Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

εγώ εδώ σ' αγαπώ...


ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ποιήτρια Μαρία Νικολάου, για τις φωτό που μου χάρισε...



εγώ εδώ  σ’ αγαπώ..
σε κοιτώ, ίδιος άνεμος 
ξεφεύγεις και στροβιλίζεσαι
πάνω από τις σελίδες 

της καρδιάς μου..
χορευτής δεινός 

στις αλάνες της σκέψης μου..
διαλύεις την καταχνιά

κι απλώνεις άσπρα πανιά
να ταξιδέψουμε πάνω 
στης φαντασίας μας τα κύματα..
εγώ εδώ σ’ αγαπώ..
στην αναζήτηση 
του μικρού νησιού σου
και μάταια
σε κρύβει ο ορίζοντας..
σε βλέπω 

να σε κρατώ στη φούχτα μου 
κόκκινο φιλί, 
κόκκινη ζάλη, 
κόκκινο μήλο..
κουράστηκα να σε κυνηγώ..
απλώνω τα χέρια μου,
βυθίζομαι 
στο βαρέλι με τα φρούτα 
απ' το νησί των θησαυρών σου..
μπήγω καρφιά 
στο μήλο της καρδιάς, 
τα οξέα του κατάσαρκα
να τηνε ζωντανέψουν..
πόση δύναμη ακόμα?
πόσο ακόμα πάθος λαχταράς?
ταξιδεύω τα φιλιά μου,
ξόρκια που ακουμπάω 
να τρέχουν στο νερό
για κει που θε να φτάσουν..
ό,τι δεν έχω αγαπώ?
φαντάζεις τόσο μακριά,
που η παλίρροια 

χτυπιέται στα δειλινά σου..
κι η άμπωτη με παρασύρει 
στην ανατολή,
μα πριν προλάβω κι εγώ 
να σου κρυφτώ,
φτάνει η νυχτιά 
κι αρχινάει πάλι 
να μου τραγουδάει..
το όνειρό μου αναπνέει

μέσα στη λάμψη της παρτιτούρας
της σελήνης σου..
με βλέπουν με τα μάτια σου 

όλα τ' αστέρια..
 έτσι είναι που σ’ αγαπώ εγώ..
σύννεφο γίνομαι 
στον ουρανό σου,
στον άνεμο αφήνομαι..
βαρκούλα γίνομαι 
στην τρικυμία σου,
στον μπάτη αφήνομαι..
δέντρο γίνομαι 
στο περιβόλι σου  
στο θρόισμα των φύλλων αφήνομαι,
που ψάλλουν τ' όνομά σου..
εγώ εδώ σ' αγαπώ.. 
σαν αναβάτη 
του άσπρου αλόγου μου
που ελεύθερα καλπάζει στο περβόλι,
κατακτητή και πορθητή 
της ψυχής μου..
σε πίνω πορφυρό κρασί 
στο κρύσταλλο της ζήσης μου
και καίγεται συθέμελα
          το είναι μου ολάκερο..... ydp






34 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

εδώ είσαι!

κουράζεσαι μα δεν το βάζεις κάτω...

γεμίζεις το ποτήρι σου με πορφυρό κρασί και συνεχίζεις να το λες...

και συνεχίζεις να ελπίζεις πως κάποτε θα το ακούσει...

Ανώνυμος είπε...

Όταν αγαπάς υπομένεις τα πάντα..

Φιλία

Καπετάνισσα είπε...

Η αγάπη θέλει υπομονή και επιμονή.... έτσι θα καταλάβει η αγάπη σου ότι είναι μοναδική...

Τα φιλιά μας ....

kariatida62 είπε...

Eγώ πάλι βρε φιλενάδα, δεν το αντέχω αυτό...
Αγαπώ και θέλω να μ'αγαπούν το ίδιο δυνατά!
Συνέχεια να κρατώ το ποτήρι με το κρασί νάρθουν να το πιούν δεν αντέχω...
Ας με κεράσουν και αυτοί βρε αδελφέ!
Αλλιώς υπάρχουν και κάτι άλλα κρασοστάφυλα,που μεθάς μόνο με το άρωμά τους!
Α!!! μα πια! :))

IonnKorr είπε...

Ωραίο το ποίημα.

Και το τραγουδάκι που έβαλες.

-------------------------
Το feelings είναι καταπληκτικό τραγούδι. Και βέβαια το βιντεάκι σου το στόλισε απίστευτα. Κατάφερες και έδεσες τόσο όμορφα ωραίες εικόνες με τέλειο τραγούδι.

