Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010



κρεσέντο χαρτοπαίγνιου
με τράπουλα σημαδεμένη...
οι παίχτες - αντίπαλοι 
της μιας οικογένειας,
δίπλα-δίπλα  κι απέναντι...
χαρτιά ανακατωμένα
στης τσόχας το τραπέζι'
κι ο άσσος στο μανίκι 
              ξεθωριασμένος........ ydp

click




6 σχόλια:

Theodosia είπε...

"Που 'ναι το φως σου το κρυμμένο, αυτό που χρόνια περιμένω;
Εσύ που λες πως δεν πεθαίνεις μόνο για λίγο ξαποσταίνεις."
Αχ, αυτό το φως!

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία,
αυτό το φως που αναδεικνύει την αλήθεια φιλενάδα :)))))

IonnKorr είπε...

Ελπίζω να μην είμαι ο ξεθωριασμένος άσσος στο μανίκι!!!! χα ...χα..

ღ oneiremataღ είπε...

@Ίωνα,
χαχαχα στο καλό σου, εσύ το πήγες αλλού...όχι, όχι εσύ δεν είσαι τόσο παλιός για να είσαι ξεθωριασμένος...

εγώ απλά το ανέφερα σαν λογοπαίγνιο για να επισημάνω πως το φως το κρυμμένο και οι μάσκες που πέφτουν μέρα με τη μέρα, δυστυχώς μας κάνουν να ανακαλύπτουμε πως έχουμε (ουσιαστικά άλλοι έχουν, αλλά βάζω και τον εαυτό μου μέσα) όλο και λιγότερους κρυμμένους άσσους στο μανίκι...

~reflection~ είπε...

Ο Άσσος είτε ξεθωριασμένος από την απραξία, είτε από την πολύ χρήση,
πάλι Άσσος είναι....

θυμασαι το τριανταφυλλο?....
κι αν του αλλαξουν όνομα ίδιο είναι το άρωμά του....

Το σπαθί του να κοιτας...
εκεινο σκουριασμένο πιο μεγαλη ζημια κανει...


φιλια.... μπλόφες στο παιχνίδι με τις τραπουλες του Χρόνου....

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια των συναισθημάτων,
την είδα την μπλόφα σου, συναρπαστική!!.. αντάξια σε καλό παίκτη όπως εσύ.. παρασύρομαι να πάω πάσο,μα όχι...
θέλω κι εγώ να γίνω καλός παίκτης και συνεχίζω..
τα βλέπω κι αυξάνω...

ο άσσος απ' την απραξία παραμένει άθικτος, ατσαλάκωτος, γυαλιστερός...
ο άσσος ο πολυχρησιμοποιημένος είναι εκείνος που ξεθωριάζει, χάνοντας την λάμψη του και γίνεται ένα κακο-μισοσκισμένο χαρτάκι που το κρατάς και νομίζεις ότι θα διαλυθεί, θα λιώσει...
κι αν η πανοπλία του σκουριάσει στου χρόνου την αλάνα, άχρηστη κι εκείνη, πια θα τον ακινητοποιήσει...
το σκουριασμένο σπαθί δε μπορεί να κάνει τη ζημιά που κάνει σαν είναι καινούριο, η λάμα του δεν μπορεί να με ματώσει πια...
παρά μόνο αν το χέρι που το κρατάει έχει τη δύναμη να κάνει ζημιά...

εγώ λοιπόν αντιστέκομαι γυμνό κορμί ξελευτερωμένο απ΄τις σκουριασμένες πανοπλίες και χωρίς σκουριασμένα σπαθιά στο χέρι, στου χρόνου τα χτυπήματα...