Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ....

Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν


 

 

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,

κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,

γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή

κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία

μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,

μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.

Γι' αυτό ένα πάρτι σ αυτό το δρόμο

είναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο,

είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,

δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,

ένας σκύλος που απορεί,

ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,

μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,

ένας κρυφός αναστεναγμός,

ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,

ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται

Γι' αυτό ένα πάρτι στο δρόμο των Ονείρων

είναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ' τη στιγμή του ονείρου,

είναι ένα ξέφτισμα ζωής,

ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί

είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,

κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,

κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι

θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει

για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

Πάω να πω στον ουρανό, πάω να πω στο σύννεφο

Πάω να πω στον ουρανό, πάω να πω στο σύννεφο

Το πουλί δεν πιάνεται, το παιδί δε χάνεται

πάνω απ' τον ουρανό

Το πουλί δεν πιάνεται, το παιδί δε χάνεται

πάνω απ' τον ουρανό

Μέσα από τον άνεμο, άνθισε χρυσάνθεμο



 

11 σχόλια:

Matriga είπε...

Δεν θα μπορούσε να είναι ωραιότερο το blog σου!! Υπέροχο και ονειρεμένο, όπως το τραγούδι αυτό.
Καλό ξημέρωμα Γιούλα!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Απλά Υπέροχο!!! Και μάλιστα μοιάζει με σένα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω πως το εννοώ αλλά δεν έχει σημασία.

Μαρια Νικολαου είπε...

Το πουλί δεν πιάνεται... ελεύθερο πάντα μένει από ψυχή...

Καλό ΣΚ εμπνευσμένο :)

Ανώνυμος είπε...

Η ωραιότερη ανάρτηση, τα ωραιότερα λόγια, απο τους μεγαλύτερους δημιουργους... απο τους μεγαλύτερους ηθοποιους....
Δεν έχω λόγια...τα δικά μου λόγια περιττά μπροστά σ'αυτά της οδού Ονείρων....
Σε φιλώ oneiremata μου.....

kariatida62 είπε...

Σκέψεις του Μάνου εκφρασμένες μέσα απο τις μουσικές του νότες, ειπωμένες απο μια αγαπημένη ελληνική φωνή που έφυγε και αυτή για την οδό των ονείρων...μαζί μ'όλους του "μεγάλους"
"Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί
κανείς δεν ζει αληθινά αυτό που θάθελε να ζει..."
Υπάρχει μέσα απ'αυτούς τους στίχους κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που στέλνεις στην μπλογκογειτονιά μας? ;)

Y.γ. Φαντάζομαι τις χαρές που θα κάνει ο Ιαματικός μόλις δει την ανάρτησή σου αυτή!
Καλημέρα Ονειρεμάτα μας!

Despina είπε...

Μέσα από τον άνεμο άνθισε χρυσάνθεμο...

τι καλύτερο
για καλημέρα!!!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ο εξαίρετος και ανυπέρβλητος Χατζηδάκις… η τόσο αισθαντική και βαθιά εκφραστική φωνή του σπουδαίου Χορν…

τόσο όμορφο που δάκρυα φέρνει στα μάτια…

ψυχή μου, μου έκανες το καλύτερο δώρο αυτού του Σαββατιάτικου μεσημεριού!

Roadartist είπε...

Αγαπημένος ο Χατζιδάκις.. Το συγκεκριμένο λατρεμένο!

ღ oneiremataღ είπε...

Η Οδός Ονείρων ήταν μια ιστορική μουσικοθεατρική παράσταση, Roadartist , που ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ -πριν την εποχή μου αρκετά θα έλεγα-, στο θερινό θέατρο "Μετροπόλιταν" της Αθήνας. Το ίδιο όνομα φέρει και ο ιστορικός δίσκος με τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης, Matriga , που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις, ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ.
Η παράσταση γνώρισε μεγάλη επιτυχία, Despina, και θεωρήθηκε το αντίπαλον δέον της Όμορφης Πόλης, της παράστασης του Μίκη Θεοδωράκη που παιζόταν λίγα μέτρα πιο κάτω στην ίδια οδό, στο θέατρο Παρκ. Και εκείνη η παράσταση ήταν μια απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης, Lilium, ωστόσο, παρά την επιτυχία που είχαν και τα δυο έργα, δεν φαίνεται να πέτυχαν κάποια σημαντική ανανέωση του δημοφιλούς αυτού θεατρικού είδους - ή τουλάχιστον ό,τι πέτυχαν δεν είχε συνέχεια -και στην ιστορία έχουν μείνει περισσότερο για τα ιδιαίτερα ποιοτικά μουσικά, kariatida62 -δυστυχώς, όλοι τους είναι πια στη γειτονιά των αγγέλων-, παρά για τα θεατρικά τους επιτεύγματα.
"...Όμως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος.
Κι όταν δεν ονειρεύονται τραγουδούν",
Μαρια Νικολαου, [Μ.Χατζηδάκις]

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για την υπέροχη παρουσία σας στα σχόλια της ανάρτησής μου αυτής!!

Magia da Inês είπε...

Oi, amiga!
Voltei!... e não sei o porquê... fiquei triste com o vídeo e com a música... talvez tenha interpretado
errado... sei lá!...
Bom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
✿ܓܓ ♫
°º
•*• ♫° ·.

ღ oneiremataღ είπε...

@Magia da Inês,♫
•*• ♫ Boa noite amiga
é uma expressão musical, que foi tema antigo: os moradores de um bairro de Atenas estavam fazendo, e narrou um sonho. Em vez de a inspecção komper clássico, havia um fotógrafo (Dimitris Horn) que lista os tipos de vizinhança e de ajudá-los a realizar seus sonhos e desejos. O teatro inteiro, não apenas a cena, representando um bairro como inspiração Minos Argyrakis: o público cenário cercado é muitas vezes apanhado de surpresa pelo aparecimento de atores de vários pontos da praça ...

•* ♫ a música é do último número do show e é muito triste ...•*• ♫

Read more: http://vlahopoulou.blogspot.com/2008/06/blog-post_15.html#ixzz1Bn0gxkec