Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικο παραμύθι - "Διομελένια"


Η Νύχτα και το Σκοτάδι ήταν δύο αγαπημένα αδερφάκια. Μόνο που διέφεραν πολύ.
Η Νύχτα ήταν χαρούμενη και ξέγνοιαστη ενώ το Σκοτάδι ήταν μελαγχολικό κι απομονωμένο στην έρημη και απόμερη μεριά της πόλης. Γι αυτό, το Σκοτάδι ένιωθε πλήξη, μονοτονία και μοναξιά.
Μάταια το καλούσε η αδερφή του η Νύχτα να βγεί από την βαθειά κρυψώνα του, να έρθει στη γιορτινή πλατεία με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τους Αγιο - Βασίληδες και να παίξουνε με τα παιδιά που έτρεχαν τριγύρω χαρούμενα.

Όταν η θεία τους η Μέρα κουραζόταν από τις πολλές και δύσκολες δουλειές των ανθρώπων, ζαλισμένη από τις πολλές κουβέντες και τις φωνές τους, τα πέρα-δώθε στους δρόμους και στα γραφεία, άνοιγε ένα στόμα τεράστιο και χασμουριόταν.
Τότε από μέσα ξεπετάγονταν νυχτοπούλια, νυχτερίδες, κουκουβάγιες και ξωτικά της νύχτας.

Ο Μπάρμπα Ήλιος, αποκαμωμένος κι αυτός, μάζευε τις κόρες του τις ηλιαχτίδες κι αφού έριχνε ένα τελευταίο βλέμμα τριγύρω, αν όλα ήταν τακτοποιημένα, έλεγε καληνύχτα στη θεία Μέρα κι έγερνε στο πίσω κρεβάτι των λόφων. Σιγά-σιγά, οι δρόμοι, τα κτίρια και τα μαγαζιά ερήμωναν.

Το χιόνι έπεφτε δίχως διακοπή. Ψυχή δεν υπήρχε πουθενά και μόνο δύο παράξενες σκιές άρχιζαν να σαλεύουν.
 Η Νύχτα και το Σκοτάδι, τα δύο αγαπημένα αδερφάκια.
"Έλα, πού είσαι; Βγες να παίξουμε", ψιθύριζε η Νύχτα στο Σκοτάδι καθώς έκανε τσουλήθρα στους παγωμένους δρόμους. Μα τα σκοτάδια δεν φαίνονται, αφού πάντα είναι κρυμμένα σε απόμερα μέρη.

Η Νύχτα επέμενε και καλούσε το Σκοτάδι να βγει χορεύοντας και σιγοτραγουδώντας χαρούμενη, μέσα στους γιορτινούς δρόμους, παρέα με τις νιφάδες χορεύτριες του χιονιού που έπεφταν απαλά επάνω στα κράσπεδα των πεζοδρομίων και στα περβάζια των μπαλκονιών.
Τα λαμπιόνια από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα αναβόσβηναν μπροστά στα παράθυρα των σπιτιών που ήταν στολισμένα με αγγελάκια και Αγιοβασίληδες.
"Βγες να δεις τι ωραία που είναι όλα", ξαναείπε η Νύχτα και καθώς παραπάτησε επάνω σε κάτι, πήρε μια τούμπα και ξαπλώθηκε φαρδιά - πλατειά επάνω στο χιόνι.
Τότε έγινε διακοπή ρεύματος. Όλα τα φώτα της πόλης έσβησαν, μα κι από τον ουρανό σα να έσβησαν ξαφνικά όλα τα αστέρια.

Η Νύχτα βρήκε το Σκοτάδι και τα δύο αδερφάκια συμφώνησαν τελικά να παίξουν ένα παιχνίδι που έπαιζαν συχνά : τις αστρόμπαλες. Καθώς έψαχνε η Νύχτα στον ουρανό να κατεβάσει μια χούφτα αστέρια, το Σκοτάδι της έδειξε κάτι που λαμπύριζε λίγο πιο πέρα στη μέση του δρόμου.

Η Νύχτα έσκυψε και είδε ότι ήταν ένα μικρό αστέρι που στραφτάλιζε το φως του, σαν ψάρι που ανέπνεε στην ξηρά. "Πώς βρέθηκες εσύ εδώ"; Είπε η Νύχτα και το πήρε προσεκτικά στην αγκαλιά της.
Το μικρό αστέρι πρώτα κοκκίνισε, ύστερα έγινε ροζουλί και στο τέλος πήρε ένα χρώμα μελί! Ήταν τόσο όμορφο και φωτεινό που το Σκοτάδι βγήκε από την κρυψώνα του και χαμογέλασε.

