Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ένας παθιασμένος χορός της φαντασίας...

Ίσως κάπου στο βάθος ν' ακούγεται ο ρυθμικός ήχος 
ενός φανταστικού τραγουδιού...
Ίσως ένα γραμμόφωνο να γρατζουνάει μεθυστικά αργεντίνικα ταγκό...
Κι ίσως σε νιώθω να στέκεις εκεί αδιάφορη, σιωπηλή, χωρίς ανάσα,
μέσα απ' το τζάμι κοιτώντας δειλά τις λάμψεις του ουρανού,
να ψάχνεις με το βλέμμα σου τις πλειάδες ή τις περσείδες,
να κοιτάς τον αποσπερίτη να σβήνει στο μαβί του δειλινού...
κι αν η νύχτα απόψε ερχόταν δειλά στο παραθύρι σου
να σε κλέψει για έναν ακόμα μοναδικό χορό μας?...



Μια μικρή χορεύτρια των λέξεων που χορεύει ξανά 
ένα παθητικό ταγκό, ένα διεγερτικά μεθυστικό χορό...
Θα  πείσω την νύχτα να σε τυλίξει, να ΄ρθει εκείνη σε σένα,
να σ΄αρπάξει που σε προσμένω στη γωνίτσα τη σκοτεινή, 
ένας δεινός νοητός χορευτής του πάθους, ένας εραστής των στίχων,
ένας ποιητής που προβάλλει μέσα απ' την ομίχλη...
Να σε παρασύρω λεκτικά σ΄ έναν παθιασμένο χορό 
στα γκαλντερίμια της φαντασίας της ψυχής μας
κάτω απ΄το χλωμό φως μιας πλανεύτρας  σελήνης
στην άκρη του γκρεμού του ρυθμικού παραμυθιού...
να σε σφίγγω νοερά ξανά στην αγκαλιά μου
ελευθερώνοντας τις έννοιες των σκέψεών μας...



και να λαφοπατήσουμε στα απόκρημνα βραχάκια
ή να περιδιαβούμε τα μικρά στενά σοκάκια  του μυαλού
με ρυθμικούς βηματισμούς του πιο όμορφου ταγκό...
κι αν ήθελα να κλείσω τη μορφή σου για άλλη μια φορά
μέσα στις πιο κρυφές μου σκέψεις τις ανάστατες?
μη μου στερείς το να σε προσκαλώ με της λατρείας μου τις νότες
στο πιο παθιασμένο τραγούδι της θύμησής μου, το πιο μεθυστικό...
άσε με να σε παρασύρω γλυκά στα μονοπάτια της χαράς,
να σε παραδώσω σαν το φτερό ελεύθερη στο άγγιγμα του χορευτή,
να σε συνοδέψω στο αγκάλιασμα της φιγούρας των στίχων,
να σου χαρίσω την μεθυστική ζάλη του στροβιλισμού...




του νοητού στριφογυρίσματος στα λαγούμια των λέξεων 
και τις κρυφές στροφές  γραμμών με νότες και μουσική... 
Κι ίσως κάποιοι, οι ώριμοι εραστές των στίχων, να μας παρακολουθούν γοητευμένοι, μιας κι είναι θλιβερό να είσαι μόνος σε τούτο το ταξίδι της φαντασίας... 
Γιατί άραγε η καρδιά σου μου αρνείται αυτή τη χάρη?
γιατί το παραθυρόφυλλό σου παραμένει κλειστά μανταλωμένο?
γιατί οι θλιμμένες σκέψεις σου και της μοναξιάς σου οι νότες να πλημμυρίζουν μόνο την μικρή σου κάμαρα?
τόλμησέ το...
ο χορός μου είναι αδιάφορος χωρίς εσένα...
μαζί σου μόνο χορεύω το πιο μεθυστικό και 
παθιασμένο λεκτικό ταγκό.......................ydp  








"Το τάνγκο είναι μια θλιμμένη σκέψη
που μπορεί να χορευτεί."

{Ενρίκε Σάντος Ντισέπολο, Ντισεπολίν}

19 σχόλια:

IonnKorr είπε...

Πολύ όμορφο.

Αλλά...
λεξεις: παθιασμένο, τόλμησέ το, "να σε παρασύρω γλυκά στα μονοπάτια της χαράς"

Έχουμε φύγει από τον ίσιο δρόμο ή είναι ιδέα μου? Μήπως μπαίνω σε άλλο blog??
Γραφει σίγουρα η Ονειρομάτα ή μπήκαν χάκερς???

IonnKorr είπε...

