άκουσα, είδα, γεύτηκα ...

Άκουσα αυτόν τον ουρανό
με τα χρυσοκόκκινα αέρινα λόγια
και μου μιλούσε σαν αστέρι
και μου μιλούσε σαν φεγγάρι
και μου μιλούσε σα γαλαξίας
κι εγώ απορούσα
ποιος με καθοδηγεί...

Είδα κι αυτή τη λίμνη
με τα γκριζοπράσινα μάτια
που με κοιτούσε σαν δάσος
που με κοιτούσε σα δέντρο
που με κοιτούσε σα φύλλο
κι εγώ απορούσα
ποιος με παρακολουθεί...

Γεύτηκα αυτή τη θάλασσα
με τα γαλανά της αρώματα και μύρα
και μοσχοβολούσε σαν κύμα
και μοσχοβολούσε σα κοράλλι
και μοσχοβολούσε σα βότσαλο
κι εγώ απορούσα
ποιος με επιθυμεί...

Κράτησα κι αυτό το κομμάτι
με το περίεργο χρώμα και σχήμα
που μου ταίριαζε με το σχέδιο
που μου ταίριαζε με την ζωγραφιά
που μου ταίριαζε με τη ζωή μου
κι εγώ απορούσα
Ποιος μ’ εμποδίζει
να το συμπληρώσω...

λόγια...στιγμές...εικόνες...
αξίζουν για να υπάρχουν…
αξίζουν για να υπάρχουμε...ydp