Τότε μισοφωτίστηκε η έρημη κι απόμερη γωνιά της πόλης.
- Πώς σε λένε αστέρι-αστεράκι;
- Διομελένια με λένε, είπε αυτό κι αφού γαλαζοπρασίνισε ξανάγινε μελί!
- Και πού μένεις Διομελένια;
- Ουρανού και Σελήνης 4, ζαλίστηκα κι έπεσα εδώ
, είπε και χρυσαφοκιτρίνισε, πριν γίνει πάλι μελί!

Το Σκοτάδι είχε πλησιάσει τόσο πολύ το αστέρι που φωτίστηκε κι άλλαζε κι αυτό χρώματα.

- Θέλω να μείνεις για πάντα εδώ. Να σ'αγαπώ και να με φωτίζεις, είπε το Σκοτάδι.
- Όχι, θα με ψάχνει η γιαγιά μου η Πούλια, πρέπει να φύγω, είπε κι έσταξε ένα μικρό διαμαντάκι, σαν δάκρυ, στα πόδια της Νύχτας.

Το Σκοτάδι έσκυψε να σηκώσει το διαμαντάκι του αστεριού.
- Μπορώ τουλάχιστον να κρατήσω το διαμαντάκι σου; ρώτησε, μα το αστέρι είχε εξαφανιστεί.

Στο κατώφλι της γης, η γιαγιά η Πούλια είχε φέξει με το αστροφάναρό της κι αφού είδε τη Διομελένια, την πήρε από την αγκαλιά της Νύχτας και την καρφίτσωσε στο πέτο του ουρανού!
Αμέσως άναψαν όλα τα φώτα της πόλης!

Η γιαγιά η Πούλια κι η Διομελένια γύρισαν πίσω στο σπίτι τους κι όλα στον ουρανό και στη γη ξανάγιναν γιορτινά και χαρούμενα! Με τα λαμπιόνια από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα να αναβοσβήνουν μπροστά στα παράθυρα των σπιτιών!

Με τον Αϊ Βασίλη που κάθε τόσο πάρκαρε το έλκηθρο του στις σκεπές των σπιτιών για να ρίξει από τις καμινάδες τα δώρα των παιδιών και με τις νιφάδες χορεύτριες που είχαν στήσει τρελό χορό ολόγυρα στους γιορτινούς δρόμους!

To Σκοτάδι κρυμμένο στην έρημη κι απόμερη μεριά της πόλης σταμάτησε να είναι μελαγχολικό και δεν ένοιωθε πια πλήξη, μοναξιά και μονοτονία, αφού έκρυβε μέσα του το διαμαντάκι του αστεριού!

Κάθε τόσο έπαιζε με την αδερφή του τη Νύχτα και διασκέδαζαν αλλάζοντας χρώματα, όπως το αστέρι.

Ίσως σε κάθε σκοτάδι να υπάρχει κρυμμένο ένα τέτοιο μικρό διαμαντάκι!

                                                                  Δημήτρης Κάσσαρης 

πηγή 

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τρυφερό παραμύθι, των ημερών...

Δεν με λές... στην προηγούμενη ανάρτηση ΔΕΝ είχες αφήσει χώρο για σχόλια έτσι ? Έψαχνα που να αφήσω ένα δεν εύρισκα. Μιλάμε ότι έψαχνα ΠΟΛΥ ώρα !!

Και για να σε κουφάννω ... Τι χρωμα είναι το μαλλί σου ?
Ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο που θα χρησιμοποιηθεί στο ματς του μπάσκετ που θα δημοσειυθέι στις επόμενες μέρες.

ξωτικό είπε...

άκουσα...ξωτικά και ήρθα..
μυρίστηκα και αισιοδοξία επίσης,αφού μοιράζεις λοιπόν διαμαντάκια παίρνω ένα,αφήνω φιλί τρυφερό και ξωτικές ευχές να σου φέρουν τα Χριστούγεννα πολλά πολλά διαμαντάκια...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Πόσο όμορφο και τρυφερό αυτό το παραμύθι...
Και πόσο μ' αρέσουν τα διαμαντάκια απ' τα διομελένια αστεράκια. Και πόσο αντιπαθώ αυτά τα ψεύτικα τα φώτα που σβήνουν τη λάμψη των αστεριών...

φιλάκια καλή μου.

Ανώνυμος είπε...

Oneiremata μου,
τι καλό, τι όμορφο... να μας λες πιο συχνά τέτοιες ιστοριούλες...
Σε φιλώ!!

kariatida62 είπε...

