Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

στης νυχτιάς το παραλήρημα...


ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ποιήτρια Μαρία Νικολάου, για τις φωτό που μου χάρισε...

                                 --------------------------------------------

 άπλωσε 
η νυχτιά τα μαβιά της πέπλα 
στις παρυφές των λόφων
πάνω και γύρω από την πόλη σου 
με τα δαντελένια τείχη..
χαϊδεύει 
με τα ακροδάχτυλά της 
τα ψηλά πυργόσπιτα 
με τις ξωτικένιες σκιές στους τοίχους..
αχνίζουν 
τα βήματά της  
ανάμεσα στα πέτρινα δέντρα
του βαθύσκιωτου δάσους..
σβήνουν 
καθώς βυθίζεται στ' ασημόνερα 
του θολού ρυακιού..
παρασύρεται 
με πάθος ακατάσβεστο
σ΄έναν ατέλειωτο χορό μεθυστικό,
όμοιο μ΄αυτόν που στροβιλίζει 
σε παλλόμενο ρυθμό
τα κορμιά αλύπητα..
και παρασύρει 
λαβώνοντας τις ψυχές
σε μια παθιασμένη 
κι ανελέητη μορφή έρωτα
με ανομήματα  που καθρεφτίζονται
στα βαθιά νερά της λίμνης των νυμφών,
που δεν λυτρώνουν,  μα βασανίζουν..
 σκέψεις μύριες που ταξιδεύουν, 
μεταδίδονται και δεσμεύονται 
 στο λόγο της καρδιάς..
"τί σε φοβίζει στον έρωτα"? 
κι αν αργεί, 
δωσ' του δύναμη να γίνει 
ακατανίκητος..
την  αγάπη να φοβάσαι..
από μόνη της
είναι αφοπλισμένη, 
ανίσχυρη, απροστάτευτη..
παρασύρει με λόγια μεγάλα,
κοιμίζοντας συνειδήσεις,
τάζοντας τον παράδεισο..
παραλήρημα..
μαχαίρια οι λέξεις ανελέητα,
κόβουν και ματώνουν 
τις φεγγαραχτίδες της νυχτιάς
   που θρασεύουνε ανάμεσα στο σκότος.....
                                                                     ydp
.

8 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Τι σε φοβίζει στον έρωτα?
Εμένα τίποτα! Αυτός φοβάται που με βλέπει και δεν έρχεται πια! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Τι να πω υπέροχοι στίχοι...
Ανεξάντλητη!
Ηθελα νάξερα τον "θεό" που σ'εμπνέει και μεταμορφώνεσαι σε σύγχρονη Σαπφώ!

Μαρια Νικολαου είπε...

H συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από τις αγαπημένες μου.
Και τώρα βλέπω και πόσο όμορφα ντύθηκε και με τις λέξεις σου.
Υπέροχο.

Καλημέρα εύχομαι

Nina είπε...

Πάρα πολύ ωραία ανάρτηση..Η εικόνα σε συνδυασμό με τα λόγια σου δένει τέλεια...
Διαβάζοντας όσα γράφεις ταξίδεψε πολύ το μυαλό μου όπως όταν ήμουν μικρή και διάβαζα παραμύθια με νεράιδες και ξωτικά...
Φιλιά!

ღ oneiremataღ είπε...

kariatida62,
χαχαχαχαχαχαχ Κάρυ μου, είσαι απίθανη!...δε μπορώ, ακόμα γελάω...

γκούχου, γκούχου...ε όχι και Σαπφώ...ήταν και παρεξηγημένη αυτή...ούτε στο μικρό δαχτυλάκι της...μάλλον, μου ήρθες λίγο επηρεασμένη από τους παρα-ηρωικούς σχολιασμούς από το μπλογκόσπιτο απέναντι...
για να σοβαρευτώ και λίγο, η αλήθεια είναι πως με ενθουσίασαν πολύ οι φωτό της Μαρίας και μάλλον αυτό φαίνεται κι ήταν ευκαιρία να ψάξω ακόμα περισσότερο πράγματα στην ποίηση γενικα, αλλά και μέσα μου...χαίρομαι που σου αρέσουν οι στίχοι μου, όμως και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...φιλάκι

