( Το σκηνικό: Αίθουσα δικαστηρίου. Στο εδώλιο η Ποίηση και η Σελήνη. Η Πρόεδρος και στη σχετική έδρα η Εισαγγελεύς. )
ΑΦΗΓΗΤΗΣ:
Πρόεδρος του δικαστηρίου η Ανθρώπινη Συνείδηση. Εισαγγελέας η Κοινή Λογική. Κατηγορούμενες η Ποίηση και η Σελήνη.ΠΡΟΕΔΡΟΣ : Καλούνται τώρα οι δύο κατηγορούμενες να απολογηθούν. Και πρώτη η κατηγορουμένη Σελήνη .
Kύριοι δικαστές, αγαπητοί άνθρωποι,
Ξέρω πολύ καλά πόσο σας αρέσει να είστε το αμετακίνητο κέντρο του Σύμπαντος και τα ουράνια αντικείμενα να περιφέρονται γύρω σας. Χιλιάδες χρόνια εξάλλου ζήσατε με αυτή την αυταπάτη θεωρώντας την ως την Αλήθεια, τη μία και μοναδική. Εμένα με ταξινομείτε στα ουράνια αντικείμενα. Με θεωρείτε κάτοικο Ουρανού. Πρέπει όμως να σας πω ότι εγώ εσάς βλέπω στον Ουρανό. Βλέπω μια Γη να περιφέρεται γύρω μου και να με κατασκοπεύει. Αυτό όχι μόνο δεν με ενοχλεί αλλά νιώθω και μια ικανοποίηση που είμαι δεμένη μαζί σας με το «άθραυστο καραβόσκοινο» της Παγκόσμιας Έλξης, που είμαι δεμένη μαζί σας, με τον μοναδικό πλανήτη της ηλιακής μας οικογένειας που έχει κορομηλιές, πρωτοβρόχια, αλκυόνες αλλά και ανθρώπινες υπάρξεις. Ειδικά αυτές με συγκινούν ιδιαίτερα. Δεν σας κρύβω ότι το άγγιγμα του Νηλ Άρμστρονγκ κυριολεκτικά με συγκλόνισε. Οι πρώτες εκείνες πατημασιές πάνω στο σώμα μου, 20 Ιουλίου 1969, έχουν αφήσει κάτι ανεξίτηλο στο δικό μου μέσα. Kι ας βιάστηκε να μου σφηνώσει τη σημαία των U.S.A., σύμβολο κατοχής, κι ας έφυγε τόσο γρήγορα νιώθοντας ότι είμαι αφιλόξενη χωρίς ίσκιους καρυδιάς, χωρίς ρεματιές και χωρίς μαϊστράλια. Ξέρω ωστόσο πως εσείς οι άνθρωποι με συμπαθείτε ή τουλάχιστον δεν σας είμαι αδιάφορη. Ειδικά εκείνη τη μια φορά το μήνα που εμφανίζομαι ως Πανσέληνος, εκατομμύρια άνθρωποι αισθάνονται κάτι. Ορισμένοι μιαν ανεξήγητη εσωτερική δόνηση, άλλοι νιώθουν την ανάγκη να ερωτευτούν, μερικοί νιώθουν μοναξιά, άλλοι καταφεύγουν στο πιάνο και αρχίζουν να παίζουν, άλλοι ψάχνουν για το σαξόφωνό τους ή για τις ακουαρέλες τους, ενώ άλλοι πάλι νιώθουν την ανάγκη να σιωπήσουν και να στοχαστούν. Όσο για το αν είμαι γαλιλαιϊκή ή σαιξπηρική , ο Ουίλλιαμ τα είπε τόσο καλά ώστε το να προσθέσω οτιδήποτε το βρίσκω περιττό. Για τον καθένα σας είμαι αυτό που εκείνος μπορεί να διακρίνει, είτε με γυμνό μάτι είτε με το τηλεσκόπιο του σινιόρ Γαλιλαίου είτε με το τόσο πολύτιμο «βλέμμα της αίσθησης». Και σε τελευταία ανάλυση, αυτό που είμαι για τον καθένα είναι αυτό που εκείνος μπορεί να εσωτερικεύσει.
( Η Σελήνη κάθεται, επακολουθεί σιγή για μερικά δευτερόλεπτα και . . . )
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
η παραπάνω εμπνευσμένη ανάρτηση ανήκει πνευματικά στον συγγραφέα της [kassetas]
4 σχόλια:
Για τον καθένα σας είμαι αυτό που εκείνος μπορεί να διακρίνει, είτε με γυμνό μάτι είτε με το τηλεσκόπιο του σινιόρ Γαλιλαίου είτε με το τόσο πολύτιμο «βλέμμα της αίσθησης».
Αυτό στην Φυσική το λέμε "Σύστημα Αναφοράς" και ο κάθε παρατηρητής έχει το δικό του!!!!
Περιμένουμε συνέχεια...
Α! Μάλιστα!....
Δηλ Ίωνα, πίσω από κάθε μετρητικό σύστημα βρίσκεται ο άνθρωπος χειριστής του αλλά και δέκτης των αποτελεσμάτων του?????...
Καλημέρα Γιουλάκι. Τελικά δεν πρόλαβα να παρακολουθήσω όλα τα μέρη αλλά από τα λίγα που διάβασα, μου άρεσε πολύ.
Γλυκιά μου Θεοδοσία,
τελικά νομίζω ότι αυτό το κειμενάκι παρόλο που το μοίρασα για να το αναρτήσω δεν έχασε σε τίποτα απ' το κομμάτιασμά του αυτό και μπορεί κάποιος να διαβάσει μερικά απ' τα μέρη του και να μπει στο νόημα της ιστορίας...
Κι εγώ απ' την αρχή που το ανακάλυψα με κέρδισε αμέσως με την έξυπνη γραφή του, την πρωτοτυπία καιτις εμπνεύσεις του συγγραφέα του...κι όσο το επεξεργαζόμουν για να το αναρτήσω, κι όσο περισσότερο το διάβασα και το διαβάζω, τόσο πιο πολύ το λατρεύω...!!!!!
Ειλικρινά χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε κι εσένα τόσο!!!!!
...φιλάκια, καλό κι ευχάριστο υπόλοιπο Κυριακής :-))))))
Δημοσίευση σχολίου