Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

τρυφερό ροζ

...πάντα μου άρεσε το ροζ...!!!
το απαλό ροζ...το τρυφερό ροζ...
σαν χρώμα,σαν ιδέα, σαν εικόνα...
από την παιδική μου ηλικία...
τώρα τελευταία όμως ίσως μου αρέσει λίγο παραπάνω...
ίσως να το βάζω περισσότερο στη ζωή και στο μυαλό μου, στις σκέψεις μου...
από αντίδραση ή σαν αντίδοτο για την τόση μαυρίλα...

το ευαίσθητο και τρυφερό ροζ των λουλουδιών... 

λουλούδι σκυλάκι... 


 κρινάκια...


 αζαλέα...


 καμέλια...


τριαντάφυλλο...


 παιώνια...


κι όταν οι κάκτοι ανθίζουν...
το τρυφερό τους ροζ...!!!


 το τρυφερό ροζ των λουλουδιασμένων  δέντρων...

 
της κερασιάς...

 της αμυγδαλιάς...

 της μανόλιας...

 της κουκματσάς...

το ροζ της αφηρημένης τέχνης...


το ροζ της φαντασίας... 


το ροζ των χρωμάτων του σύμπαντος...


 το ροζ όταν ροδίζει η αυγή...

το ροζ στις ζωγραφιές...
 
ο ροζ πάνθηρας...


το ροζ της μουσικής...




Κι όταν μου φύγεις πώς θ αντέξω
να ξαναπάω να ξαναπαίξω
παιχνίδια ασπρόμαυρα
χωρίς εσένα πώς θα ζήσω
τώρα που μ άνοιξες το γκρίζο
να δω τα χρώματα;

Δεν είναι ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός απ το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μοβ σου πιο θλιμμένος

Κι εγώ βαθιά μες το φιλί σου
στο λαμπερό πορτοκαλί σου
είδα το κάψιμο
ό,τι ξεχνάς δε σε ξεχνάει
σκιά σκουριάς και προχωράει
πάνω στο πράσινο

Κοιμήσου κι αύριο θυμήσου
πόσο μακριά στο θαλασσί σου
εγώ ταξίδεψα
Εγώ τον αναστεναγμό σου
μέσα στο χρυσοκόκκινό σου
ηλιοβασίλεψα

Δεν είναι ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός απ το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μοβ σου πιο θλιμμένος

Στίχοι: Μαριαννίνα Κριεζή
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
τραγούδι: Αρλέτα
Δίσκος: Τσάι γιασεμιού
                                                         




   απαλό, ρομαντικό, ονειροπόλο, 
ευαίσθητο, τρυφερό ροζ !!!!.....ydp  




 

Bookmark and Share

4 σχόλια:

IonnKorr είπε...

Ονειρομάτα

Είσαι απίστευτα ρομαντική ύπαρξη.

ღ oneiremataღ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ღ oneiremataღ είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Ίωνα... απόγονε και συνονόματε του γιου του Απόλλωνα ή του Ξούθου και της Κρέουσας, θυγατέρας του Ερεχθέα, συζύγου της Ελίκης, βασ. της Αιγιαλείας, γενάρχη των Ιώνων...!!!!!!!

Riccie Finestra είπε...

πααααρα πολύ όμορφο το blog σου, με ηρέμησε πραγματικά... η μουσική επένδυση φα-ντα-στική... συγχαρητήρια!!! κρίμα που δεν συνεχίζεις τα posts