---------------
Είπα καλά λόγια. Όμως κοστίζουν (5 euro ο κάθε καλός λόγος)
χα..χα..

Ανώνυμος είπε...

Έκανα μια μικρή αλλαγή στο όνομα της ιστοσελίδας μου.
www.sumblogko.blogspot.com

Nina είπε...

Πολύ όμορφα λόγια...
"εγώ εδώ σ' αγαπώ..."
Τι ωραίο και αληθινό...!
Καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Καλό το ποίημα, ΠΟΙΟΣ το έγραψε ? (δε λέω ποια, το γράψιμο σε αρκετά σημεία μου φαίνεται ανδρικό, αλλά φυσικά μπορεί να πέφτω έξω) . Ανεξαρτητος φύλου πάντως, είναι δυνατό, παθιασμένο.

Ρωτώ διότι όπως το έγραψες κατάλαβα ότι η ποιήτρια Μαρία Νικολάου σου έδωσε την φωτό, όχι το ποίημα.

Φιλιάααααααααααααααα

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
αρχίζω ανάποδα να απαντώ στα σχόλια, γιατί πρέπει να δώσω εξηγήσεις όπως φαίνεται τελικά...
Γιώργο, με ρωτάς ποιος έγραψε το ποίημα??!! τα ποιήματα που εγώ υπογράφω με το χαρακτηριστικό των αρχικών μου τα γράφω εγώ...απλά, διαβάζω ποίηση και διαβάζω πολύ, ειδικά αυτές τις μέρες με τις φωτό της Μαρίας Νικολάου επειδή έχουν κάτι παραπάνω, ψάχνομαι περισσότερο, για να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο στο νόημα και στην απεικόνιση της κάθε φωτό - η Μαρία μου έδωσε μόνο φωτό κι όχι ποιήματα κι αν τύχει και βάλω αλλουνού ποίημα, εγώ το δηλώνω και σαν πηγή άλλου-...το ξερες εσύ πως παλιότερα υπήρχε ο μύθος με το να βάζουν καρφιά στη σάρκα του μήλου, ώστε τα οξέα του φρούτου να ελευθερώνουν σίδηρο και να γίνεται δυναμωτικό περισσότερο για τον οργανισμό?ότι το λευκό άλογο, συμβολίζει το άλογο του ενός των ιπποτών της αποκάλυψης, του κατακτητή? εγώ το έμαθα με ερέθισμα αυτή τη φωτό...και φυσικά βρήκα τρόπο να το αναφέρω και στο ποίημα...από κει και πέρα μην ψάχνεις να βρεις συγκεκριμένο στυλ γραψίματος, μου αρέσει να επηρεάζομαι από όσα διαβάζω και τυχαίνει να μου αρέσουν...απλά σίγουρα γράφω με συναίσθημα και πάθος -ή τέλος πάντων έτσι νομίζω εγώ-...στο κάτω-κάτω αν δε με πιστεύεις, ψάξε να δεις αν θα βρεις σχετικούς στίχους αλλού...
φιλάκια πολλά κι από μένα, για το άλλο σχόλιο θα σου στείλω μέιλ, όπως μου το ζήτησες

ღ oneiremataღ είπε...

@Nina,
κουκλίτσα μου γλυκιά σ΄ευχαριστώ, ναι ήταν κάτι σαν δήλωση αλλά και αποτύπωση συναισθημάτων με βάση μια όμορφη φωτό που έπρεπε να αποτυπωθεί μέσα σε στίχους...η αγάπη έχει πολλούς τρόπους να ειπωθεί, να αποτυπωθεί, να εκφραστεί αρκεί μόνο να είναι αληθινή!!...φιλάκια πολλά, επίσης όμορφο βράδυ

ღ oneiremataღ είπε...

@sumblogko,
έκανες αλλαγή, σύνολο??? καλά έκανες και ..καλά έκανες και μου το είπες κιόλας, πρέπει ν' αλλάξω τη μπλογκοροή μου και το σελιδοδείκτη μου λοιπόν, κάτσε να σε ψάξω να σε βρω...φιλάκι γλυκό κι αγκαλίτσα μεγάλη

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Μη μου το πεις το σ αγαπω
δεν θελω να το νοιωσω
γιατι μπορει αγαπη μου
εγω να σε πληγωσω...

ღ oneiremataღ είπε...

@ ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
γέμισε το ποτήρι σου και φέρτο ξανά και ξανά στα χείλη σου να τα γλυκάνει...
δε ειν΄η αγάπη που κουράζει το άσκοπο κυνήγι της μας κάνει να δυσανασχετούμε...
μα μη στέκεσαι στατικά, αρμένισε...
άπλωσε φτερά και πέτα...
κι όπως λένε κι οι γνωστοί στίχοι του τραγουδιού:
πέταξε όσο πιο ψηλά μπορείς,
τα ύψη δεν σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα
πονάνε και πληγώνουν...
:)) φιλάκι γλυκό

ღ oneiremataღ είπε...

@Δημήτρης Μαχαίρας,
ω ναι φίλε μου, όταν αγαπάς αληθινά τότε κάνεις αρκετές υποχωρήσεις, αρκετές θυσίες, αρκετά πράγματα για τον/την αγαπημένη σου και το βασικότερο αφήνεις την καρδιά σου ελεύθερη να νιώσει, να διαλέξει, να χτυπήσει στους ρυθμούς... άλλωστε τελικά η αγάπη δεν ερμηνεύεται καλύτερα και δεν εκφράζεται καλύτερα παρά μόνο με την καρδιά...
φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@Καπετάνισσα,
μια μαγική και μαγευτική λέξη, το μεγαλύτερο συναίσθημα, αυτό που δίνει αξία πολλές φορές στην ίδια μας τη ζωή και το πιο κακομεταχειρισμένο από την άποψη πως πολύ εύκολα το λέμε χωρίς να το εννοούμε, το λέμε χωρίς να το νιώθουμε ή το λέμε με σκοπιμότητες κι όχι ανιδιοτέλεια...
όμως ε σ ύ ξεκινάς το ταξίδι σου, γιατί το νιώθεις, το αισθάνεσαι.. κάπου στα μισά ίσως κουραστείς ίσως θελήσεις να τα παρατήσεις, αλλά ο στόχος που συνεχίζει να υπάρχει στον ορίζοντα μπροστά σου κι είναι εκείνος που κάνει το ταξίδι τούτο να αξίζει, σου δίνει καινούριες δυνάμεις για να συνεχίσεις, να φτάσεις στο τέρμα που ολοκληρώνει εσένα κι όχι το ταξίδι, το ξέρεις άλλωστε εσύ αυτό πολύ-πολύ καλά..φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@kariatida62,
χαχαχα κοίτα να δεις, που ενώ εγώ εσένα σε περίμενα εντελώς συντηρητική φιλενάδα, μου αλλάζεις τώρα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις μου για σένα, με αυτά που μου λες...
είπαμε όταν είσαι στην αγάπη, αισθάνεσαι, νιώθεις, υπομένεις πολλά..αν σου περάσει, ή τελικά διαπιστώσεις πως είναι μονόπλευρο ολο αυτό, ε μα ναι, φυσικά και θα προχωρήσεις παρακάτω, ή θα δεις με άλλα μάτια πιο καθαρά, την κατάσταση...άλλωστε το άσπρο άλογο, που συμβολίζει το καθάριο, το άδολο όνειρό μας και την ελευθερία της ψυχής μας, δεν επιτρέπουμε εύκολα να το κατακτήσουν και φυσικά, ο ιππότης-κατακτητής πρέπει να είναι ο πιο άξιος απ΄όλους... φιλάκι γλυκό

ღ oneiremataღ είπε...

@IonnKorr,
σ΄ευχαριστώ πολύ και ξανά ευχαριστώ σε!!
ναι, είπες καλά λόγια για ένα βίντεο παλιότερό μου, ετεροχρονισμένα, οπότε ..δε σου χρωστάω κάτι, πέρασε βλέπεις η προθεσμία...
το καινούριο μου βιντεάκι, το έφτιαξα με τούτο το τραγούδι που ακούγεται της Βασιλοπούλου... μ΄άρεσε τόσο πολύ, αλλά τελικά δε μπόρεσα να βάλω το δικό μου στο mixpod μου, κρίμα...

δήμητρα♥♥♥q είπε...

@Γιούλα,
πολύ όμορφο το ποίημα, πολύ θηλυκό και πολύ αισθαντικό.
Σαν ταξίδι ονειρεμένο μου φάνηκε στη χώρα των ξωτικών...

Γιατί θα μου πεις??

Δεν ξέρω.. ίσως φταίνε της ψυχής τα πεταλουδίσματα που με κάνουν να είμαι προκατειλημμένη, ίσως το κόκκινο που αντανακλάται στους στίχους, ίσως το μικρό νησί.. που γίνεται νησί των θησαυρών.. ίσως το μήλο της καρδιάς.. ίσως το πάθος..

