πες μου γιατί...

...ανοίγω ξανά το μικρό μου λεύκωμα των εφηβικών μου χρόνων να το ξεφυλλίσω για άλλη μια φορά...οι αναμνήσεις μου έντονες ξεπηδούν απ΄τις  μισομουντζουρωμένες σελίδες του και με συνεπαίρνουν...


βλέπω μπρος μου τους στίχους ενός αγαπημένου  τότε τελικά τραγουδιού... το έχω συνδέσει με την νεανική μας πρώτη αγάπη αυτό το τραγούδι...


διαβάζω κάπου...

πες μου γιατί...
να αναζητώ τόσο πολύ την αγκαλιά σου?
...να θέλω τόσο πολύ να βρεθώ σιμά σου...?
φταίει που μου είπες πως...
"είμαι τα πάντα για σένα"!
φταίει που μου είπες πως
"είμαι εγώ μόνο για σένα"...
και πίστεψα την κάθε σου λέξη,
ρούφηξα αχόρταγα το κάθε σου βλέμμα και λάτρεψα την κάθε μας στιγμή...

κι έγραφα παρακάτω...


και μού πες...
"θα σ΄ανεβάσω στα ουράνια
να σε χαϊδέψουν τα σύννεφα κι οι αγέρηδες...
να παίξεις κρυφτό με τον ήλιο και το φεγγάρι"...!!!!





θυμήσου,
πως μου πες...
"θα σε βάλω στο πιο ψηλό δεντρί
να χρωματίσουν τα χρώματα της ίριδας τα μάτια σου...
να σου γλυκοτραγουδήσουν τα πουλιά,

και να σ΄ευωδιάσουν με μυρωδιές τα λούλουδα"...!!!!


...ακόμα το θυμάμαι πως στις πιο γλυκές στιγμές μας,
μου ΄ταζες "να μου χαρίσεις του ουρανού τ΄αστέρια...
 κι ότι θα μου τά 'βαζες στόλισμα στα μαλλιά μου..."

και θυμάμαι...του χρόνου εκείνου η πρώτη αναπνοή κι η ανάσα του 

η τελευταία μας βρήκε αγκαλιασμένους να χαρίζουμε απλόχερα ο ένας στον άλλον στιγμές απέραντης ευτυχίας... στιγμές που ονειρευόμουνα κι ένιωθα η καρδιά μου να ζωντανεύει μόνο δίπλα σου 
να χτυπά μόνο για σένα...
μόνο μαζί σου...
το δείλι της άνοιξης του επόμενου χρόνου σιγά-σιγά μου παρουσίασες ένα άλλο σου πρόσωπο...μου είπες πως ήθελες να ζήσεις ίσως και κάτι άλλο...πως ήθελες να γνωρίσεις καινούριες εμπερίες και...
 λίγο-λίγο απομακρύνθηκες από κοντά μου...


πίστεψα τότε ότι βρέθηκες σ' εκείνο το περίφημο σταυροδρόμι της ζωής σου και σ' άφησα ελεύθερο ν' αποφασίσεις ποιον τελικά δρόμο θ' ακολουθήσεις χωρίς εγώ να σε φέρω σε δίλημμα...έλπιζα ότι η καρδιά σου θα σε οδηγούσε και πάλι κοντά σε μένα...


... ήθελα πολλές φορές να σε πάρω να σου πω...



"...πες μου γιατί οι ψεύτικες οι υποσχέσεις σου ??
...πες μου γιατί έφυγες ??


...πες μου γιατί όλα να θυμίζουνε εσένα ?..."






δεν το τόλμησα ποτέ... και μάταια περίμενα εκεί στο σταυροδρόμι να φανείς για μέρες...μήνες...



μετά σιγά, σταθερά προχώρησα κι εγώ... προσπέρασα...
όχι εύκολα...
όχι αμέσως...
όχι απλά, μιας κι όπως λέει κι ο Neruda
"Love is so short, forgetting is so long." {κι αν η αγάπη είναι τόσο λίγη, το να ξεχάσεις χρειάζεται πολύ χρόνο...}

κλείνω βιαστικά το μικρό τετράδιο...
πλημμυρισμένη απ' τις αναμνήσεις μου και τα αισθήματά μου τα ξεχασμένα μα όχι λησμονισμένα...
 πες μου γιατί?...

νεανικές τρέλες ?...

κι όμως την αγάπη και τον έρωτα μόνο με νεανική τρέλα πρέπει να τα ζεις...!!!!!!!

...για ένα πράγμα σ΄ ευγνωμονώ ακόμα πάντως...να σου πω γιατί?...
μου έμαθες να λατρεύω την ποίηση.............................    ydp