Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

πρώτος έρωτας...



Θυμάμαι ήμουνα τεσσάρων όταν σε είδα για πρώτη φορά σάστισα!
Η πρώτη μου σκέψη να σε πλησιάσω.. 
να σε αγγίξω, να σε μυρίσω!
Κι έτσι κάθε μέρα στο ίδιο μέρος ερχόμουνα να σε βρω, να σε φροντίσω, να σου δώσω νερό να ξεδιψάσεις…
για να μπορέσω κάποια στιγμή να σε γευτώ.
Ραντεβού στο αγαπημένο μας στέκι, σε παρακολουθούσα να μεγαλώνεις και η ομορφιά σου έκανε τον κόσμο μου πιο κόκκινο και ζουμερό'
κι αυτό το χαμόγελο που σχηματιζόταν στην κορυφή της κεφαλής σου μ’ έκανε να θέλω να το κόψω και να κορνιζάρω στο δωμάτιο μου! 
Πράσινο με πορτοκαλί… 
ιδανικός σχεδόν συνδυασμός σκεφτόμουνα. 
Και περνούσε ο καιρός κι εγώ σε λιγουρευόμουνα' και μόνο η σκέψη της τελικής παράδοσης σου σε μένα, δημιουργούσε την αίσθηση ενός τρυφερού τσιμπήματος φορώντας στη γλώσσα το αγαπημένο της σκουλαρίκι.
Και το ένιωθα πως φούντωνες κάθε που σε πλησίαζα… 
κοκκίνιζες και κορδωνόσουν μην τυχόν δε σε ξεχωρίσω μέσα στο πλήθος. Στρογγύλευες και κυλιόσουν πάνω στα χάδια μου ώσπου ένα απόγευμα…
ήρθα όλο λαχτάρα να σε βρω
να σου πω ότι δε μπορώ άλλο να σου αντιστέκομαι αλλά εσύ δεν ήσουν πια εκεί. Πλήθος πολύ όμως εσύ… εσύ?…….
Γύρισα σπίτι βουτηγμένη στη λύπη μου, το τραπέζι με περίμενε για να εισπράξω τις καθημερινές μου θερμίδες' 
κοτόπουλο αλά κρεμ συνοδευμένο από χωριάτικη σαλάτα. 
Αρνούμαι πεισματικά να προχωρήσω και ορίστε… 
το ήξερα! 
Ήσουν εκεί, βυθισμένη στο λάδι προσπαθούσες να επιβιώσεις αλλά μάταια! 
Ήσουν τόσο κόκκινη και ζουμερή που δύσκολα μπορούσε κάποιος να σου αντισταθεί!
Εγώ ήμουν μία από αυτούς! 
Τελικά, έμεινα νηστική!





* το συγκεκριμένο το βρήκα στο διαδίκτυο σε ένα γραπτό κείμενο που αφορούσε -λέει- κάποια "σεμινάρια γραφής κι έκφρασης"... πάντως εγώ δεν υιοθετώ απόλυτα τον τρόπο αυτό, θεωρώ τολμηρές κάποιες εκφράσεις, μιας και γίνεται αναφορά σε παιδικό πρώτο "έρωτα", αλλά δεν τις άλλαξα, αφού είναι γραμμένο από κάποιον που θεωρητικά ξέρει περισσότερα...
                                   τα σχόλια δικά σας.....

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολυ τολμηρό γράψιμο και αν δε κανω λάθος, για μία ντομάτα και μάλιστα για λόγια παιδιού τεσσάρων ετών. Ενδιαφέρον κείμενο αλλά περίεργο το σεμινάριο.....
Πολλά φιλιά για καλημέρα...

~reflection~ είπε...

Ειναι αδιανόητο να διαβάσεις με ΠΑΘΟΣ το εν λόγω κείμενο και να μείνεις νηστική..

Εγω χόρτασα τον Κορεσμό που κρύβει Διψα στον πυρήνα του...

κι αν το ξαναδιαβασω,
πάλι νηστική θα κααθισω στο επιμελώς στρωμενο τραπεζι σου,
φορωντας τα καλα μου...
για να γεμίσω κι άλλο το αχορταγο βλεμμα μου..