@Μαρια Νικολαου,
ευχαριστώ πολύ-πολύ, χαίρομαι που σου αρέσει το αποτέλεσμα, κι εμένα αυτή η φωτό μου άρεσε, είναι παραμυθένια με τα κάστρα της, όχι ότι οι άλλες δεν είναι εξίσου...
πάντως, ελπίζω να μπορέσω να γράψω και για τις υπόλοιπες κάτι καλό, η αλήθεια είναι πως με ενθουσίασαν και με παρακίνησαν ακόμα περισσότερο να ασχοληθώ, ήταν απόλυτα εμπνευσμενο δώρο...και πάλι μεγάλο ευχαριστώ Μαρία μου, μια γλυκιά καλημέρα, φιλάκι

@Nina,
σ΄ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σε ταξίδεψε ειδικά στις παιδικές σου θύμησες, σίγουρα γι΄αυτό φταίει περισσότερο η φωτό που είναι παραμυθένια...κι εμένα αυτή την αίσθηση μου άφησε, αλλά προσπάθησα να την συνδυάσω και με την αγάπη, χαίρομαι που σ΄αρέσει...φιλάκι

zoyzoy είπε...

Την αγάπη να φοβάσαι
από μόνη της
είναι αφοπλισμένη,
ανίσχυρη και απροστάτευτη...

Υπέροχο μαγευτικό
αναδύουν κάτι το μαγικό παραμυθένιο
οι στίχοι σου!

Καλή σου μέρα
με φιλιά θαλασσινά:))

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Νύχτα κατέβα από ψηλά
Σήμερα που σε θέλω
Έλα εδώ στα σκοτεινά
Πιάσε το βιολοντσέλο…

Παίξε τραγούδι της χαράς
Δεν θέλω άλλη λύπη
Να το γιορτάσουμε μαζί
Απόψε που μου λείπει…

Γίνε τραγούδι γίνε φως
Να λάμψουν όλα ολοταχώς
Παίξε μου για εκείνη
Νύχτα μου σε παρακαλώ
αυτό μου έχει μείνει …

γίνε ο δρόμος της καρδιάς
κι εγώ καράβι μοναξιάς
άπλωσε το λευκό πανί
δεν έχω άλλη υπομονή…

γίνε ο δρόμος ο παλιός
που δεν υπάρχει χωρισμός
με άγονο το χώμα
πάρε τη άχρωμη ζωή
και δως της λίγο χρώμα…

ღ oneiremataღ είπε...

@zoyzoy,
όταν μιλάς γι' αγάπη και μιλάς και μιλάς, παρασύρεσαι σε μεγάλα λόγια πολλές φορές, βρίσκεις τον παράδεισο στο υποσυνείδητό σου γενικευμένα κι επαναπαύεσαι, όμως αν τολμήσεις στην αγάπη, να την ολοκληρώσεις με τον έρωτα, τότε γίνεται ακατανίκητη κι ισχυρή!!...
χαίρομαι που σου άρεσε, σ΄ευχαριστώ για το πέρασμά σου, για τις ευχές και τα φιλιά, ανταποδίδω, φιλάκια πολλά

@ΜΑΓΟΣ!,
μάγισσα νύχτα, ξελογιάστρα μάγε μου, που μας συνεπαίρνει, μας ταξιδεύει στο ονειρικό και στης φαντασίας τα μονοπάτια...

"μάγισσα νύχτα ρίξε τα πέπλα σου και σκέπασε με τα ξόρκια σου
κάθε φεγγαραχτιδα, κάθε λάμψη αστεριού κι αυτό ακόμα το φως του μικρού κεριού...

Λυτρωτικό κάλεσμα του Μορφέα ψάλλε στα βλέφαρα μου, ύμνο
παρηγορητικό!...

Απόψε η υγρή σου μορφή ας έρθει και πάλι στα όνειρα μου!

Κι η πληγωμένη μου ψυχή, ας μη σκιρτήσει απόψε…ας γίνει
πέτρα...

μόνο οι πέτρες συνεχίζουν το αιώνιο ταξίδι της ύπαρξης..."

από τις πρώτες μου σημειώσεις, το παραπάνω κείμενο...

Μάγια είπε...

πολύ όμορφο!!!!

τι σε φοβιζει στον ερωτα? κι αν αργει δως'του τη δυναμη να γινει ακατανικητος....

κι αν αργει....οταν θα ερθει θα νικησει!!! :))