στα μπράτσα σου,
στα πόδια σου,
στο σώμα μου ολόκληρο
νότες χαραγμένες..
στα πόδια σου,
στο σώμα μου ολόκληρο
νότες χαραγμένες..
αιώνια κι αδιόρατα κοσμήματα'
ημιτονίων χαραγματιές,
ημιτονίων χαραγματιές,
αποτυπώματα αφής
κι αίσθησης,
κι αίσθησης,
σαν "γιρλάντα φωτεινή
στολισμένου δέντρου",
μια παρτιτούρα
στόλισμα κορμιού...
στολισμένου δέντρου",
μια παρτιτούρα
στόλισμα κορμιού...
όλα υπαρκτά,
μα όλα διάφανα...
οι ψίθυροι,
το βλέμμα,
η αγκαλιά,
η αλήθεια...
πέλαγος αισθημάτων
στην ακινησία στιγμών'
αλμυρά ρυάκια στο πρόσωπο
εκροές άμορφων ονείρων'
ανάσας πνοές
στους χτύπους της καρδιάς μου...
ο φόβος τυλίγεται
σε μια αγκαλιά ανίχνευσης'
σταγόνες νυχτιάς εξατμίζονται,
αργά, πάνω στα χείλη μου...... ydp
οι ψίθυροι,
το βλέμμα,
η αγκαλιά,
η αλήθεια...
πέλαγος αισθημάτων
στην ακινησία στιγμών'
αλμυρά ρυάκια στο πρόσωπο
εκροές άμορφων ονείρων'
ανάσας πνοές
στους χτύπους της καρδιάς μου...
ο φόβος τυλίγεται
σε μια αγκαλιά ανίχνευσης'
σταγόνες νυχτιάς εξατμίζονται,
αργά, πάνω στα χείλη μου...... ydp
4 σχόλια:
Πολύ ωραίο το ποιήμα και ας είμαι ποιό πολύ της ομοιοκαταληξίας. Έχει περιεχόμενο.
//... πελαγος αισθημάτων στην ακινησία στιγμών...//
Ευαίσθητο και ΠΟΛΥ δυνατό !!
@Γιώργο,
σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, η αλήθεια είναι πως είναι κάπως κι είπα να το αλλάξω αλλά πάλι δε μου βγαινε αλλιώς, δεν ξέρω γιατί, ίσως είμαι ντεφορμέ ή κάπως αυτές τις μέρες...
σ΄ευχαριστώ και πάλι :)))
Προσωπικά, «προτιμώ τις νότες από τις λέξεις. Οι πρώτες δεν με πρόδωσαν ποτέ!» που έλεγε κι ο Λα Κορνταίρ. Οπότε άσε τη μουσική να παίζει ατέρμονα μέσα από τις νότες που είτε είναι χαραγμένες στο σώμα είτε στην χάρτινη παρτιτούρα. Θα σε ταξιδέψει στη θάλασσα του συναισθήματος χωρίς τα περιττά λόγια!
@Αποκάλυψη999,
σωστή η συμβουλή σου, αλλά καμιά φορά μια εικόνα είναι εκείνη που προκαλεί την ανάγκη να της βρεις λέξεις να την πλαισιώσεις ή και νότες...
εγώ είδα τούτη εδώ -κάτι άλλο έψαχνα αλλά την είδα και κόλλησα, ήταν και δεν ήταν τολμηρή κι αυτό μου άρεσε- και με έβαλε σε σκέψεις κι ύστερα ήθελα κάτι να γράψω ίσως...βέβαια ξέρω, τα
λόγια πολλά, περιττά, ανούσια...η ζωή μας κατακλύζεται από λόγια χωρίς νόημα...καλύτερα μερικές φορές να σπάσεις τη σιωπή με μια και μόνο λέξη...να πεις κάτι όμως κι ας μην το θεωρείς σημαντικό...αλλά χωρίς περιττά λόγια...
κι η μουσική πάλι πολλές φορές είναι μαγεία όπως το λες από μόνη της...και σε ταξιδεύει...
οι πράξεις πάλι, ποτέ δεν είναι αρκετές...
κι οι σκέψεις...σκόρπιες σκέψεις καταγεγραμμένες στο μυαλό που δεν ανέχεται να τις αντέξει...γι' αυτό ψάχνουν διέξοδο στο μονοπάτι των λέξεων για να πάρουν μορφή...
σ' ευχαριστώ :))
Δημοσίευση σχολίου