Και θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να με οδηγήσουν στη χώρα των μαγισσών. Μα δε μου θυμίζεις μάγισσα.. περισσότερο με ξωτικό μου μοιάζεις με εκείνα τα φτερά της πεταλούδας..

Φιλάκια. :)))

ღ oneiremataღ είπε...

@ΜΑΓΟΣ!
η αγάπη όπως κι η ίδια η ζωή, δεν είναι δάνειο,είναι δώρο...
η αγάπη είναι χάρισμα ψυχής,ανάσα ζωής...
δεν ζητιανεύει την παρουσία, έχει δική της υπόσταση,
ζει κι ανασαίνει,υπάρχει...
δεν εκλιπαρεί την ανταπόδοση..
ρέει μέσα στις φλέβες της τρυφερότητας,
αγγίζει,
φτερουγίζει,
χρωματίζει...
δεν ζητιανεύω,δεν εκλιπαρώ,δεν απαιτώ..
ΑΓΑΠΩ

ღ oneiremataღ είπε...

@Δήμητρα♥♥♥quarks,
πες τα Δήμητρα, γιατί ο Γιώργος, επηρεασμένος από τα σχόλιά μου ίσως στο μπλόγκ του, για να μας -εκείνον και τους φίλους του/μας- υπερασπιστώ, με βλέπει πια σαν παλαιστή σε αρένα...είναι όμως κι ένα ωραιοποιημένο ταξίδι τούτο μέσα από τους στίχους ενός ποιήματος, σε μια άλλη διάσταση εκείνη της φαντασίας, με πολλά όμως αποτυπώματα σκιασμένα σε κείνα της πραγματικότητας...κι όσο για τα φτερά μου... έβαλα φτερά στα όνειρα και στην ψυχή μου, να μπορούν να πετούν, να συνεχίσουν να ανιχνεύουν ομορφιές, χαμόγελα ελπίδας, πνοές ζωής!!...γλυκά φιλάκια

kariatida62 είπε...

Δεν υπάρχει περίπτωση να μη ξαναγυρίσω να διαβάσω την απάντησή σου...
Εδώ μου γράφεις την μεγαλύτερη αλήθεια!
"άλλωστε το άσπρο άλογο, που συμβολίζει το καθάριο, το άδολο όνειρό μας και την ελευθερία της ψυχής μας, δεν επιτρέπουμε εύκολα να το κατακτήσουν και φυσικά, ο ιππότης-κατακτητής πρέπει να είναι ο πιο άξιος απ΄όλους..."
Συμφωνώ απόλυτα για την αξιοσύνη του καβαλάρη...μα αναρωτιέμαι!
Ενας καβαλάρης άξιος μόνο υπάρχει?Σε όλη την πλάση είναι δυνατόν ένας μόνο ιππότης-καβαλάρης άξιος να υπάρχει για την καθεμία μας?
Για αυτό,(όποτε η ανάγκη το απαιτήσει) είμαι και λίγο της θεωρίας "κορίτσια μη παθιάζεστε-ξεκολλάτε και λίγο!"

Υ.Γ. Μη ξεχνάς πως η συντηρητική-παραδοσιακη Κάρυ φιλοξενεί και ένα αναρχικό-ανατρεπτικό Μαμούνι!
:))

ღ oneiremataღ είπε...

@ kariatida62,
χμ, ε καλά, έπρεπε να το περιμένω, πως δε θα άφηνες την υπερβολή στα λόγια μου, να παραμείνει έτσι αιωρούμενη απλά...όχι, ας μην είμαστε τόσο πολύ ονειροπόλες τελικά, ούτε τόσο απόλυτες...ίσως να υπάρχει -αν υπάρχει βέβαια- ένας μόνο πρίγκηπας του παιδιάστικου παραμυθιού, για την κάθε πριγκίπισσα...ίσως να υπάρχει μόνο ένας φανταστικός κατακτητής-ιππότης του άσπρου αλόγου μας...αλλά στη ζωή, όπως φαίνεται, για κάποιους υπάρχει αυτή η αποκλειστικότητα και μοναδικότητα και για κάποιους άλλους όχι, υπάρχουν παραπάνω από ένας τέλειος σύντροφος που ολοκληρώνει το ταξίδι της ζωής, της αγάπης και της εκπλήρωσης των ονείρων...
λατρεύω τη θεωρία σου και λατρεύω το συνδυασμό Κάρυς-Μαμούνι, το έχω δηλώσει από καιρό...φιλάκι

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Τι να σου πω κορίτσι μου..
Διάβασα με έκπληξη το σχόλιο του Γιώργου και διάβασα στη συνέχεια 10 φορές το δικό σου ποίημα, το οποίο θεωρώ πως είναι καθαρά γυναικείας γραφής.
Και οφείλω να το πω... :)))

ღ oneiremataღ είπε...

