Ποίηση και Σελήνη στο εδώλιο ΜΕΡΟΣ Ε'

                          




             

( Το σκηνικό: Αίθουσα δικαστηρίου. Στο εδώλιο η Ποίηση και η Σελήνη. Η Πρόεδρος και στη σχετική έδρα η Εισαγγελεύς. )

ΑΦΗΓΗΤΗΣ:

Πρόεδρος του δικαστηρίου η Ανθρώπινη Συνείδηση. Εισαγγελέας η Κοινή Λογική. Κατηγορούμενες η Ποίηση και η Σελήνη.

Στο δ' μέρος ο Πρόεδρος συνεχίζοντας την διαδικασία της συνεδρίασης του Δικαστηρίου κάλεσε ενώπιόν του να καταθέσει ο δεύτερος μάρτυρας κατηγορίας ο Νηλ Άρμστρονγκ ............

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο επόμενος μάρτυς έχει προταθεί από την υπεράσπιση.

                     

(Εμφανίζεται ο  Γουίλιαμ Σαίξπηρ)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ονομάζεστε; 

ΣΑΙΞΠΗΡ: (με άψογη οξφορδιανή προφορά ) Γουίλιαμ Σαίξπηρ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γεννηθήκατε;

ΣΑΙΞΠΗΡ: Στο Στάντφορντ ον Αίηβον της Αγγλίας το έτος 1564.  

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: (Ξεφυλλίζει τα χαρτιά του για να βεβαιωθεί και στη συνέχεια  λέει) : Την ίδια ακριβώς χρονιά με τον σινιόρ Γαλιλαίο. . . . .  Εντυπωσιακή σύμπτωση οφείλω να ομολογήσω. 

ΣΑΙΞΠΗΡ: Δεν έτυχε ποτέ να συναντηθούμε αλλά είμαστε συνομήλικοι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μας τη δική σας άποψη. Τι είναι τελικά η Σελήνη ;

ΣΑΙΞΠΗΡ: Η δική μου Σελήνη είναι ΟΥΡΑΝΙΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι εννοείτε λέγοντας «η δική μου»;

ΣΑΙΞΠΗΡ: Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του Σελήνη κυρία Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να γίνετε λίγο πιο σαφής; 

ΣΑΙΞΠΗΡ: Ενας γείτονας μου στον Παράδεισο, όσο ζούσε ελληνόφωνος, σε ένα από τα τραγούδια που έχει γράψει στη δική σας γλώσσα λέει ότι «το φεγγάρι είναι πράσινο»  ενώ σ’ ένα άλλο μιλάει για χάρτινο το φεγγαράκι, υπαινισσόμενος μία χωρίς χρώμα Σελήνη.

(Αμέσως μετά η φωνή του δυναμώνει και γλυκαίνει ταυτόχρονα καθώς λέει :)

Χωράνε, δηλαδή, πολλά φεγγάρια μέσα σε κάθε άνθρωπο.

      Και όχι μόνο φεγγάρια. Ένας παλαιότερος γείτονάς μου, μεγάλος ρομαντικός ποιητής, ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ έγραψε κάποτε:

        To see a World in a Grain of Sand

        And Heaven in a Wild Flower

                             

        Να βλέπεις έναν κόσμο μέσα σ' έναν κόκκο άμμου

        και μέσα σ' ένα αγριολούλουδο τους ουρανούς

      (Το απαγγέλλει πρώτα στην αγγλική και αμέσως μετά στην ελληνική γλώσσα)

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ: Αυτά που λέει ο μάρτυς, κυρία Πρόεδρε,  δεν έχουν καμία σχέση με την κοινή λογική που χρησιμοποιούν στη ζωή τους οι περισσότεροι άνθρωποι. Είναι φανερό ότι ο μάρτυς παραλογίζεται.

ΣΑΙΞΠΗΡ: (την αγνοεί ) Με τον σινιόρ Γαλιλαίο διασχίσαμε τα ίδια μονοπάτια χρόνου, σε χώρο βέβαια διαφορετικό. Το φεγγάρι που έβλεπα εγώ, παιδί τότε, πάνω από το δικό μας το ποτάμι, το Αίηβον, ήταν το ίδιο με αυτό που έβλεπε εκείνος τις νύχτες πάνω από τον Άρνο ποταμό. Βέβαια εγώ δεν έτυχε να πιάσω ποτέ στα χέρια μου ένα τηλεσκόπιο και να το στρέψω στον ουρανό κι αν κάτι τέτοιο μου είχε συμβεί δεν ξέρω τι θα έγραφα για τη Σελήνη. . . . . Το φεγγάρι, πάντως, που τελικά «άναψε» μέσα μας ήταν οπωσδήποτε διαφορετικό. Για μένα ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ,  για εκείνον ΜΑΖΑ ΒΛΟΓΙΟΚΟΜΜΕΝΗ  ΜΕ ΚΡΑΤΗΡΕΣ. . . . . . .    

                                       ( Σταματάει για λίγο και  . . . . . )

Και εάν η κυρία Εισαγγελεύς εξακολουθεί να μη με καταλαβαίνει είναι διότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι για κάθε άνθρωπο ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ. . . . . . . Το ένα υπάρχει ανεξάρτητα από τον εγκέφαλό μας, μολονότι περιλαμβάνει και αυτόν. Είναι το ΕΞΩ ΣΥΜΠΑΝ που είτε αδιαφορεί είτε ενδιαφέρεται για μας, αυτό δεν έχει σημασία. . . . . .

