Άνοιξη εσύ !!

Είσαι μια συννεφιά του στήθους απ' τα βάθη των δασών

 Απαστράπτουσα 
σαν την ολόφεγγη σελήνη

Η σκιά σου θύσανος ή πλόκαμος

σε πείσμα του ουρανού.

Αφήνεις το πλάνο βλέμμα σου 

στις πλαγιές να ωριμάζει

Κι οι άνεμοι το ταξιδεύουν 
στα απάτητα ύψη, στις κορφές

Γίνεσαι ένα με τα άυλα σύννεφα 
και τ΄ απόκοσμα αστέρια.

Απλώνεσαι σαν της νυχτιάς 
τα πέπλα στη συνείδηση

Συνωμοτώντας με τις θεότητες 
και τις νεράιδες των λιμνών

Χορεύεις αλαργινούς χορούς

στις ανάκατες σκέψεις.

Σου φωνάζω να σταθείς 
χωρίς το φόρεμα της μυστικότητάς σου

Κρατώντας στις παλάμες 
το μεγάλο στολίδι του ονείρου

Να σε ντύσω με φαντασίας χρώματα
και μελωδίας αρώματα

Αλλά και κάθε λογής θύμηση
να με παιδεύεις.

Κοίτα με επιστρέφω ξανά

στα βήματά σου πατώ

Και με τα φτερά σου πετώ 
στα ουράνια πλάτη

Ένα είδωλό σου ακόμα, 
έτοιμο να σκορπίσει.

 Σε προσκάλεσα,
στάσου, θέλω πλάι σου να βρεθώ

 Κι ήρθες μεμιάς αψήφιστα,
Άνοιξη, να μείνεις κοντά μου 

Με ασημοκαπνισμένες
φυλλωσιές στα μαλλιά

Και ρίζες διανθισμένες
 ανάκατες πλεξούδες στο λαιμό σου

Με μυστικά ρυάκια στις κλειδώσεις
να ποτίζουν τους ήχους σου

 Ξέχωρα απ΄ την εκρηκτική φωνή
της μαγευτικής σιωπής.

Σε κράτησα στην αγκάλη μου 
ως το μακρινό χάραμα

Δυο σώματα ενωμένα 
σε αχόρταγο παίδεμα ψυχών.

Η ομορφιά σου, φαντάσου,
είναι όλο το ταξίδι μου ...!

Κι απόμεινα τους καημούς μου
τραγουδώντας

 Να ψάχνω για το ποθητό όπλο 

της λησμονιάς.  L . N . - 4/3/2011

** σ΄ ευχαριστώ, πολύ-πολύ όμως...!!!!