εγώ εδώ σ' αγαπώ...

ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ποιήτρια Μαρία Νικολάου, για τις φωτό που μου χάρισε...

ღ

εγώ εδώ  σ’ αγαπώ..

σε κοιτώ, ίδιος άνεμος 
ξεφεύγεις και στροβιλίζεσαι
πάνω από τις σελίδες 
της καρδιάς μου..
χορευτής δεινός 
στις αλάνες της σκέψης μου..
διαλύεις την καταχνιά
κι απλώνεις άσπρα πανιά

να ταξιδέψουμε πάνω 
στης φαντασίας μας τα κύματα..

εγώ εδώ σ’ αγαπώ..

στην αναζήτηση 

του μικρού νησιού σου

και μάταια
σε κρύβει ο ορίζοντας..
σε βλέπω 
να σε κρατώ στη φούχτα μου 

κόκκινο φιλί, 
κόκκινη ζάλη, 
κόκκινο μήλο..

κουράστηκα να σε κυνηγώ..

απλώνω τα χέρια μου,
βυθίζομαι 
στο βαρέλι με τα φρούτα 

απ' το νησί των θησαυρών σου..

μπήγω καρφιά 
στο μήλο της καρδιάς, 

τα οξέα του κατάσαρκα

να τηνε ζωντανέψουν..

πόση δύναμη ακόμα?

πόσο ακόμα πάθος λαχταράς?
ταξιδεύω τα φιλιά μου,

ξόρκια που ακουμπάω 
να τρέχουν στο νερό

για κει που θε να φτάσουν..

ό,τι δεν έχω αγαπώ?

φαντάζεις τόσο μακριά,
που η παλίρροια 
χτυπιέται στα δειλινά σου..
κι η άμπωτη με παρασύρει 
στην ανατολή,

μα πριν προλάβω κι εγώ 
να σου κρυφτώ,

φτάνει η νυχτιά 

κι αρχινάει πάλι 

να μου τραγουδάει..
το όνειρό μου αναπνέει

μέσα στη λάμψη της παρτιτούρας

της σελήνης σου..
με βλέπουν με τα μάτια σου 

όλα τ' αστέρια..

 έτσι είναι που σ’ αγαπώ εγώ..

σύννεφο γίνομαι 

στον ουρανό σου,

στον άνεμο αφήνομαι..
βαρκούλα γίνομαι 
στην τρικυμία σου,
στον μπάτη αφήνομαι..
δέντρο γίνομαι 
στο περιβόλι σου  
στο θρόισμα των φύλλων αφήνομαι,

που ψάλλουν τ' όνομά σου..

εγώ εδώ σ' αγαπώ.. 

σαν αναβάτη 
του άσπρου αλόγου μου
που ελεύθερα καλπάζει στο περβόλι,

κατακτητή και πορθητή 
της ψυχής μου..

σε πίνω πορφυρό κρασί 
στο κρύσταλλο της ζήσης μου

και καίγεται συθέμελα

          το είναι μου ολάκερο..... ydp


ღ