Τρυφερές ιστορίες απο το τρυφερό κορίτσι μας...
Ονειρεμάτα χρειάζομαι την βοήθεια σου για κάτι στο μπλογκ μου...αλλά δεν βρίσκω το mail σου! Ούτε στο youtube μπορώ να σε βρω..στείλε μου σε παρακαλώ ένα μήνυμα!

Phivos Nicolaides είπε...

Γλυκιά, όμορφη ιστιριούλα σαν παραμύθι! Πολλές ευχές από καρδιάς.

ღ oneiremataღ είπε...

@TζιΠ,
χαίρομαι που σου άρεσε κι εσένα τούτο το παραμυθάκι...
δε σε λέω που λες, αλλά ναι είναι όπως το λες για τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση...τί σχόλιο ήθελες να κάνεις?...
αλλά απ΄την άλλη, δε με λες κι εσύ τί σχέση έχει το χρώμα του μαλλιού μου με το μπάσκετ?
αντί να με ρωτήσεις τι ΥΨΟΣ έχω για να δεις αν έχω τα προσόντα ή σε ποια θέση να με βάλεις να παίξω στην ομάδα με ρωτάς το χρώμα του μαλλιού? Τί δηλαδή, αν είμαι ξανθιά θα με βάλεις σούτινγκ γκάρντ, αν είμαι καστανομάλλα θα με βάλεις σμολ φόργουρντ, αν είμαι μελαχρινή πάουερ φόργουρντ, αν είμαι κοκκινομάλλα πλέι μέικερ κι αν έχω ανταύγειες σέντερ??...
και τα κριτήρια για την επιλογή της αντίπαλης ομάδας των αντρών ποια θα είναι άραγε?.....

ღ oneiremataღ είπε...

@Ξωτικό μου,
τι θερμό φιλί, τι όμορφες οι ευχές σου!!!σ΄ευχαριστώ πολύ, αντεύχομαι το ίδιο... εκείνο το διαμαντάκι αισιοδοξίας να σου χαρίσει υγεία κι όμορφες, ευχάριστες γιορτινές μέρες και να πραγματοποιήσει κάθε σου ευχή κι επιθυμία!!!
πολλά-πολλά φιλάκια

Nina είπε...

Τι όμορφη ιστορία....!
Μετά από το παραμύθι σου μπορώ νομίζω να κοιμηθώ...
Καληνύχτα!

ღ oneiremataღ είπε...

@Φυσικένια μου,
πόσο δίκιο έχεις γλυκιά μου, ένα τρυφερό παραμυθάκι πολλές φορές μας γεμίζει με αισιοδοξία κι ένα μικρό αστεράκι έχει τη δική του λάμψη και τη δική του θέση στον ουρανό αρκεί να μπορέσουμε να το δούμε αν απομακρυνθούμε λίγο απ' την εκτυφλωτική λάμψη που τα ψεύτικα φώτα προσφέρουν...
πολλά φιλάκια

ღ oneiremataღ είπε...

@κρινάκι μου ευαίσθητο,
δεν είναι όμορφο παραμυθάκι?χαίρομαι που σου άρεσε η μικρή αυτή ιστοριούλα κι εύχομαι να σου χαρίσει αισιοδοξία και δύναμη!!
πολλά φιλάκια κι από μένα

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάρυ,
γιορτινές μέρες που η ευαισθησία μας αυξάνει κι οι ιστοριούλες αυτές έχουν την τιμητική τους κι είναι ταιριαστές!!!
έχω κάπου μισοκρυμμένη μια διεύθυνση, αλλά έτσι που την έχω που να τη βρεις... θα σου στείλω μέιλ...

ღ oneiremataღ είπε...

@Φοίβο,
ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο παραμυθάκι για μικρούς και λίγο μεγαλύτερους που λόγω των ημερών είναι αρκετά ταιριαστό μας...σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, ανταποδίδω ολόψυχα, πολλές γιορτινές ευχές για υγεία, αγάπη, αισιοδοξία!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@Κατακόκκινη Νίνα μου,
ελπίζω πως σε χαλάρωσε τούτο το παραμύθι και τα όνειρά σου θα είναι φωτεινά σαν το διαμαντάκι της Διομελένιας, κοριτσάκι...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τις νύχτες να έρχομαι... να τρέφομαι τρυφερά παραμύθια...

Apokalipsis999 είπε...

Η χαρά είναι συνώνυμη του φωτός, και το παραμύθι της Διομελένιας μας το θυμίζει χαρακτηριστικά. Μέρες που έρχονται ας τη θυμηθούμε...

