ένας παθιασμένος χορός της φαντασίας...

Ίσως κάπου στο βάθος ν' ακούγεται ο ρυθμικός ήχος 
ενός φανταστικού τραγουδιού...

Ίσως ένα γραμμόφωνο να γρατζουνάει μεθυστικά αργεντίνικα ταγκό...

Κι ίσως σε νιώθω να στέκεις εκεί αδιάφορη, σιωπηλή, χωρίς ανάσα,

μέσα απ' το τζάμι κοιτώντας δειλά τις λάμψεις του ουρανού,

να ψάχνεις με το βλέμμα σου τις πλειάδες ή τις περσείδες,

να κοιτάς τον αποσπερίτη να σβήνει στο μαβί του δειλινού...

κι αν η νύχτα απόψε ερχόταν δειλά στο παραθύρι σου

να σε κλέψει για έναν ακόμα μοναδικό χορό μας?...

Μια μικρή χορεύτρια των λέξεων που χορεύει ξανά 

ένα παθητικό ταγκό, ένα διεγερτικά μεθυστικό χορό...

Θα  πείσω την νύχτα να σε τυλίξει, να ΄ρθει εκείνη σε σένα,

να σ΄αρπάξει που σε προσμένω στη γωνίτσα τη σκοτεινή, 

ένας δεινός νοητός χορευτής του πάθους, ένας εραστής των στίχων,

ένας ποιητής που προβάλλει μέσα απ' την ομίχλη...

Να σε παρασύρω λεκτικά σ΄ έναν παθιασμένο χορό 

στα γκαλντερίμια της φαντασίας της ψυχής μας

κάτω απ΄το χλωμό φως μιας πλανεύτρας  σελήνης

στην άκρη του γκρεμού του ρυθμικού παραμυθιού...

να σε σφίγγω νοερά ξανά στην αγκαλιά μου

ελευθερώνοντας τις έννοιες των σκέψεών μας...

και να λαφοπατήσουμε στα απόκρημνα βραχάκια

ή να περιδιαβούμε τα μικρά στενά σοκάκια  του μυαλού

με ρυθμικούς βηματισμούς του πιο όμορφου ταγκό...

κι αν ήθελα να κλείσω τη μορφή σου για άλλη μια φορά

μέσα στις πιο κρυφές μου σκέψεις τις ανάστατες?

μη μου στερείς το να σε προσκαλώ με της λατρείας μου τις νότες

στο πιο παθιασμένο τραγούδι της θύμησής μου, το πιο μεθυστικό...

άσε με να σε παρασύρω γλυκά στα μονοπάτια της χαράς,

να σε παραδώσω σαν το φτερό ελεύθερη στο άγγιγμα του χορευτή,

να σε συνοδέψω στο αγκάλιασμα της φιγούρας των στίχων,

να σου χαρίσω την μεθυστική ζάλη του στροβιλισμού...

 

του νοητού στριφογυρίσματος στα λαγούμια των λέξεων 

και τις κρυφές στροφές  γραμμών με νότες και μουσική... 

Κι ίσως κάποιοι, οι ώριμοι εραστές των στίχων, να μας παρακολουθούν γοητευμένοι, μιας κι είναι θλιβερό να είσαι μόνος σε τούτο το ταξίδι της φαντασίας... 

Γιατί άραγε η καρδιά σου μου αρνείται αυτή τη χάρη?

γιατί το παραθυρόφυλλό σου παραμένει κλειστά μανταλωμένο?

γιατί οι θλιμμένες σκέψεις σου και της μοναξιάς σου οι νότες να πλημμυρίζουν μόνο την μικρή σου κάμαρα?

τόλμησέ το...
ο χορός μου είναι αδιάφορος χωρίς εσένα...
μαζί σου μόνο χορεύω το πιο μεθυστικό και 
παθιασμένο λεκτικό ταγκό.......................ydp  

"Το τάνγκο είναι μια θλιμμένη σκέψη
που μπορεί να χορευτεί."
{Ενρίκε Σάντος Ντισέπολο, Ντισεπολίν}