άμα μπορείς...να ΄ρχεσαι μάνα...

πεθύμησα την αγκαλιά σου απόψε μάνα

πες μου πως θα ρθεις..

να σβήσω τα φώτα,

ν' ανάψω το μικρό καντηλάκι

να σε προσμένω...


ξέρω πως έρχονται οι ψυχές

κοντά μας,

όταν δεν τις κουβαλάμε μέσα μας ήδη,

κλεισμένες στην καρδιά μας..

σπρωγμένες από κάτι,

-την λαχτάρα τους και την λαχτάρα μας-'

κι όταν η λαχτάρα τους είναι μεγάλη,

μέσ' από δικές τους κρυφές διαδρομές, έρχονται

συμπλέοντας στο ταξίδι μας

αρωγοί και φύλακες άγγελοι...


νιώθω την αύρα σου να με τυλίγει μάνα

σα τότε που μικρό παιδί

μ έκρυβες στις φτερούγες σου...

αποζητώ το χάδι σου το στοργικό,

σαν τη ματιά σου..

όπως τότε που σκούπιζες

τα δάκρυα και τον πόνο μου...


γιατί είσαι όμως λυπημένη?

βλέπεις το μαρασμό,

που σαν ομίχλη μ΄έχει ντύσει...


μόνο η ανάμνησή σου μάνα

και τα λουλούδια της άνοιξης

μοσχοβολούν το ίδιο...


άμα μπορείς..

να ΄ρχεσαι μάνα...

μου το υποσχέθηκες........



ydp ~ 20/11/2012