πατώντας απαλά στις μύτες των ποδιών, τριγυρίζεις..
μυστήριο πως, αλλά και χάρισμα, το να μπορείς με ελαφρύ βήμα να προχωράς, όλο και πιο μακριά στο μονοπάτι, χωρίς να κάνεις πολύ θόρυβο...ξεδιπλώνοντας την ψυχή σου μέσα από στιγμές μοναχικότητας...
δεν εγκλωβίζεσαι...περιπλανιέσαι...χάνεσαι...μα επιστρέφεις... ~ydp
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
toi, tu es une énigme