τα φιλιά μου..... αχορταγα, μα όχι νηστικα!.....

IonnKorr είπε...

Αν κατάλαβα καλά το κείμενο αυτό, που βρήκες στο underground τμήμα του διαδίκτυου που εσύ συχνάζεις, αναφέρεται σε κάποια κοπέλλα που από τεσσάρων χρονών ερωτεύθηκε μια ντομάτα (ή το πιθανότερο ένα αγγούρι) το οποίο μετά έγινε σαλάτα και το έφαγε!!!!!!

Όπως ξέρεις, Ονειρομάτα, εγώ είμαι πολύ σεμνός και μπαίνοντας σε βλογ σαν το δικό σου έχω συνηθίσει σε ρομαντικά κείμενα και όχι σε τέτοια κείμενα που υποκρύπτουν ανόσια ερωτικά υπονοούμενα.

Γενικώς είσαι απαράδεχτη. Κανονικά έπρεπε να βάλεις πινακίδα, όπως ο Gip, επικίνδυνου ερωτικού περιεχομένου, πριν αναρτήσεις αυτό το αισχρό κείμενο, ώστε να προστατέψεις αθώα και ανυποψίαστα άτομα σαν και μένα να παρασυρθούν από άσεμνους συνειρμούς.

ღ oneiremataღ είπε...

@Κρινάκι σπάνιο,
συμφωνώ κι εγώ μαζί σου, ακριβώς αυτές τις σκέψεις μου δημιουργήθηκαν κι εμένα διαβάζοντάς το, γι' αυτό και δεν αναφέρω περισσότερα στοιχεία σχετικά με τον ιστότοπο που το βρήκα... ίσως αυτός είναι τελικά απλά ένας άλλος τρόπος γραφής κι έκφρασης...
ένα κείμενο που σε παραπλανά και στο τέλος σ' αφήνει να το κοιτάζεις έκπληκτη με την κατακλείδα πρότασή του και την απρόσμενη κατάληξη...
το έβαλα όμως και γιατί είναι κάτι διαφορετικό απ' όσες αναρτήσεις έχω βάλει μέχρι τώρα...
πολλά φιλάκια, καλημέρα σου :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Ποιήτρια των συναισθημάτων,
μα είναι μια παραπλάνηση, που ενώ σε παρασύρει και σε γεμίσει με εικόνες πάθους, σε πλανεύει γυρεύοντας μαζί του να βρεις τις λέξεις που θα πρέπει να το εκφράσουν ακόμα πιο πολύ, να το στολίσουν λαχταριστό μπρος στο βλέμμα σου το αχόρταγο... σε ξεγελά στο τέλος και μένεις νηστική και μετέωρη στο να το κοιτάζεις απ' την αρχή μέχρι το σημείο εκείνο, και να λες
"δε μπορεί, άλλο κατάλαβα εγώ ή μήπως όχι?!!"...
κάπου μέσα του ίσως κρύβει και την παραπλάνηση που υπάρχει στην πραγματικότητά μας και στα λεγόμενα ή στα βλέμματα τα ερωτευμένα που πολλές φορές υπόσχονται τόσα πολλά ακροπατώντας σε διαστάσεις φαντασίας κι ονείρου' κι όμως στο τέλος, είναι λίγες οι αλήθειες τους που εκπληρώνονται ή έρχονται στην επιφάνεια...
πολλά φιλάκια με γεύση μη κορεσμένης αίσθησης :)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Ίωνα,
μα σε καλό σου... μόνο εσύ θα διάβαζες για τον μοναδικό έρωτα της κοπελίτσας όταν ήταν κοριτσάκι μικρό, για τη ντομάτα και... στο μυαλό σου θα το συσχέτιζες με το αγγούρι... δεν ντρέπεσαι, τί είναι αυτά που λες κι αναγκάζεις κι εμένα να σχολιάζω?...
τα χρώματα και οι περιγραφές βροντοφωνάζουν για ντομάτα... κι η σαλάτα μάλλον φτωχή μόνο τέτοιες περιέχει, δεν αναφέρεται κάτι άλλο...
το underground τμήμα του διαδικτύου πάντως που συχνάζω εγώ όπως λες, εμένα δε με διάβρωσε, οπότε σεμνέ μου φίλε δεν είμαι εγώ η απαράδεκτη...το δικό σου μυαλό να προσέξεις που σε παραπλανά...
πολλά φιλάκια, καλημέρα σου :))))

Apokalipsis999 είπε...