Λοιπόν ξαναπέρασα για να σου πω ότι πρέπει να βάλεις προειδοποίηση περιεχομένου. Είναι επιλογή στις ρυθμίσεις. Άμα το ψάξεις λίγο θα το βρεις.

Δεν μπορεί να ερχόμαστε εγώ και ο Χριστόφορος, άδολοι και ανυποψίαστοι, και να πέφτουμε σε τέτοια κείμενα!!!!!

Κοίταξε να το ρυθμίσεις.

Theodosia είπε...

"ο χορός μου είναι αδιάφορος χωρίς εσένα...
μαζί σου μόνο χορεύω το πιο μεθυστικό και
παθιασμένο λεκτικό ταγκό..."
Μου επιτρέπεις να το αφιερώσω σε όλους όσους με ταξίδεψαν στον μαγικό κόσμο της αγάπης με το δικό τους παθιασμένο λεκτικό ταγκό. Πολλά φιλιά μάτια μου:)

ღ oneiremataღ είπε...

@IonnKorr
χα...χα...καλημέρα και σε σένα Ίωνα :-)))))

ღ oneiremataღ είπε...

@Theodosia
άκου λέει να το αφιερώσεις όπου θέλεις, κανένα πρόβλημα, χάρισμά σου...!!!!!!
Άλλωστε κι εγώ το έγραψα σαν το άλλο πρόσωπο, σαν ποιητής που ζητάει απ΄την μικρή ποιητριούλα να τον συνοδέψει στη δημιουργία ενός ποιήματος ή ενός ποιητικού κειμένου...αλλά φλογερού ίσως κειμένου, γι' αυτό εξάπτεται λίγο η φαντασία με την περιγραφή -κι ο Ίωνας μου κάνει παρατήρηση με τα σχόλιά του γι΄αυτό το λόγο-...
φιλάκια πολλά, καλημέρα σου γλυκιά μου φιλενάδα :-)))))

Matriga είπε...

Γλυκιά μου,
Το tango είναι και δική μου λατρεία,
αλλά εσύ υπερέβαλλες εαυτόν μ' αυτή την ανάρτησή που του αφιέρωσες :)

Καλή σου μέρα και φιλιά πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

Μαρία μου, είναι απ' τους πιο μαγευτικούς χορούς και πιο αισθαντικούς ίσως, τουλάχιστον όσοι το έχουν χορέψει το ξέρουν... κι εμείς που έχουμε ακούσει τόσα γι' αυτό, το λέμε, εμένα δεν ξέρω πως μου βγήκε έτσι για να πω την αλήθεια μου, ήταν μια έμπνευση της στιγμής, από μια πρόταση που έγραψα για το συγκεκριμένο τραγούδι για να το ανεβάσω στο προφίλ μου στο φατσοβιβλίο, απλά το ανέπτυξα όσο μπορούσα μετά και το έκανα ανάρτηση...ελπίζω κάτι να κατάφερα, γιατί ομολογώ ότι ήμουνα μάλλον επηρεασμένη απ' τη γλύκα του τραγουδιού περισσότερο...σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ενθαρρυντικά και καλά σου λόγια φιλενάδα, καλημέρα σου, φιλάκια πολλά :-)))))

IonnKorr είπε...

Ελπίζω να μην περάσει ο Χριστόφορος. Θα χάσει πάσαν ιδέα ο άνθρωπος. Άσε που θα σοκαριστεί με όλα αυτά και μπορεί, μαζί με τον Gip, να αποχωρήσουν από την bloggόσφαιρα.

Και δίκιο θάχουν, δηλαδή. Πρέπει να αυτοπροστατευτούν από τον βόρβορο στο οποίο οδηγεί τον νου το παθιασμένο ταγκό.

Ανώνυμος είπε...

Ένα πολύ ωραίο τραγούδι: http://www.youtube.com/watch?v=gPWRpWzpeTE
Sorry που δεν είδα το σχόλιό σου νωρίτερα αλλά χτες όλη μέρα έλειπα, ήταν πραγματικά ρόδα, τσάντα και κοπάνα. Έφυγα 7:30 το πρωί και γύρισα 2:00 το βράδυ.

ღ oneiremataღ είπε...

@ΙοννΚορρ
χαχαχαχαχ ναι, ναι όπως το λες...απορώ πως δεν έχουν φύγει τόσο καιρό μ΄όλα αυτά που γράφετε και σχολιάζετε στο δικό σου blog... πάντως εσένα σου άρεσε και με το παραπάνω, αφού πας κι έρχεσαι, κι ας λες ότι λες, εγώ άλλα καταλαβαίνω...

