κάτι...κάπως να το γράψω...

κάτι ήθελα να γράψω πάλι...

λέξεις με ρύμες να ενώσω

σε συνεκτικό ενιαίο σύνολο...

όμως πεταλουδίτσες οι λέξεις

πολύχρωμες, διάφανες,

πετούν τριγύρω μου

περιφρονώντας την απόχη μου...

όμορφες πεταλούδες, 

άπιαστες, ξεφεύγουν...

σαν τη μοναδικότητα της στιγμής 

που χάνεται...

έρημος το μικρό μου τετράδιο,

καλύπτεται μόνο από κόκκους ινών,

άσπρες, κάτασπρες κουκίδες...

κι οι λέξεις διάφανες, 

λάμπουν στο φως,

ψηφίδες χρωμάτων,

διάχυτες αντανακλάσεις...

ξάφνου μαζεύονται  σε σμάρι

αφήνοντας σημάδια ουράνιου τόξου,

αποτυπώνοντας τα χνάρια τους,

δίνοντας πνοή στο χαρτάκι...

μουντζουρώνουν φλοισβίσματα, 

χρωματίζουν το γκρίζο 

της καθημερινότητάς μου...

όαση δροσιάς κι απόλαυσης, μυστική,

εικόνες όμορφες δεξιοτεχνίας......... ydp