Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...

Άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει...
Στο μούχρωμα της μέρας μπαλκονάκι ολάνθιστο, γιασεμί και γαζία αρώματα κι ευωδιές χαρίζουν, λουλούδια και χρώματα, πουλιά και θαύματα στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν... Και χιλιάδες αστέρια στο ουράνιο νεφέλωμα λάμψη και φως τριγύρω σκορπίζουν και πάλι, ιστορούν την απόχη του χρόνου του άφθαρτου καθώς άνοιξη πάντα και παντού θα προβάλλει... ydp




Σου γλυκοψιθυρίζω παραμύθια να σε ταξιδέψουν στην όμορφη χώρα του ονειρικού... κλείσε τα μάτια, δεν θα κάνω θόρυβο, να μη σε ξυπνήσω απότομα...σε παραδίδω στην μυστική μέθη του ονείρου σου, να τεντωθείς ελεύθερα στην αγκαλιά της νυχτιάς, να σε χαϊδέψει το φως της, να χαμογελάσει στα μάτια σου και στην ψυχή σου... να μπλεχτούν αηδόνια στα νεραϊδένια σου μαλλιά, να πλέξουν τη φωλιά τους... να φυτρώσουν λουλούδια στα χείλη σου, να ευωδιάσουν και να στολίσουν τα σκαλοπάτια του μονοπατιού της φαντασίας... κι ας μας ξεχάσει έτσι ο χρόνος, δίνοντας ζωντάνια και χροιά στα χρώματα των μυθευμάτων...ydp








Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

σκιές παράταιρες...


νυχτώνει, 
κρυφές στάλες 
κατρακυλούν 
στις θύμησες.. 
το μαύρο άλογο 
ξεφεύγει ελεύθερο, 
χάνεται 
στο φωτεινό μονοπάτι του νου,
καλπάζοντας.. 



αγκομαχώντας 
τρέχω ξοπίσω του,
παράταιρη σκιά..
η άλικη πεθυμιά 
που σταθμίζει τη φαντασία,
πιάνεται στα χαμοκλάδια 
και πέφτει από πάνω μου.. 
ξωτικές σκιές 
παραφυλάνε,
μου την αρπάζουν.. 
  νεφέλη με μπάσες νότες 
σ' άγνωστη γλώσσα, 
εκκωφαντική..
νύχτωσε, καρδιά μου, 
το μαύρο άλογο  
δεν φτάνεται πια,  
άστο
       καλπάζει ελεύθερο.....ydp 






15 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Σκιές στο βαθος του Νου
με περίγραμμα Επιθυμίας ¨Η Νοσταλγίας
με άρωμα ξύλου και χλόης ή φωτιάς στα ενδότερα που πάντα εύφλεκτα ψιθύριζαν:

Καψε με επιτέλους.....

χάρισέ μου Μαύρο Χρώμα... Άλογο να καλπάσω κοντρα στους ανέμους
και να γίνω η Πρωτη Σκιά
που ανεμισε Ελεύθερη από Σώμα
και Ρίζες στη Γη...

φιλί......σβώλος στο Δασος της Σκέψης σου...

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολύ γλυκό πραγματικά :)

Apokalipsis999 είπε...

Το μαύρο άλογο πάντα θα παραμένει άπιαστο. Αυτή είναι η γοητεία του, άλλωστε. αφήνει πίσω του τη φαντασία να καλπάζει, ειδικά αν τη νύχτα τη συνοδεύει ολόγιομο το φεγγάρι...

Ανώνυμος είπε...

<< Το μαύρο άλογο δε φτάνεται πιά, άστο καλπάζει ελέυθερο ! Φ-Ο-Β-Ε-Ρ-Ο !! >>

ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ !! Έχεις πηγή μέσα σου που σε οδηγεί σε εμπνεύσεις και καταθέσεις ψυχής ! Γεμάτες λυρισμό, πάθος, ομορφιά !!

ΕΛΙΚΡΙΝΑ σε απολαμβάνω !! Έχεις βελτιωθεί ΠΑΡΑ πολύ !!

ΥΓ και χίλιες συγνώμες που δεν βρήκα κάτι να σατυρίσω και εσένα στο χιουμοριστικό σχόλιο στην Καπετάνισσα που το έκανε μέρος της ανάρτησης της. Δε μου ερχόταν κάτι. Την άλλη φορά !!

ღ oneiremataღ είπε...

