Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Μεθύστε - Σάρλ Μπωντλαίρ

Πρέπει να ΄σαι πάντα μεθυσμένος.
Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να μη  νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τί;
Με κρασί, με ποίηση ή με ἀρετή, όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Κι αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλας ελαττωμένο ή χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά,
το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα εἶναι,
κι ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:
-Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.

                                          Σαρλ Μπωντλαίρ


πηγή :  http://www.phigita.net/~nicos/blog/6




drink Pictures, Images and Photos

8 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Aφιερωμένο μάτια μου...
με μία ερώτηση μόνο
Μεθάνε οι μεθυσμένοι??...


Πήρε τον ίσκιο της από το χέρι..
Περπάτησε στο χείλος του σπασμένου ποτηριού,
πάνω σε ραγισμενες κορυφές γυάλινης ζάλης...
μιας ζάλης που ξεπερνά τον ίλιγγο της υψοφοβίας...

Να καθρεφτίζει κάθε τόσο το πρόσωπό της
στο λιγοστό κρασί..
Τόσο λίγο πια...
που δε φτάνει για έναν αξιοπρεπή πνιγμό!...
Πνίγει νηφαλιότητες..
Έμαθε, εξάλλου, να μεθά πίνοντας κίνδυνο...
συννεφο..
χορό..



κι ο Κόσμος, ένα στροβίλισμα σε ενήλικο Λούνα Παρκ..
πάνω σε τεθλασμένες γραμμές
επικίνδυνης ολισθηρότητας...

Το ζεστό της σώμα σε άγρια εγρήγορση...
αίμα και κρασί ενα μίγμα,
ιδρωμένο υγρό, σταγόνα χορού Γυναικείας Παραίσθησης,
γύρω από το Κόκκινο του Κινδύνου,
ερωτοτροπώντας με το Θάνατο και με την Πιθανότητα...

Μ' ενα φιλί, ρευστό αποτύπωμα Μεθυσμενης Αλήθειας
να ομολογεί Κρυφες Υποσχέσεις,
που ήπιαν το "θα" γουλιά γουλιά...
Τώρα εισέρχονται δειλά στο δικό της Μεθυσμενο Χορό...
γυμνές από τις εξαρτήσεις μιας εκπλήρωσης...
ελεύθερες από το πεπρωμενο,
σε χωροταξιακή ευθυγράμμιση με τα Σχήματα του Κορμιού της,
μέσα στο τραγούδι των Αρνήσεων:
"Αρνιέμαι Εαυτό, όταν μου μοιάζει λίγος"..

Κι εκεινη πιο ατίθαση μέσα στο Κόκκινο,
με το φόρεμα σκισμένο ν' ανεμίζει...
τη σκέψη να εκθειάζει τη λεπτομερεια...
κι ένα χαμόγελο υγρης ματιάς,
να στάζει μέθη,
μέσα από ταλαντώσεις εύθραυστης ισορροπίας...
κι η Ζωή ένα παιχνίδι στα χέρια της...
γιατί..
οι πιο ευτυχισμένοι είναι οι μεθυσμένοι..
οι τρελοί..
και τα παιδιά...

Κι εκεινη μέσα της
κρατούσε Ιερή την Αγία αυτή Τριάδα..

μεθυσμένη μία..
ευτυχισμένη τρείς...

Theodosia είπε...

Ας μας μεθύσει η ίδια η ζωή όσο πικρή κι αν γίνεται μερικές φορές. Με τις απλές ομορφιές της που μόνο αυτοί που έχουν ευαισθησίες μπορούν να τις αντιληφθούν.

ღ oneiremataღ είπε...

@Κάκια μου,
Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπέροχη αφιέρωσή σου Ποιήτρια της δεξιοτεχνίας και των συναισθημάτων!!!!

...και με ρωτάς αν μεθάνε οι μεθυσμένοι?..μόνο όταν νιώσουν την ανάγκη να πιουν ακόμα παραπάνω...μόνο όταν ξεθυμαίνει ελαφρά το κρασί, η αίσθηση της ποίησης, της αρετής, της αγάπης ...τότε μόνο αναζητούν να μεθύσουν ξανά με νέκταρ αιώνιο, λάτρεις της αυταπάτης τους και της ευτυχισμένης εξάρτησής τους...

πολλά-πολλά φιλάκια :-)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Θεοδοσία μου,
όλοι μας είμαστε πορωμένοι πότες του μεθυστικού ποτού της ζωής κι όλοι μας θέλουμε να το στραγγίσουμε μέχρι τελευταίας σταγόνας ρουφώντας το όσο πιο αργά γίνεται και μπορούμε...κι αν κάποια στιγμή πικρίζει ή στυφίζει ελαφρά ή και περισσότερο, παρόλα αυτά προσπαθούμε και πάλι να το γλυκάνουμε με κάθε τρόπο και να συνεχίζουμε να μεθάμε μ' αυτό... πολλά-πολλά φιλάκια καρδούλα γλυκιά :-)))))

Ianos είπε...

Υπεροχο και αγαπημενο...
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ αρετή, οπως σας αρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε...
Καληνυχτα!!! :)

ღ oneiremataღ είπε...

@Ιανέ μου καλημέρα σου!!!
... σωστά μεθύστε με ό,τι σας αρέσει, με ό,τι σας εκφράζει, με ό,τι σας συναρπάζει...!!!!!!

to alataki είπε...

Aπό τα αγαπημένα μου και τώρα λέω να μεθύσουμε με Αγάπη και Ζωή...
Φιλάκια

ღ oneiremataღ είπε...

@Ιωάννα μου,
καθρεφτίστηκες μόλις μέσα στην ψυχή μου και μίλησες όπως μόνο εκείνη ξέρει να μου μιλάει...γλυκιά η μέθη μας λοιπόν!!! φιλάκια πολλά :-)))))