Προσωπικώς το εξέλαβα ως... σάτυρα της βαρύγδουπης ερωτικής (και όχι μόνον...) λογοτεχνίας, όπου ο στόμφος και οι απανωτές παρομοιώσεις, κάνουν το κείμενο αφόρητα γλυώδες.

Παραταύτα όμως, μετά μερικών ποτηριών ρακής (σπιτικής παρακαλώ), τολμώ να πω πως έχουμε να κάνουμε με έναν υψηλού επιπέδου τρόπου γραφής! Θα έλεγα πως, το άνωθεν απόσπασμα, ανήκει σε ένα αριστούργημα της παγκοσμίου λογοτεχνίας το οποίον θα λάβει τουλάχιστον το βραβείο Νόμπελ! Ασφαλώς δε, πολλοί διάσημοι συγγραφείς θα επιθυμούσαν διακαώς να ήταν αυτοί οι συγγραφείς αυτού του, μοναδικής εμπνεύσεως και βαθυστόχαστης σύλληψης, κειμένου!!! :))

Ανώνυμος είπε...

πολυ ομορφο κειμενακι

Δεν καταλαβενω που βλεπετε τις τολμηρες εκφρασεις ....

Εμενα μου αρεσε

Μια χαρα κειμενο ειναι

Φιλια

ღ oneiremataღ είπε...

@Αποκάλυψη999,
χαχαχαχαχ εγώ τώρα που το μόνο που ήπια ήταν κόκα κόλα μόλις πριν λίγο, πώς να αντιμετωπίσω το βαθυστόχαστο σχόλιό σου με την έμπνευση και χαλάρωση που επιβάλει η ρακή?
δε φαντάζομαι η ρακοκατάνυξη να συνοδευόταν κι από σαλάτα ντομάτας?

εντάξει κάπου έχεις δίκιο, είναι και λίγο καυστικό το κειμενάκι έχεις δίκιο...
πολλά φιλάκια :))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Δημήτρη μου,
καλά μη μας μαλώνεις...
εντάξει εσύ σαν αγόρι -και με τέτοιο μπλογκ σαν το δικό σου που ξεχειλίζει απ' το πάθος του ρόδου που γίνεται ολοκαύτωμα- το βρίσκεις μια χαρά φυσιολογικό κείμενο, ενώ εμείς σαν κορίτσια είμαστε λίγο πιο συνεσταλμένες...
πολλά φιλάκια :))))

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Είσαι παιδί ευαίσθητο
Που κρύβεις μυστικά
Το βλέπω στο περπάτημα
Που φεύγεις βιαστικά…

Είπες πως είσαι πρακτική
Χωρίς μεγάλα λόγια
Όμως καρδιά καρδούλα μου
Δεν έχουν τα ρολόγια..

Εσύ λοιπόν έχεις καρδιά
Φτιαγμένη από χρυσάφι
Κι Οσο κι αν κάνεις τη σκληρή
Ο κόσμος θα το μάθει..

Πως είσαι ένας άγγελος
Αισθήματα γεμάτη
Με τις ευαισθησίες σου
Με λάθη και με πάθη….

ღ oneiremataღ είπε...

@Μάγε μου,
ευχαριστώ πολύ, μ' αρέσει πάντως αυτή τη φορά δε θα σου απαντήσω με ποίημα παρά με φράση του Coehlo...
‘θα ήταν ο κόσμος καλύτερος εάν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να είναι αρεστοί στους άλλους και απλά προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.’
και πάλι ευχαριστώ για το ποίημά σου, πολλά φιλάκια φίλε Νικήτα :))))