Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη... μοιρασμένη ευτυχία, διπλή ευτυχία...


Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Ο ένας άνδρας επιτρεπόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να μην πάθει πνευμονικό οίδημα.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας απαγορευόταν να σηκωθεί κι έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.
Οι δυο άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.
Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.
Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.
Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.
Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους, είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.
Όταν κάποια στιγμή το θεώρησε σωστό, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ’ όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.
Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο.
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.
Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο, τίποτα άλλο. Ξαφνιάστηκε...
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να φανταστεί πως ήταν αυτό που είχε αναγκάσει το συχωρεμένο συγκάτοικό του, ο οποίος του περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.
Κι ύστερα πρόσθεσε απλά, "Ίσως ήθελε να σου δώσει θάρρος."


                                     >>*@*<<


Συμπέρασμα:
* Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τη δική σου κατάσταση.
* Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
* Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.
*Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι’ αυτό αποκαλείται Το παρόν.

                     >>*@*<<                         >>*@*<<


το παραπάνω το βρήκα ψάχνοντας στο διαδίκτυο για μια φωτογραφία με ανοιχτό παράθυρο στο παρακάτω ιστολόγιο   http://mnimologimata.gr/?p=244 
και οι αλλαγές που έκανα ήταν ελάχιστες.


                   







Bookmark and Share

11 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Πολύ συγκινητική ιστορία, που δείχνει πόσο πολλά πράγματα μπορεί να «δει» ο άνθρωπος... αλλά έχει καταντήσει τόσο τυφλός!

IonnKorr είπε...

Ονειρομάτα

έχεις το πιο ευωδιαστό μπλογκ στο ιντερνετ!

-----
Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Πόσο σωστό και πόσο παραμελημένο.

Theodosia είπε...

* Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.

Πίστεψέ με από τότε που πέρασα κι εγώ από ένα τέτοιο θάλαμο με λίγες πιθανότητες να ξανακοιτάξω από το παράθυρο, σκέφτομαι κάθε μέρα πόσο πλούσια και τυχερή είμαι.

ღ oneiremataღ είπε...

@Apokalipsis999: έτσι...!!!! μια πολύ συγκινητική ιστορία να μας θυμίσει πως έχουμε τυφλωθεί μέσα στην καθημερινότητά μας και στον αγώνα για επιβίωση και ξεχάσαμε να βλέπουμε γύρω μας τα όμορφα και τα σημαντικά πράγματα που στολίζουν και δίνουν αξία στη ζωή μας!!

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψή σου και το πολύ όμορφο σχόλιό σου!!!!

ღ oneiremataღ είπε...

@IonnKorr: Ίωνα...!!!!Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ Ίωνα για τα καλά σου λόγια!!!
Ναι, ένα πολύ ροζ/λουλουδιαστό μπλοκ για να μπορούμε όσο μπορούμε να ξεχνιόμαστε λιγάκι...ελπίζω να μη σας κουράσει όλο αυτό το πολύχρωμο...
Σ΄ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σχόλιο!!!!!Σπουδαίο πράγμα η συγκατοίκηση/φιλία/συντροφικότητα στη ζωή έτσι δεν είναι?...!!!!
*Φοβερή,χιουμοριστική και τρομερή, και η δική σου ανάρτηση για την "αντρική λογική"!!!!...δεν ξεχάστηκα,πέρασα αλλά δεν τόλμησα να μπω στο παιχνίδι των σχολιασμών καθώς είδα το χαμό που γινόταν...
δε θα μου το κρατήσεις μανιάτικο...

ღ oneiremataღ είπε...

@Theodosia: θεοδοσία γλυκιά μου, σε νιώθω και με νιώθεις...σ΄ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου!!!!!!
...έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που βλέπουμε πως αναλωνόμαστε σε επιφανειακά πράγματα όπως η καριέρα,απόκτηση κύρους,δόξας,χρημάτων,κλπ. και ξεχνάμε την πραγματική ουσία κι αξία της ζωής και τις σημαντικές αξίες της...

IonnKorr είπε...

Ονειρομάτα

Σε πρόσθεσα στην blogroll μου, αν δεν σε πειράζει.

ღ oneiremataღ είπε...

Ίωνα σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ είναι μεγάλη τιμή αυτή για μένα!!!!!!

Idea Studio είπε...

Φ α ν τ α σ τ ι κ ό !
Μήπως τελικά πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε και να εκτιμάμε τι μικρά, απλά, καθημερινά, όμορφα πράγματα που με περιβάλλουν ή μας συμβαίνουν και να μην περιμένουμε για τα μεγάλα, που ίσως, ποτέ να μην έρθουν;;
Με άγγιξε!
Σε ευχαριστώ!!

Idea Studio είπε...

...έβαλα το banner σου στα blog:
Idea Studio, Photos of Greece

ღ oneiremataღ είπε...

@Idea Studio
αυτή η ιστορία έχει πολλά πράγματα να διδάξει σε όλους μας,αρκεί να το θέλουμε και να το νιώθουμε...και φυσικά αν έχουμε βρεθεί σε ανάλογες καταστάσεις μπορούμε να το νιώσουμε καλύτερα,ανάλογα και με την ευαισθησία του καθένα μας...
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα!!!!
Κι ιδιαίτερα που με τίμησες βάζοντας το μπάννερ μου στα μπλοκ σας -αν και είναι ευθύνη παραπάνω τώρα αυτό, μιας και θα πρέπει να το πάρω ακόμα πιο σοβαρά και να προσέχω περισσότερο και τις αναρτήσεις μου ε?...-
φιλάκια πολλά Ευτυχία μου, σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ :-)))))