~Παιχνίδια του Μυαλού~ - Reflections of feelings ...

  

..κι είναι μερικές φορές που κι ένα ακόμα κείμενο μπορεί να σε αγγίξει, να σε κατακτήσει, να σε γεμίσει και μόνο διαβάζοντάς το...γιατί έχει εκείνη τη δύναμη κι έχεις κι εσύ εκείνη την ψυχική διάθεση...ένα τέτοιο κείμενο είναι αυτό εδώ, που σίγουρα οι πιο πολλοί το ξέρετε, το διαβάσατε αυτές τις μέρες στο μπλογκ της υπέροχης, ανθρώπινης ποιήτριας κι όχι μόνο Κάκιας,  Reflections of feelings

 εγώ απλά θέλησα να το δημοσιεύσω κι εγώ γιατί μου άρεσε πάρα πολύ -κι είπα να το τζουρνέψω αλλά εκείνη μου δήλωσε αφοπλιστικά πως τα κείμενα που μας αγγίζουν μας ανήκουν κατά κάποιο τρόπο κιόλας, την ευχαριστώ πολύ-πολύ γι΄αυτό!!-...πού ξέρεις μπορεί να το δει και κάποιος άλλος που δεν το διάβασε και μπορεί να του αρέσει το ίδιο.....

Παγίδα και πιάστηκες. Μιλούσαν οι διαφημίσεις για κινδύνους. Ενήλικας, σκέφτηκες, ξέρω να αποφεύγω τον κίνδυνο του εθισμού. Κι όμως εκείνος ήρθε κρατώντας κεράσι γλυκό, προφέροντας Λέξεις κοχλιοστρόφια Εγκεφαλικής Γεώτρησης. Εισχώρησε αβίαστα εκεί που δε φτάνει το άγγιγμα, ο ρεαλισμός, η Ζωή. Σε ταξίδεψε σε χώρες του Νου. Ιδιωτικές Ταξιδιωτικές Οδηγίες απογείωσης και προσγείωσης. Μόνο που η δεύτερη έγινε σε Έδαφος ρευστής επιφάνειας εύπλαστης σα ζυμαράκι της καρδούλας σου, πολύ μακριά από τα γήινα...

Πρώτη εμπειρία...Ξέρω θα ξανάρθεις.. όπως ήρθα πάλι κι εγώ... Μεθάει η Αγαπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί.. ακόμη και εικονική ενεργοποιεί τους Νευρώνες σου και αλλάζεις.... μεταμορφώνεσαι.... Ποιητικά εισχωρείς στα Παραμύθια...

Επικίνδυνο, μικρή....
Σε είχα προειδοποιήσει. Αποκρίθηκες πως θέλεις να δοκιμάσεις.
Χάθηκα μέσα σου.
Χάθηκες σε μένα.

Άνοιξαν οι Πύλες και το βήμα προς την Άβυσσο έγινε.
Τάχθηκαν Ταξίδια... ή μήπως Παιχνίδια του Μυαλού?...

Πόσο ανώδυνη ή επώδυνη είναι η Συγγραφική ΣυνΎπαρξη?...

Να ερωτεύονται οι Λέξεις τις προστακτικές σου..
να σε διαβάζουν μάτια θρύψαλα στο φύσημα της Συγγραφικής σου Πνοής?..
Να ξέρεις να εισχωρείς στα πνευμόνια σαν εξαρτησιογόνο και να Ταξιδεύεις από τα μάτια,στο Μυαλό, στην Ανάσα και στο Αίμα?...

Πόση η Δύναμη των Κειμένων τελικά?..

Δεύτερη Ζωή?..
Παράλληλος Διάδρομος Απογείωσης, δίπλα στην πεζοπορία της καθημερινότητας?..

Υπάρχει κι ένα ερώτημα ακόμη
που με βασανίζει - αιώνες θα έλεγα, έτσι μου φάνηκε το Παίδεμά του...

Μπορεί ο Νους να διαχωρίσει τη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ που γεννιέται από μία Φαντασίωση, Παιχνίδι του Νου, ταξίδι στην Πλάνη,
από εκείνη τη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ που γεννά το βίωμα?...

Μεθυστικό μου ανάγνωσμα, εθιστικά υποκλίνομαι και σε ψάχνω με Ιχνηλασίες Τρελής εμμονής κάτω από πετραδάκια και βότσαλα Σκέψης κάθε ανώνυμου blogger...

Πόσο η Συγγραφική ΣυνΎπαρξη μπορεί να διεισδύσει στην Πραγματική Ζωή και να προκαλέσει Κατάρρευση του Οικοδομήματός της?...

και σκεφτείτε πως ο Έρωτας... αυτός ο Τυχοδιώκτης... ο Βέβηλος προς τις Αξίες και τους Θεσμούς της Ζωής.... ο Εκτροχιαστής της Σταθερής Τροχιάς του Ιδιωτικού μας Σύμπαντος, ενεργοποιείται ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ, ακριβώς όπως ενεργούν και αυτοΠραγματώνονται μέσα μας τα Κείμενα...

Πιάσε με....
Δεν είμαι πια εγώ..
Παιχνίδι είμαι σε ενός Μυαλού την Πλάνη..
Συγγραφικά επεκτείνομαι και Φτανω να Αγγίξω το πρόσωπό σου...
το ίχνος μου απαλό ρυάκι συγκίνησης στο λαιμό σου...
και όλη η Ανομολόγητη Κραυγή Επιθυμίας
ένα αχ κειμένου, που αφού γεννιέται στα χείλη σου
αύριο ο σπόρος θα φυτρώσει στο Μυαλό σου...



Πρώτη κίνηση...

η επόμενη, Δική σου...


Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από ~reflection~