Περνούσε όμως ο καιρός και η πεταλούδα αδυνατούσε ν' ανοίξει τη χαραμάδα να βγει.Έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να την βοηθήσει.Με το μαχαίρι του πήρε κι άνοιξε τη χαραμάδα και η πεταλούδα βγήκε έξω.Όμως το κορμάκι της ήταν αδύνατο,τα φτερά της βαριά, κι η πεταλούδα δεν μπορούσε να κινηθεί παρά μόνο με δυσκολία, το να πετάξει πάλι ήταν αδύνατο...
Ο άνθρωπος την παρακολουθούσε πιστεύοντας πως σε λίγο θα άνοιγε τα φτερά της να πετάξει...όμως τίποτα δεν έγινε..., η πεταλούδα συνέχισε να σέρνεται και να μην μπορεί ν' ανοίξει τα φτερά της...
Ο άνθρωπος κατάλαβε ότι δεν έπραξε σωστά, έπρεπε ν' αφήσει την πεταλούδα να δυναμώσει πρώτα μέσα στο κουκούλι της για να μπορέσει να το ανοίξει μόνη της και να βγει έξω... για να μπορέσει ν' ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει..............
{για την μεταφορά/ελεύθερη αντιγραφή του κειμένου απ' το βιντεάκι υπεύθυνη κι υπόλογη εγώ... ydp}
6 σχόλια:
Όαση αθωότητας στην βρωμιά Bloggόσφαιρας. ..... Αυτό είναι το blog σου!!!
Σ΄ ευχαριστώ πολύ-πολύ Ίωνα για τα καλά σου λόγια, για άλλη μια φορά!!!!! Ναι, αυτό θέλω να δώσω έμφαση στη χαμένη αθωότητα που λείπει απ' την εποχή μας γενικά...
Mου αρέσει πολύ το καινούριο template.
Με γεια κουκλί μου και μου έδωσες ιδέα με την ανάρτησή σου.
Πολλά φιλιά.:)))
Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου Θεοδοσία!!!!! Χαίρομαι που σου αρέσει, η αλήθεια είναι ότι το άλλαξα γιατί είχα κάποια διαφωνία με κάποιον...αλλά δεν πειράζει καλύτερα έτσι πιο ταιριαστό...φιλάκια, περιμένω να δω τι πρωτότυπο εμπνεύστηκες πάλι... :-)))))
καλό βράδυ γλυκειά μου!... ο βαθμός της καλοσύνης μετατρέπει τις καρδιές σε κόκκινα χαμόγελα!
Όμορφο σχόλιο,σ΄ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου...καλό σου βράδυ :-))))
Δημοσίευση σχολίου