιο όμορφη, αλλά τον Μορφέα, που την έριξε σε βαθύ ύπνο.

Όταν ο Έρωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον ΄Ολυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Έρωτα,αλλά κι από τις δυσκολίες που είχαν περάσει οι δυο τους τόσο καιρό, αποφάσισε να σώσει την Ψυχή, κι όχι μόνο αυτό αλλά την έκανε κι αθάνατη, επιτρέποντας στον Έρωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα.

Αυτός είναι ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής όπως τον αναφέρει -με ελάχιστες δικές μου παρεμβάσεις- ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα. Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων μας.

ydp