  Το «άλλο Σύμπαν» αδιάκοπα ανοικοδομούμενο και ανακαινιζόμενο βρίσκεται μέσα μας . . . . . .

   Είναι η εσωτερική μας αναπαράσταση του πρώτου, ένας μυστικός Κόσμος που παραμένει ολοζώντανος πίσω από τα «παράθυρα» των αισθητηρίων μας, τροφοδοτούμενος χωρίς κανένα ρυθμό από το «έξω».

                    ( δυναμώνει τη φωνή του και φαίνεται να έχει οίστρο)

Είναι άστρα, τζιτζίκια, αριθμοί, μνήμες από εποχές στέρησης, πασχαλιές και  κυπαρίσσια, ευθείες και κύκλοι, μορφές ανθρώπων που αγαπήσαμε, μυρωδιές απροσδιόριστες, φιλοσοφικές έννοιες, η γεύση του αμύγδαλου, απογέματα που ζήσαμε κι έχουν τα λιγότερα διυλιστεί  σε ένα πενιχρό απόσταγμα αναμνήσεων κι έχουν τα περισσότερα καθιζάνει στα σκοτεινά υπόγεια του εαυτού μας, . . . . . . .  το «ΜΕΣΑ ΣΥΜΠΑΝ» είναι  δημιούργημα μιας ολόκληρης ζωής . . . . . . . είναι η περιουσία μας . . . . . Ε στο δικό «μέσα Σύμπαν» ( έχει ήδη δυναμώσει κι άλλο τη φωνή του ) η Σελήνη  είναι μια απερίγραπτη αναπαράσταση της «έξω Σελήνης» αλλά με πιο έντονο χαρακτηριστικό αυτό που θα με κάνει να τη λέω μαργαριτάρι . . . 

  ΠΟΙΗΣΗ: (παρεμβαίνει φωνάζοντας) Γουίλιαμ . . . . θα σ’ αγαπώ πάντα . . .

ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Κατηγορουμένη σας επαναφέρω στην τάξη. Εάν το επαναλάβετε θα σας απαγγείλω νέα κατηγορία . 

       ( Στην αίθουσα επικρατεί για λίγο σιγή και στη συνέχεια ο Σαίξπηρ επανέρχεται)

Μείνετε μια νύχτα, κυρία Πρόεδρε, μαζί με την κυρία Εισαγγελέα, δίπλα στο κύμα ξαπλωμένες σε μια αμμουδιά. Να είναι Αύγουστος και περασμένα μεσάνυχτα. Η μεγάλη νυχτερινή οθόνη θα σας στέλνει κάτι και αν είσαστε «έτοιμες από καιρό» μπορεί και να το συλλάβετε. Το ουράνιο νυχτερινό στερέωμα θα είναι για σας ένα έξω Σύμπαν με μεγάλη ποικιλία μηνυμάτων. Θα είναι, ανάμεσα σε άλλα, και ένας ουράνιος βυθός με ιχθύς, με σκορπιό και με καβούρια. Ο Γαλαξίας θα είναι ένα ρεύμα βυθού, ένα υποθαλάσσιο ποτάμι φωτός που θα περνάει από την Κασσιόπη, θα μουσκεύει τον Κύκνο και θα χύνεται κάπου ανάμεσα στον Τοξότη και στον Σκορπιό. Ένα ποτάμι όπως ακριβώς το διατηρούσε στη συνείδησή του ένας άλλος Έλληνας, ο Νίκος Γκάτσος, γείτονας μου κι αυτός εδώ και μερικά χρόνια στον Παράδεισο, όταν έγραφε:

       Με το ποτάμι τ' ουρανού να χάνεται στον Αύγουστο

  Και, ίσως, εκείνη τη νύχτα, η Σελήνη σας φανεί σαν κάτι εκτυφλωτικό, σαγηνευτικό και μυστηριώδες, οπότε εάν έχετε αφήσει ανοιχτή την πόρτα προς τα υπόγεια του εαυτού σας, ίσως αναβρύσει από το δικό σας  «μέσα» η λέξη μαργαριτάρι… Μαργαριτάρι δίχως όστρακο στον ουράνιο βυθό που σας καλεί σε κατάδυση… Σ’ εμένα πάντως αυτή η λέξη, στη γλώσσα μου τη λέμε pearl, ανέβηκε από τις  πηγές του εσωτερικού μου κόσμου, μια νύχτα στις όχθες του Αίηβον το ουράνιο μαργαριτάρι δημιουργούσε έναν μαγευτικά φωταγωγημένο νυχτερινό βυθό.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Η κυρία Εισαγγελεύς έχει κάποια ερώτηση;

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ: Όχι κυρία Πρόεδρε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

η παραπάνω εμπνευσμένη ανάρτηση ανήκει πνευματικά στο συγγραφέα της [kassetas]

αλλά η φωτογραφική επένδυση του κειμένου είναι αποκλειστικά δικό μου δημιούργημα και επίτευγμα της επίμονης αναζήτησής μου μέσω γούγλη φυσικά....... ydp