ღ oneiremataღ είπε...

@simblogko
υπέροχη η Γλυκερία ματάκια μου, σ' ευχαριστώ πολύ...μα ακούς τέτοια πράγματα εσύ?? Μ΄εκπλήσσεις...
χμ, εμ βέβαια τώρα είμαστε ρόδα, τσάντα και κοπάνα...

~reflection~ είπε...

Κιόμως κουκλάκι..
σκέψου πόσο πιο διεισδυτικός θα ήταν ο ρυθμός της γραφής αν έγραφες ακριβώς μολις είχε τελειώσει ο χορός...
εκεινος ο πραμγατικός..
που κάνει τη σκέψη πράξη....

Το τανγκό είναι αγκάλιασμα...
της μουσικής στα βήματα...
δικό σου σε κείνον..
εκείνου σε σένα...

Φιλί..... αγκάλιασμα στο ρυθμό του τανγκο..

ღ oneiremataღ είπε...

@Kakia_p
Ποιήτρια των συναισθημάτων έχεις απόλυτο δίκιο, θα ήταν πολύ πιο όμορφο και πρόκληση να μπορέσεις ν΄αποτυπώσεις στο χαρτί ένα παθιασμένο χορό σαν αυτόν όπως και όλα τα συναισθήματα που προκαλεί το αγκάλιασμα των χορευτών, αλλά δεν το τόλμησα γιατί δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να το αποδώσω αυτό εγώ με λέξεις ίσως...αυτό είναι για τα μέτρα και τα σταθμά ποιητών του δικού σου βεληνεκούς νομίζω... σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή σου όμως, φιλάκια πολλά :-))))))

elli elli... είπε...

καλο βραδυ Γιουλα μου...ενα χορο τον ηθελα τωρα...!!!!!!!!!!!

to alataki είπε...

Eκτός του ότι είναι ένα παθιασμένο κείμενο, ας είναι και οι μέρες σου ένα τάνγκο...

ღ oneiremataღ είπε...

@elli.........
Καλημέρα σου Έλλη μου, δεν έχεις άδικο σε καταλαβαίνω, είναι μερικές στιγμές που χρειαζόμαστε έναν χορό, έναν ποίημα, ένα κειμενάκι, ένα τραγουδάκι ή έναν @φίλο να πούμε δυο κουβέντες μαζί του, να τον νιώσουμε για λίγο πλάι μας κι αμέσως αισθανόμαστε καλύτερα...φιλάκια πολλά :-))))))

ღ oneiremataღ είπε...

@to alataki
όμορφη ευχή, σ΄ευχαριστώ Ιωάννα μου κι ανταποδίδω...χαίρομαι που σου αρέσει και το κειμενάκι μου, σίγουρα δε νομίζω ότι προκαλεί τις ίδιες συγκινήσεις όμως όπως το δικό σου καινούριο διήγημα...γλυκόπικρο εκείνο γιατί κρύβει πολλές αλήθειες που δε θέλουμε να τις δούμε πολλές φορές, και συγκλονιστικό!!!!!! καλημέρα σου :-)))))

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Δεν είναι δυνατόν να φοβηθώ την γοητεία που σου εμπνέει ένα τάγκο, γιατί το ίδιο κάνει και σε μένα. Το χόρεψες γράφοντάς το και άκουγα το bandoneón να παίζει στο βάθος με κείνο το πάθος που σε κάνει να θέλεις να σηκωθείς, να συρθείς, να φτάσεις το άλλο τρυφερό χέρι.
Ο Ιονν λέει ότι θα σοκαριστώ. Μακάρι. Θα το ήθελα πολύ. Ένα τέτοιο σοκ είναι θεραπευτικό.
Καλό σου βράδυ και όλα τα τάγκο δικά σου.

ღ oneiremataღ είπε...

@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Σου άρεσε? Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Περίμενα πως και πως τη δική σου ματιά και κρίση για να πω την αλήθεια μου...η γνώμη σου μετράει για μένα, αλλά και πάντα μου αφήνεις τα καλύτερα λόγια-σχόλιά σου και μάλλον γι΄αυτό το σοκ φοβάται ο Ίωνας την παρουσία σου στο μπλογκ μου...κι ίσως φοβάται μην το πάρω και πάνω μου απ' αυτά που μου λέτε, αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει.
Καλό σου βράδυ Χριστόφορε, με τις απίστευτα περιγραφικές διηγήσεις!!!!!!!