@Δήμητρα♥♥♥quarks,
ε μα ναι...απλά δεν είναι υπερφορτωμένο με υπερβολικές λέξεις κι εκφράσεις, όπως το συνηθίζω, τις περισσότερες φορές...
σ΄ευχαριστώ γλυκιά μου Δήμητρα

Magia da Inês είπε...

Olá, amiga!
Senti saudade... voltei!!!
Há tanta sensibilidade, intensidade e paixão na sua poesia!
Boa semana!
Beijinhos.
Brasil.♥♥ °º
♥♥ °º
° ·.

ღ oneiremataღ είπε...

Olá, amiga!
Muito obrigado por suas palavras agradáveis!
uma semana feliz para você:)))
♥ Muitos beijos ♥ ° º
° ♥ °º ♥ °º
° ·.·.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΟΝΕΙΡΟ!!!

Ανώνυμος είπε...

<<
χορευτής δεινός
στις αλάνες της σκέψης μου..
...
φαντάζεις τόσο μακριά,
που η παλίρροια
χτυπιέται στα δειλινά σου..
κι η άμπωτη με παρασύρει
στην ανατολή,
...
το όνειρό μου αναπνέει
μέσα στη λάμψη της παρτιτούρας
της σελήνης σου..
...
βαρκούλα γίνομαι
στην τρικυμία σου,
...
>>

Ξεχ΄λωρισα μερικους από τους στοίχους που με εντυπωσίασαν. Σου είπα ήδη ότι είδα δυνατ΄'ο και παθιασμένο γράψιμο. Είχα την εντύπωση ότι το παρέθεσες, δεν ήξερα τρα αρχικά σου.

Χαίρομαι ΠΟΛΥ που είναι δικό σου. Σου έχω ξαναγράψει πόσο μου άρέσουν ΟΛΑ τα κείμενα σου. Και ΠΡΟΦΑΝΩΣ ούτε 1 στο μύριο να υπονοήσω ότι δεν είναι δικό σου, εφ' όσον λες όιτι είναι, ούτε χρειάζεται να ψάξω.

ΔΕΝ σε αμφισβητώ καλή μου φίλη. Σιγά μη ψάξω για αποδείξεις !
Κάτι διάβασα βιαστικά σχετικά με την ποιήτρια και την φωτό και παρενόησα. Το εισέπραξα διαφορετικά.

Και ευχαριστω για ΟΛΕΣ τις διευκρινήσεις...

kariatida62 είπε...

Καλά στα σχόλια έχεις γίνει αχτύπητη!!!!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Εμαθες να σφάζεις με το γάντι!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Καλά μιλάμε δεν σταματώ να γελώ...

ღ oneiremataღ είπε...

@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου Γιάννη μου, για τα καλά σου λόγια για τους στίχους μου και ναι, συμφωνώ κι εγώ μαζί σου οι φωτό της Μαρίας είναι εκπληκτικές!!
Ανταποδίδω, μια ευχάριστη εβδομάδα και σε σένα φίλε μου, φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
καλά εντάξει Γιώργο, μην πανικοβάλλεσαι,δεν έγινε και τίποτα...χαίρομαι που σου αρέσουν οι στίχοι μου, χαίρομαι που παραδέχτηκες πως ήταν βιαστικές οι πρώτες σου εντυπώσεις και φυσικά σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια !...φιλάκια

ღ oneiremataღ είπε...

@kariatida62,
ξέρω γιατί γελάς, ε μα δε φταίω εγώ, εκείνος με προκάλεσε...
συνέχεια κόντρα με πάει...
μπήκα πριν λίγο και στο δικό σου μπλογκ κι απ' ότι είδα...τον αποτελείωσες μόλις, επίσης με το γάντι απ΄την καλή του κι απ΄την ανάποδη πλευρά του όμως...φιλάκια πολλά

kariatida62 είπε...

Είναι πειραχτήρι, σαν το Μαμούνι μου...σε πάει γι'αυτό σε κλέβει...
Του αρέσει η δικιά σου ποίηση..
Νάσαι βέβαιη γι'αυτό!

Μάγια είπε...

Οταν πραγματικα αγαπας...αγαπας με αυτον τον απολυτο παραδωμενο τροπο...αυτη ειναι η αξια της αγαπης!! Δε συμβιβαζεται με τα μετρια!! :)