ღ oneiremataღ είπε...

@Αποκάλυψη999,
έτσι ακριβώς όπως το λες...το μικρό διαμαντάκι της Διομελένιας που φωτίζει το σκοτάδι και το πλημμυρίζει με χρώματα και φως, ας πλημμυρίσει και τις δικές μας ψυχές με αισιοδοξία τούτες τις γιορτινές μέρες που το έχουμε περισσότερο ανάγκη από κάθε φορά!...

ღ oneiremataღ είπε...

@Λύχνος Καιόμενος,
σ΄ευχαριστώ, να 'ρχεσαι, να ΄ρχεσαι να πλημμυρίζεις φως το μικρό μου χώρο κι ίσως από δω κάποια παραμυθάκια να σου προσφέρουν χαμόγελα αισιοδοξίας κι ευαισθησίας αγγίγματα...και να 'ρχομαι κι εγώ στο δικό σου για να μπορέσω να διατηρήσω λίγη απ΄τη λάμψη που χαρίζεις!...

Alma Libre είπε...

Απλά Υπέροχο !!!
Πόσο λατρέυω αυτά τά παραμύθια ..
πάντα μέ ταξιδέυουν ...
σήμερα μέ ταξίδεψες εσύ .
Σέ ευχαριστώ .
Από καρδιάς σού έυχομαι ..Παραμυθένιες Γιορτές .
Τήν Καλημέρα μου .

ღ oneiremataღ είπε...

@Άλμα Λίμπρε,
για τί να σε πρωτοευχαριστήσω?για τις υπέροχες ευχές σου?για τα καλά σου λόγια? για την επίσκεψή σου στο μπλογκάκι μου? για όλα μαζί λοιπόν, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, χάρηκα τόσο που σου άρεσε η ιστοριούλα κι εσένα και φυσικά σ' ευχαριστώ για τις εγκάρδιες ευχές σου, αντεύχομαι ολόψυχα το ίδιο, παραμυθένιες και χαρούμενες γιορτές με υγεία κι αγάπη!!!
φιλάκια πολλά

Theodosia είπε...

Πολύ όμορφο παραμύθι μάτια μου. Ειδικά ο επίλογος συναρπαστικός.
Σε κάθε σκοτάδι υπάρχει κρυμμένο ένα μικρό διαμαντάκι, που μπορεί να είναι η φίλη μας, όπως είναι για μένα η Ευτυχία, ή ο άνθρωπός μας.
Τελικά νομίζω ότι είμαι τυχερή που το δικό μου σκοτάδι το φωτίζουν δύο μικρά διαμάντια.
Πολλά φιλιά καρδούλα μου!!!

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Υπέροχο!!!
Καλές γιορτές σου εύχομαι...!

ღ oneiremataღ είπε...

@θεοδοσία,
όταν στο σκοτάδι γλυκιά μου, υπάρχει ένα μικρό διαμαντάκι που το κάνει λιγότερο φοβερό και το φωτίζει, και δίνει ελπίδα...είμαστε πραγματικά τυχεροί όσοι μπορούμε να δούμε αυτό το διαμαντάκι σε κάποια πρόσωπα γύρω μας, όπως το λες ακριβώς!...
πολλά φιλάκια κι από μένα μάτια μου!!

IonnKorr είπε...

Α βρε ονειροπόλα Ονειρομάτα ...

ღ oneiremataღ είπε...

@Mωβ σταχτοπούτα της ομορφιάς,
σ' ευχαριστώ πολύ, επίσης καλές γιορτές με υγεία, αισιοδοξία κι αγάπη!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@΄Ιωνα,
αφού δε σου αρέσουν τα παραμύθια και δεν τα πιστεύεις, το ξέρω...εμένα πάλι μου αρέσουν τα παραμύθια με νόημα και μηνύματα, τα όνειρα που δίνουν ελπίδα ζωής και οι ευχές που δίνονται με την καρδιά μας και πλημμυρίζουν θετική ενέργεια και χαμόγελα αισιοδοξίας τους γύρω μας...
καλές γιορτές με υγεία, αισιοδοξία κι αγάπη!!!

to alataki είπε...

Γλυκύτατο και... παραμυθένιο...
Χρόνια γλυκά σου εύχομαι...

ღ oneiremataღ είπε...

@to alataki,
χρόνια σου πολλά γλυκιά μου, καλές γιορτές με υγεία, ευτυχία, αισιοδοξία κι αγάπη σε σένα και σε όσους αγαπάς και σ΄αγαπούν!!!