~reflection~

ποιήτρια της αντανάκλασης συναισθημάτων έμεινα άφωνη, για άλλη μια φορά...
σβώλος? σβώλος πυρακτωμένος θα έλεγα εγώ, που πυρπολεί το δάσος των σκέψεων του νου και της ψυχής!...
φιλάκια γλυκά

ღ oneiremataღ είπε...

@Μαρια Νικολαου,
σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια ποιήτρια...είναι ίσως και λίγο πιο μελαγχολικό τούτη τη φορά...
φιλάκια γλυκά

ღ oneiremataღ είπε...

@Apokalipsis999,
μα νόμιζα πως είχα καταφέρει να το αιχμαλωτίσω, μα μου ξέφυγε...
άπιαστο ε?
αλλά αυτή είναι κι η γοητεία του...
μου αρέσει ιδιαίτερα ο συνειρμός σου, είναι κι αρκετά αισιόδοξος κι ονειροπόλος...τις ολόγιομες νύχτες με φεγγάρι λοιπόν, που η φαντασία μας καλπάζει, αξίζει να κυνηγάμε το άπιαστο μαύρο άλογο, τυλιγμένοι με την πεθυμιά και την ελπίδα...
φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@GiP,
πόσα καλά λόγια μου είπες μαζεμένα...? σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ!...
είδες οι παρέες οι καλές τι κάνουνε? κι είστε όλοι σας υπεύθυνοι που κατάφερα να γίνω καλύτερη, η καθημερινή μας σχεδόν παρέα απέδωσε...ευχαριστώ!

*και μ΄έστειλες και στο κατάλληλο μπλογκ για να φτιάξει η διάθεσή μου, ειδικά με τα σχόλιά σας...δεν πειράζει που δε με θυμήθηκες να με αναφέρεις στο σχόλιό σου "στο κοτόπουλο που αυτομόλησε" ή ήταν κότα...δε φαντάζομαι να υπάρχει κάποιο υπονοούμενο άλλο ε?
αν ναι, πες μου γιατί δεν...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

έτσι του πρέπει του μαύρου ά-λογου...

ελεύθερο να τρέχει στον άνεμο...
καμια σκιά να μην το φτάνει
καμία νύχτα να μην το προσπερνά..

άφησέ το, ονειρεμένη μου, να χάνεται στο μονοπάτι του φωτεινού σου νου...

Magia da Inês είπε...

Olá, amiga!
A cada poema que leio aqui fico mais encantada com a sua sensibilidade e imaginação.
Você é muito inspirada.
Bom fim de semana!
Beijinhos.
.♫♫° ·.
•♫♫•.¸ღ¸.•♫♫•.¸
°º♫ Brasil
❤.....

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Καταπληκτικό!

ღ oneiremataღ είπε...

@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ,
έτσι του πρέπει, ναι φωτεινή λάμψη της ψυχής, ελεύθερο να τρέχει, να ξεφεύγει...κι αυτή η άλλη φαντασία πρέπει να ξεφεύγει, ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς, χωρίς τροχοπέδη...
όπως πολύ όμορφα το περιγράφεις πιο γρήγορα απ΄τον άνεμο, πιο γρήγορα απ΄τις σκιές, πιο γρήγορα απ΄το σκοτάδι της νυχτιάς...
φιλάκια πολλά

ღ oneiremataღ είπε...

@Magia da Inês,
Olá, amiga Inês!
Muito obrigado por suas palavras, você é amigo muito doce ...
muito obrigado por suas orações, e desejo uma semana agradável para você!
beijos♫♫° ·.
•♫♫•.¸ღ¸♫♫° ·.
.¸ღ¸

ღ oneiremataღ είπε...

@ΕΚΦΡΑΣΟΥ,
σ΄ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, αν και με δυσκολεύεις πρέπει να στο πω, μιας και μένω να σκέφτομαι τόση ώρα τι να σου απαντήσω που να είναι παραπάνω από ένα ευχαριστώ...μάλλον,μόνο αυτό, απλά κι ειλικρινά, σ' ευχαριστώ!...

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Μα φυσικά και δε χρειάζεται να πεις τίποτα, ούτε το ευχαριστώ χρειάζεται.

Όλα αυτά που παίνω καθημερινώς από τις αναρτήσεις σου με κάνουν να θέλω εγώ να σου λέω καθημερινά ευχαριστώ! :)