Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

κατακόκκινο δάκρυ...



κατακόκκινο δάκρυ στο ποτήρι
ξεχειλίζει...
σταγόνες ιδρώτα στο λαυρισμένο  κορμί
αργά κυλούν...
φλόγας απόβραδου χρωμάτισμα, 
το χάδι σου ανεξίτηλο σφράγισμα...
πάθους μελίσταγμα  στα χείλη,
κατακαίει  θερμασιά τα σωθικά,
κόκκινο φόρεμα μελωδίας
ντύνομαι...
μεθύσματα  αρώματος,
ευωδιάς παραπλάνηση,
 στο απαλό σκοτάδι
στολίζομαι... 

καραμελωμένο γλύκασμα μήλου κόκκινου
στον ουρανίσκο...

κι άμα καμώματα φυγής...
βλέμμα βουβό, 
σιωπής άγνωστη προσέγγιση
νυχτερινό  άγγιγμα,
βαριά πατήματά της στην ψυχή,
κύλισμα στο κρεβάτι μου...
φοράω το δαχτυλίδι της
δένομαι κι αναριγώ...

  
εικόνες προβολής
όλα όσα δε σου είπα
όσα ποτέ  δε θα σου πω... 

λέξεις, στιγμές που μένουν...
δώρισμα κατακόκκινης καρδιάς
στο δείλι της αγκαλιάς...
στο τζάκι σιγοκαίγεται 
η αγάπη'
καπνού στροβίλισμα στα μάτια
            κι η θράκα άσβεστη....... ydp


12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φοβερά Ερωτικό αλλά και συναισθηματικό μαζί (άνδρας είμαι, τα ξεχωρίζω ! Γέλια)

Δυνατό ! Μου άρεσε !!

Σου έυχομαι πολλά Γκολ να βάλεις και στο παιχνίδι του έρωτα !

Πολλές ερωτικές μάχες να κερδίσεις !

Ότι θέλει η αγκαλία σου να το κλείσει μέσα της !

ღ oneiremataღ είπε...

@TζιΠ μου,
μ' ευχαριστεί ιδιαίτερα η εκτίμησή σου σαν άντρας... χαίρομαι γιατί αυτό λίγο - πολύ ήθελα να αποδώσω και να προσεγγίσω όσο μπόρεσα, με τούτες τις απεικονίσεις συναισθημάτων... αν και στον απόηχο του περίφημου μεγάλου ματσ και με την επέλαση του χιονιά αυτές τις μέρες ήταν κομματάκι δύσκολο... :D :D :D
σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ και για τις καταπληκτικές ευχές σου!!!
ένα όμορφο κι ευχάριστο βράδυ :)))

~reflection~ είπε...

Στη διπολικότητα έχει δύο στροφές η Αγάπη.....
μία της προσεγγισης..
μία της απομάκρυνσης....

....μαγεία είναι να καταφέρνεις πέρνωντας τη δευτερη στροφή να ξαναβρίσκεσαι μπροστα στην ...πρώτη!...

Πολλά φιλιά......κατακοκκινα....

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια της αντανάκλασης,
ποιος μίλησε για διπολικότητες και ψυχικές διαταραχές?
Στην αγάπη αναφέρεται, στο χωρισμό (που πάντα φέρνει θλίψη) και στα αποτελέσματα μιας κι καρδιά όταν χαρίζεται παραμένει στην αγάπη ακόμα κι όταν ο ένας απ' τους δυο φεύγει και παραμένει η ελπίδα άσβεστη...
όσο για τις στροφές και τις επικοινωνίες μόνο αν βρίσκεσαι σε κλειστού κύκλου τροχιά τότε μόνο μπορείς να ξαναβρεθείς στο αρχικό σημείο...
πολλά φιλάκια με υγιής ελπίδας άσβεστη φλόγα :))))

Theodosia είπε...

Πολύ μου άρεσε φιλενάδα. Λές γιατί είμαι ερωτευμένη αυτό τον καιρό; Λέει όσα θα ήθελα εγώ να πώ για τα συναισθήματα που με κατακλύζουν.
Πολλά φιλάκια μάτια μου.

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία,
μάλλον έτσι είναι φιλενάδα...
εσύ έχει πει πως νιώθεις εκείνη την ανάγκη και την αναμονή για ένα τηλεφώνημα, μια συνάντηση, την φλόγα που κατακαίει τα σωθικά και την γλύκα των λέξεων στα χείλη...
ίσως και τον εκνευρισμό, την στέρηση, την ανησυχία της μικρής απομάκρυνσης...
φιλάκια πολλά κι από μένα γλυκιά μου :))))

Phivos Nicolaides είπε...

Κατκόκκινο σαν αίμα...

ღ oneiremataღ είπε...

@Φοίβο,
"Μα εμένα την ψυχή μου εμπνέει μια αγάπη κατακόκκινη σαν αίμα, σαν φωτιά κι ας με
ματώνει κι ας με καίει, από τις στάχτες με ξαναγεννά...."

που λένε κι οι στίχοι γνωστού τραγουδιού...και κοίτα να δεις που του ταιριάζει πάρα πολύ στο ποίημά μου τούτο...
καλό υπόλοιπο Κυριακάτικης ξεκούρασης :)))

ποιώ - ελένη είπε...

Κατακόκκινο σαν την αύρα του έρωτα
με έκδηλο συναισθηματισμό
Σε φιλώ γλυκά

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Γοητεύτηκα από τον αισθησιασμό, ανάμικτο με τον ρομαντισμό. Γοητεύτηκα από τις εικόνες που με πέπλο τυλιγμένες αναδύονται. Γοητεύτηκα από τις υπέροχες λέξεις που βρήκες.
Γοητεύτηκα από κείνην που τούτους τους στίχους έπλασε.

ღ oneiremataღ είπε...

@Ελένη της δημιουργικής γραφής κι απεικόνισης,
σ' ευχαριστώ πολύ, νιώθω πως σε άγγιξε λίγο ο συναισθηματισμός μου τούτος... ένα συναισθηματικό ποιηματάκι που αποπνέει λίγη αύρα αγάπης, λίγη αύρα έκφρασης έρωτα...
γλυκά φιλάκια κι από μένα :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Χριστόφορε, με κάνεις να τα χάνω και κοκκινίζω σα μικρό κοριτσάκι με όλα αυτά τα υπέροχα λόγια που μου λες...σ΄ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ!!!
χαίρομαι που λες πως κατάφερα να ξεφύγω απ΄τα τόσο συνηθισμένα μου και να προσθέσω λέξεις κι εικόνες στην έκφρασή μου σε τούτο δω το ποιηματάκι...
κι αν μου λες εσύ πως γοητεύτηκες, εγώ τι να πω για σένα με την καταπληκτικά περιγραφική κι απίστευτα εκφραστική σου γραφή...
ευχαριστώ :))))