σαν παιδική μελωδία..σαν απαλό πρωινό ξύπνημα..ανέμελο..
ξέχωρα απ την πικρή δεκαετία που άλλαξε το τοπίο γύρω μας..
Λαχτάρησα μια χώρα... όπως την ονειρευόμουν πριν..παλιότερα..
ελπίδας κι υπόσχεσης..
μια χώρα που κάποιοι με ιδανικά, πάλεψαν στους αιώνες με θυσίες, για να την δημιουργήσουν, ελευθερώσουν και εξαγνίσουν, με αντοχές, υπομονή και λεβεντιά ...
και που τώρα ξεθωριάζει διαψεύδοντας όλες τις μέρες εκείνες..
αναζητάς ελπίδα κάθαρσης μέσα στο βρώμικο αέρα του καμένου δάσους, μέσα στην ομίχλη που σκιάζει τα πάντα και δε σε αφήνει να δεις γύρω σου, μέσα στις σκοτεινιασμένες σκέψεις, μέσα σε μελωδίες που γλυκαίνουν του νου τις αποχρώσεις..
μελωδία που ρέει σαν καθάριο νεράκι πηγής.. σαν αναζωογονητική βροχή στο πρόσωπο και στα μαλλιά σου..
στίχοι βάλσαμο για την ψυχή, που κρατήσαμε, που χαρίσαμε, που πουλήσαμε.. με την ελπίδα πως όλα θ' αλλάξουν για το καλύτερο..για ένα χωράφι σπαρμένο που αντί για να καρπίσει, τους σπόρους του τους τρώνε αχόρταγα πουλιά..
φωνές συντροφικότητας κι αλληλοσυμπλήρωσης..
μελωδία που μοιάζει με φυλαχτό.. απ το πριν της ελπίδας, στο παρόν της αντοχής, προσμονής, υπομονής και στη μετάβαση σε μελλοντικές μέρες, πιο δίκαιες, πιο ανθρώπινες.... ydp
