πρώτος έρωτας...

Θυμάμαι ήμουνα τεσσάρων όταν σε είδα για πρώτη φορά σάστισα!

Η πρώτη μου σκέψη να σε πλησιάσω.. 
να σε αγγίξω, να σε μυρίσω!

Κι έτσι κάθε μέρα στο ίδιο μέρος ερχόμουνα να σε βρω, να σε φροντίσω, να σου δώσω νερό να ξεδιψάσεις…
για να μπορέσω κάποια στιγμή να σε γευτώ.

Ραντεβού στο αγαπημένο μας στέκι, σε παρακολουθούσα να μεγαλώνεις και η ομορφιά σου έκανε τον κόσμο μου πιο κόκκινο και ζουμερό'

κι αυτό το χαμόγελο που σχηματιζόταν στην κορυφή της κεφαλής σου μ’ έκανε να θέλω να το κόψω και να κορνιζάρω στο δωμάτιο μου! 
Πράσινο με πορτοκαλί… 
ιδανικός σχεδόν συνδυασμός σκεφτόμουνα. 
Και περνούσε ο καιρός κι εγώ σε λιγουρευόμουνα' και μόνο η σκέψη της τελικής παράδοσης σου σε μένα, δημιουργούσε την αίσθηση ενός τρυφερού τσιμπήματος φορώντας στη γλώσσα το αγαπημένο της σκουλαρίκι.

Και το ένιωθα πως φούντωνες κάθε που σε πλησίαζα… 
κοκκίνιζες και κορδωνόσουν μην τυχόν δε σε ξεχωρίσω μέσα στο πλήθος. Στρογγύλευες και κυλιόσουν πάνω στα χάδια μου ώσπου ένα απόγευμα…
ήρθα όλο λαχτάρα να σε βρω

να σου πω ότι δε μπορώ άλλο να σου αντιστέκομαι αλλά εσύ δεν ήσουν πια εκεί. Πλήθος πολύ όμως εσύ… εσύ?…….

Γύρισα σπίτι βουτηγμένη στη λύπη μου, το τραπέζι με περίμενε για να εισπράξω τις καθημερινές μου θερμίδες' 
κοτόπουλο αλά κρεμ συνοδευμένο από χωριάτικη σαλάτα. 
Αρνούμαι πεισματικά να προχωρήσω και ορίστε… 
το ήξερα! 
Ήσουν εκεί, βυθισμένη στο λάδι προσπαθούσες να επιβιώσεις αλλά μάταια! 
Ήσουν τόσο κόκκινη και ζουμερή που δύσκολα μπορούσε κάποιος να σου αντισταθεί!

Εγώ ήμουν μία από αυτούς! 

Τελικά, έμεινα νηστική!

* το συγκεκριμένο το βρήκα στο διαδίκτυο σε ένα γραπτό κείμενο που αφορούσε -λέει- κάποια "σεμινάρια γραφής κι έκφρασης"... πάντως εγώ δεν υιοθετώ απόλυτα τον τρόπο αυτό, θεωρώ τολμηρές κάποιες εκφράσεις, μιας και γίνεται αναφορά σε παιδικό πρώτο "έρωτα", αλλά δεν τις άλλαξα, αφού είναι γραμμένο από κάποιον που θεωρητικά ξέρει περισσότερα...

                                   τα σχόλια δικά σας.....