Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp
Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp
ας στηρίξουμε το χαμόγελο του παιδιού
"αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα"
ღ θεωρία του χάους ღ
ღ oneiremata ღ on google+
ღ oneiremata on twitterღ
ღ oneiremata on YouTube ღ
ღ oneiremata's treasuresღ
ღ on fb ღ
κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα // licensed under Creative Commons Attribution
ღ Η ψυχή σου μοιάζει με... ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ?!! ღ
ღ Ψυχή ελεύθερη, γεμάτη χρώματα και ζωντάνια! Θέλεις να πετάς ψηλά αλλά μένεις πάντα κοντά στους ανθρώπους που αγαπάς. Σε διακρίνει η αφοσίωση, η κατανόηση, η ζεστασιά που κρύβει η καρδιά σου! Αυτό που αγαπάνε πιο πολύ οι άλλοι σε σένα είναι το χαμόγελό σου! Τα μάτια σου κρύβουν μια θλίψη που λίγοι ξέρουν τι σημαίνει. Ζεις την στιγμή έντονα σαν να είναι η τελευταία, αν και συχνά κάνεις λάθη. Πρόσεξε τα φτερά σου, είναι εύθραυστα! ღ
ευφυολογήματα
' μεγάλων' και ' μικρών' ανθρώπων...
ღ oneiremata ღ στα top Blogs
Το πεπρωμένο, σαν τη σκιά της φοινικιάς, προηγείται παντού είναι ο δρόμος σου και το αχνάρι των βημάτων σου όπου και αν πας σε κυκλώνει καθρέφτης βαλμένος πάνω στη άμμο της σκέψης σου. Τα κύματα σε οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου άδειο κοχύλι, πεταμένη στο θυμό της. Κάποιοι όμως είναι τυχεροί. Στ' άδεια κοχύλια της ψυχής τους οι νεράιδες της θάλασσας κρύβουν τα τραγούδια τους. Κάποιοι... Δεν θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου.... Αλκυόνη Παπαδάκη
Θα 'θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη.Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει... Τ.Λειβαδίτης
ღ my banner:
10 σχόλια:
Υπέροχο...
πιο τρυφερό απ'όσο το αντεχουμε μερικές φορες...
σαν παραμυθι... πες μου ότι δεν είναι ένοχο παραμυθι ο Ερωτας!.....
φιλια κουκλάκι μου... παραμυθενια...
@Ποιήτρια των συναισθημάτων το απόλυτο παραμύθι, το πιο αριστουργηματικό, το πιο ένοχο και το πιο μαγευτικό "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" !!!!!!!
πολλά φιλάκια με ευχές για αγάπες παραμυθένιες :)))))
Πραγματικά ... χωρίς συζήτηση το πιό όμορφο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα"
Adre' Rien - A time for us
:)
Υπάρχουν τέτοιοι έρωτες σήμερα;
Που χωρίς δεύτερη σκέψη ακολουθείς τον άλλον στην άλλη διάσταση;
Κάποτε το έλεγα αλλά όταν ήρθε η στιγμή δείλιασα να το κάνω.
@negentropist,
ω ναι, έτσι είναι...!!!! σ΄ευχαριστώ και γι΄ αυτό το άλλο βιντεάκι του τραγουδιού... δεν είναι μοναδικά υπέροχος ο βιρτουόζος του βιολιού Adre' Rien ??!!!!
@Theodosia,
το συγκεκριμένο θεατρικό-έμβλημα του Σαίξπηρ, σύμβολο του απόλυτου παθιασμένου και καταδικασμένου έρωτα...υπάρχουν αλήθεια σήμερα τέτοιοι έρωτες φιλενάδα??????
Ονειρέματα,
Που το θυμήθηκες ? Το είχα δει με τρυφερη και ευαίσθητον ύπαρξη, τρία πακέτα χαρτομάντηλα χρειάστηκε !
Πολύ ωραία μουσική.
Οι απελπισμένοι έρωτες ακολουθούν την ανθρώπινη ιστορία. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ιδίως από την μία πλευρά, του άνδρα ή της γυναίκας, προς την άλλη.
Αλλά και από τις δύο πλευρές να υπάρχει και να είναι έρωτας καταδικασμένος συμβαίνει, έστω και πολύ σπανιότερα.
Ω δεν έχω αξιόπιστο σύστημα ήχου. Και όλο μου υπόσχεται ο γιος μου αλλά τίποτα ακόμη.
Τουλάχιστον την καλημέρα μου θα την λάβεις πάντως.
@GiP,
αμ δεν το θυμήθηκα το συγκεκριμένο έργο,πώς θα μπορούσα άλλωστε?... δεν το είχα ξαναδεί παρά μόνο προχθές σε κάποιο προφίλ ενός καλού φατσοφίλου μου και μου άρεσε γι΄αυτό το έκανα ανάρτηση...η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, διαχρονικότατη,ίσως να υπάρχουν και στην πραγματικότητα τέτοιοι έρωτες, αλλά όσο εξελισσόμαστε τόσο λιγοστεύουν και σπανίζουν...τίποτα δε μας εμποδίζει όμως να τους ονειρευόμαστε, ωραιοποιημένους και τέλειους...!!!
@Χριστόφορε,
ακόμα και η απλή καλημέρα σου ηχεί τόσο μελωδική, σ΄ευχαριστώ κι αντεύχομαι :)))))
Δημοσίευση σχολίου